Ik heb vannacht redelijk geslapen en was alleen wel vroeg wakker. Na de laatste enveloppen te hebben geschreven en de was te hebben gedaan, heb ik even gebeld met de Rotterdamse weg. Mam was gisteren naar vrienden geweest en ook die waren helemaal verdoofd.
Toen mam terug kwam in het lege huis heeft ze gegild. Ja 33 jaar lief en leed is niet niks. En ook al had de buurvrouw van haar gezegd dat ze de gordijnen open moest gooien en zich niet eens zo op moest sluiten is het nog moeilijk voor haar.
Toen werd ik gebeld door de Eer. Roy's collega was niet te vrede met de kaart en ging er verder mee stoeien. Ook kwamen we er achter dat de back up tape niet was vervangen. Tja Roy was er niet en de directe collega van Roy is gisteren best wel van slag op vakantie gegaan. Foutje bedankt.
Eerst hebben de honden maar even uit gelaten en even bij de buurtjes gestaan. Voor de zekerheid van hun afscheid genomen omdat ze naar Euro Disney zouden gaan en we niet wisten of we op tijd terug waren. Jack wilde perse nog een bloemstuk maken want het zat haar toch niet lekker dat ze er niet bij waren bij de uitvaart.
Bij de Eer natuurlijk weer gecondoleerd door Roy's collega's en Roy eerst die tape vervangen. Kreeg die daar geen meldingen meer van. Zijn collega's hadden de tekst van de kaart iets aangepast en het hondenpootje in het zwart zinde ze niet. Dus die vervangen en nu is de kaart perfect. Ook zag ik de advertentie liggen en daar stond het gedicht niet bij. Ook die nog maar even gauw laten veranderen want anders is die niet naar mijn zin. Ondertussen de kaarten gevouwen en ingestoken en dat was toch wel weer eens ouderwets.
Zijn collega zou de foto op de kist zetten en Roy heeft nog even een tijdelijk stukje voor op de kist besteld. 4 Rode rozen en die kunnen we dan loshalen en met de kist meegeven.
Toen even twee kaarten bezorgen en even wat boodschappen en dat was gelukkig allemaal bij elkaar in de buurt. De kaart was schitterend maar ze hadden hem liever niet gezien. Wij hadden ze ook liever niet gegeven.
Thuisgekomen waren de buurtjes nog niet weg. Onze oudste oogappel was net thuis van school en de auto net gepakt. Jack wilde perse weten hoe we het stukje van haar vonden en hij was schitterend. De laatste dingen doorgenomen voor de verzorging van de beestjes en toen nog even een grapje uitgehaald. Alleen was het haar bittere ernst. We hadden net druivensuiker gehaald en ik had voor de buuf 2 rollen meegenomen. Ze heeft ook diabetisch type 2 en bij haar kan haar suiker ineens flink dalen. Maar zij had er niet aangedacht.
Na veel verveel en afscheid en op het hart drukken dat ze vooral gingen genieten zijn ze weg gereden. Een 25 jarig huwelijk is niet niks en ze hebben er heel lang naar uitgekeken. Dus wegwezen en ik heb gezegd dat ik leuke foto's wilde zien. Ik wilde alleen stiekum in de auto kruipen om mee te gaan. Een sprookjeswereld trekt me wel even.
Thuis gekomen gegeten en net even een uurtje mijn oogjes dicht, staat mam voor de poort voor de kaarten. Nou goed gepraat en ook even voorzichtig gekeken wat we wilde voor het steentje en de ideeen zijn er. Nu over een paar weken de uitvoering ervan. Nadat mam eindelijk naar huis was gegaan had het geen zin meer om nog te gaan liggen.
Om kwart over acht even naar de Eer gelopen om te kijken of de kist goed stond en of het tijdelijke stukje er al was. Dat stond er allemaal keurig en ook de eerste bloemstukken waren er al. Van de direktie en van de naaste collega's van pap. Twee schitterende stukken en met het stuk van Jack erbij staat die al aardig in de bloemetjes en zei Roy gekscherend dat hij toch zijn tuintje had. Alleen hij hoefde er zelf niks aan te doen en dat had hij het liefst.
Thuisgekomen gegeten, beestjes verzorgd en onderuit gezakt. Het was weer genoeg voor vandaag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten