Weekend van Vaderdag 2009

Vrijdag 19 juni:

Ik moest en zou naar de begraafplaats. Ik wilde zien hoe het erbij lag en of de bloemstukken al weg waren gehaald. We zouden 's middags gaan en dan daarna even bij ma langs want ze had weer wat papieren gehad waar ze niks van snapte.

Roy kwam ten eerste al een uur later thuis, mam stond 10 minuten later voor de deur en naar het graf gaan werd 's avonds. Zo snel veranderen plannen hier.

Om 19 uur bij mam afgesproken en daarna met zijn drieën op weg gegaan naar de begraafplaats, naar QB 61 III. Toevallig had mam die middag de brief gekregen met de plaats waar die lag. We wisten het natuurlijk maar wisten niet het nummer.

Onderweg naar het tuincentrum voor de kaarsen, kwamen we mijn vriendin tegen met haar zoon. Ze waren straal de uitvaart vergeten en kwamen er om 17 uur achter dat ze die dag nog wat hadden. Ze baalde flink en dat is ze vergeven. Ze hebben net een nieuw huisje en vorig jaar zelf haar moeder begraven.

We waren nog net op tijd bij het tuincentrum en Roy had gezegd kaarsen pakken en wegwezen. Doe ik dat en snijd ik een flink stuk af is het weer niet goed. Ik ging te snel, jammer dan, dit is wat je zei. En dat moest die toegeven. Kaarsen gepakt en Roy naar de wc geweest want die moest ineens nodig en toen richting de kassa. Daar viel Roy's oog op een standaard. We wilden het tegeltje van de voorkant van de kaart in de steen verwerken. Alleen moesten we dat tegeltje nog wel ergens vandaan halen. Daar hingen ze dus en zodoende hebben we dat alvast. Nu de steen nog maar daar gaan we snel achteraan.

Bij de begraafplaats aangekomen hebben we eerst het graf van een bekende gezocht. Nadat we die hadden gevonden was het op naar pap. Was de tijdelijk graf-markering weg. We kregen alle drie een onheimlich gevoel. Net alsof die daar niet lag en zo de hoek om kon komen. Ze hadden die middag in het graf ernaast iemand bijgeplaatst en het bordje stond even in de weg. Alleen terug plaatsen doen ze later en in dit geval na het weekend, maar ze snappen niet dat ze iemand daar pijn mee doen. Nou weet Roy hoe ze werken en waar ze ze even gauw wegzetten. Dus het bordje kwam weer boven water, maar het eerste bezoek aan het graf was verziekt.

Daarna nog even wat ideeën opgedaan voor de steen en toen even door naar opa en oma. Even daar de kaarsjes neergezet en aangestoken. Ook daar weer de nodige traantjes gelaten en toen door naar Moodz. Daar zouden we Remy en Chelsea ontmoeten want Remy wilde niet mee naar het graf en voor hem was dat maar beter ook.

Uiteindelijk waren we om 23 uur thuis.

Zaterdag 20 juni:

Eindelijk weer eens samen naar het Zuiden. Mams was maandag 15 juni thuis gekomen en met de rolstoel komen we overal waar we willen. Oftewel ze is goed opgeknapt en het is nu een kwestie van aansterken en zorgen dat ze zich kan gaan redden met haar rug en dan zonder Morfine. Want die is weg.

Eerst de kleinste naar zijn oppas adres gebracht en daar even wat gedronken en toen de grootste meegenomen naar het station en daar heeft Remy hem overgenomen en hem meegenomen naar huis. Even wat te drinken genomen en toen merkte we dat we de trein van half 12 nog konden pakken. Alleen daar begon de ellende al. Dat bleek een andere trein te zijn omdat de internationale nog midden op het spoor stond. De ene kon niet weg en daardoor kwam onze trein op een ander spoor binnen. De omroepberichten waren ook niet vrolijk, tussen Gilze en Tilburg reden geen treinen en dus moesten we via Utrecht.

Eindelijk in Roermond na aardig wat gebel en gezeul, zaten Esther en ma al op het terras en dus was het condoleren en neerzakken om eindelijk wat kouds te drinken. Even de stad doorgekruist en toen eindelijk naar huis.

's Avonds zijn we wat gaan eten met zijn zessen. Danielle had een vriendinnen avond en Joey was op oefening in Duitsland. Het was dus echt weer eens ouderwets met alle tijd voor elkaar en dan hoor je ook weer eens hoe het met de kinders gaat. Begrijp me niet verkeerd, ik mag de wederhelften van de kinders heel graag en dat we maar veel lol mogen hebben van de zomer.

Eerst terras, was wat koud en dus binnen hoofdgerecht en daarna op het terras weer het ijsje en ik heb sinds het overlijden van pap wat met de wolken en ik kwam ruim aan mijn trekken. Wat was er weer een mooie wolkenlucht zeg.

Eenmaal thuis was het vrij snel het licht uit en slapen.

Zondag 21 juni:

De dag waar ik toch wel tegenop zag. Pap alweer 17 dagen niet meer bij ons en dan gelijk vaderdag erbij en dan hoor je ook overal verwen je vader en vergeet je vader niet op deze speciale dag. Kon ik hem nog maar verwennen en vergeten doe ik hem nooit. Daar heb ik geen speciale dag voor nodig. En het mooie, de hemel huilde met me mee. Jeetje wat een wolkbreuk.

's Middags naar de stad geweest en gelukkig was het opgeklaard en hebben we weer een terras opgezocht. En dat was bij de kerk waar ik al altijd een kaarsje opstak voor iedereen en nu kwam daar nog eentje bij. Laat het AJB voorlopig ook de laatste zijn?

Terug naar huis, even lekker gelezen en toen een frietje gehaald. Even gekeken of het stuk tussen Gilze en Tilburg alweer vrij was en dat was ijdele hoop, het werd zelfs nog even erger. Bij Eindhoven was er een botsing tussen een trein en een persoon en dus nog meer vertraging. Kortom om 22 uur weggegaan en pas om half 2 weer thuis. En dan niet kunnen slapen. Heerlijk dag > NOT.

Maandag 22 juni:

De wekker ging gewoon om 7 uur en Roy ging eruit om naar zijn werk te gaan. Ik lag nog te doezelen en toen kwam de eerste droom van Pap en echt opgeknapt ben ik daar niet van. Toen ook Remy nog belde wanneer we de hond kwamen halen was de maat vol. Tegen Remy gezegd kom Tibor maar brengen en ondertussen Ben ook opgehaald en dus had ik om 11 uur alles weer thuis aan beesten en was ik kapot. 's Middags stond mam voor de deur. Gelukkig bleef ze niet lang en zijn we nog even terug geschoten.