Muziek (Fields - Slow Susan)
De jongens brachten onder de klanken van de muziek de kist binnen. Dan weet je dat je begonnen bent aan het laatste stukje samen.
De moed zonk me hier dan ook in de schoenen, maar we wisten dat het een mooie en vooral toepasselijke dienst zou worden met een lach en een traan.
Welkomstwoord
Aansteken van de kaarsen bij de baar
Dit hebben we met zijn vieren gedaan. Zoals we de laatste dagen alles met zijn vieren hebben gedaan.
In memoriam (geschreven door Roy)
Komt op paps hyves te staan. Die gaat niet weg maar wordt een plekje met herinneringen aan hem.
Muziek (Nazareth - Love Hurts)
Dit nummer wilde die vooral omdat het zijn jeugd markeerde en daar veel herinneringen aan kleefde omdat dat natuurlijk ook de begin tijd was van de verkering van pap en mam.
Lezing over de dood
Spreker Henk Horstman
Een naaste collega van pap waar die flink mee kon discussiëren, maar ook net zo makkelijk daarna een biertje mee kon gaan drinken.
Lezing van de viool
Muziek ( Procol Harum - Qonquistador)
Dit nummer wilde die vooral voor zijn beste vriend. Alleen die kon het niet aan om bij de dienst te zijn want die had iets meer als een jaar geleden zijn vrouw verloren. (Later was die wel op de begraafplaats.) Ook was het of het zo moest zijn. Dit nummer sloot heel mooi aan bij de lezing over de viool. Roy heeft hem aangepast zodat die er mooi tussen paste en ik heb de lezingen om laten draaien. Eigenlijk stonden ze namelijk andersom.
Lezing: waarom die ene ?
Voorbeden
Onze Vader
Wees Gegroet
Dit om mijn overleden grootouders en hun opvoeding er een beetje bij te betrekken. We zijn allemaal Katholiek alleen we doen er niks aan. Maar om het toch een beetje er in voor te laten komen, hebben we het er toch ingedaan. Voor nu voelde het voor ons alsof alles ons in de steek liet maar ja dat zal hopelijk niet eeuwig zo blijven.
Gedicht door Tamara en Remy
Dit stukje staat al op de blog. Iedereen vond het knap dat we het konden maar voor ons was het een manier van de laatste groet aan pap. Het liep niet helemaal gesmeerd en ik was veel op Remy aan het letten. Die had het er in begin toch wel moeilijk mee. Daardoor sloeg mijn stem even over, maar uiteindelijk hebben we het toch maar gedaan met zijn tweetjes.
Muziek (Dreetje en Andre Hazes - Bedankt mijn vriend)
Hier begonnen de tranen te stromen. Van Roy ging er eindelijk een kraan open en die heeft flink gehuilt. Het enige wat die zei was die krijg je terug lange. Mij laten huilen op Andre Hazes. En ik liep maar. Die staan nu om een hoekje te gieren van het lachen. Zijn pa en mijn pa met de armen om elkaar heen.
En dat terwijl pa hem vooral wilde voor ma en Remy. Pap wist dat dit een van de favorieten van mam is.
Slot (allen gaan staan)
Remy hielp met de kist naar buiten dragen en in de auto zetten. Dit wilde die zo graag.
Muziek (Fields - Slow Susan)
Autorit naar de begraafplaats:
Toen de dienst was afgelopen zijn we ingestapt om pap naar zijn laatste rustplaats te gaan. Er kwamen toen al mensen langs dat ze de dienst zo mooi vonden en dat was het ook. Alleen het ging allemaal even heel snel dus de rest kon niet nog even een sigaretje roken en dat miste ze wel.
We wilden langs huis en dus nadat alles was ingestapt en aangesloten zijn we gaan rijden.
Bij het huis van hun aangekomen stonden er een paar buren te wachten en een oude vriendin van mij. Dat vond ik zo mooi vooral ook omdat haar moeder een paar weken ervoor is overleden.
Begraafplaats:
Bij de begraafplaats merkte we pas dat er een heel deel van de stoet gelijk door was gereden. Die waren ons kwijtgeraakt en die waren gelijk door gereden naar de begraafplaats. Daaraangekomen reden we dus binnen in een soort van erehaag. Bij de collega's van pap zag ik er een flink aantal huilen. Hoe bedoel je hij was geliefd bij hun en zij ook bij hem.
De heren en dame hadden eindelijk even gelegenheid om een paar trekjes te nemen en Remy werd gehaald om de kist op de baar te zetten.
De begravenis zelf:
We hebben pap met zijn vieren begeleid naar het zijn laatste rustplaats. Ondertussen werden we vergezeld door de mensen om ons heen, maar ook door een paar flink kwetterende merels. Ze waren het er niet mee eens geloof ik. En Remy en Roy hebben geholpen de kist op het graf te zetten en te zorgen dat die goed stond. Mam fluisterde ondertussen van dadelijk zien is die echt weg, maar nee hij is nooit helemaal weg voor mijn gevoel.
Op de plek van het graf aangekomen heeft de voorganger nog een paar woorden gesproken en hebben we de twee duiven los gelaten en deze keer maakte ze nog een rondje om ons heen en dat was heel mooi om te zien en mee te maken.
Informeel samenzijn:
Na afloop liep iedereen langs het graf om afscheid te nemen en wij bleven even achter. We wilden nog even alleen zijn met hem en we hadden de rozen nog die we hem mee wilden geven. En toen was het moment toch echt daar dat ze de kist klaar moesten maken om hem te laten zakken.
Ik ging als laatste weg met Roy die het er heel moeilijk mee had. Hij gaf voor het eerst toe dat die dit erger vond als de crematie van zijn vader. Het was zijn makker en niet zijn schoonvader en dus heeft die flink wat tranen gelaten op dat stukje terug naar de koffiekamer. Ook hadden we zoiets van dat pap dacht de poppenkast is over en kom op met die kaarten en hij heeft nog gelijk ook.
Eenmaal bij de koffiekamer aangekomen moesten we toch de handjes gaan geven en ook al hadden we dorst en trek in wat lekkers, we ontkwamen er niet aan. Ik had totzelfs net een hap cake in mijn mond toen Roy's directeur kwam condoleren en zich ook tevens kwam voorstellen. Dan voel je je knap vervelend moet ik zeggen.
Toen kwamen ze Remy en mij halen om de kist te laten zakken. Ik had gezegd dat ik het zelf wilde doen en uiteindelijk heeft Remy het gedaan. Hij keek mij zo vragend aan.
Teruglopend naar de koffiekamer hebben we Shirley onze uitvaartleidster een flink compliment gegeven. Ze was goed zenuwachtig, maar wat wil je ook. De eerste uitvaart alleen en dan gelijk de oude en de nieuwe directeur die toekeken.
Toen ik aankwam lopen kwam Roy op me af. Hij wilde even naar het graf van opa en oma. Hij wilde even ontsnappen uit de drukte en hij wilde opa wat influisteren.
Toen was het eindelijk tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar de Laatste Eer en dat was geen minuut te laat. Daar kregen we nog even wat te drinken en daarna de spullen overhandigd en toen was het tijd om naar huis te gaan.
We hebben pap met zijn vieren begeleid naar het zijn laatste rustplaats. Ondertussen werden we vergezeld door de mensen om ons heen, maar ook door een paar flink kwetterende merels. Ze waren het er niet mee eens geloof ik. En Remy en Roy hebben geholpen de kist op het graf te zetten en te zorgen dat die goed stond. Mam fluisterde ondertussen van dadelijk zien is die echt weg, maar nee hij is nooit helemaal weg voor mijn gevoel.
Op de plek van het graf aangekomen heeft de voorganger nog een paar woorden gesproken en hebben we de twee duiven los gelaten en deze keer maakte ze nog een rondje om ons heen en dat was heel mooi om te zien en mee te maken.
Informeel samenzijn:
Na afloop liep iedereen langs het graf om afscheid te nemen en wij bleven even achter. We wilden nog even alleen zijn met hem en we hadden de rozen nog die we hem mee wilden geven. En toen was het moment toch echt daar dat ze de kist klaar moesten maken om hem te laten zakken.
Ik ging als laatste weg met Roy die het er heel moeilijk mee had. Hij gaf voor het eerst toe dat die dit erger vond als de crematie van zijn vader. Het was zijn makker en niet zijn schoonvader en dus heeft die flink wat tranen gelaten op dat stukje terug naar de koffiekamer. Ook hadden we zoiets van dat pap dacht de poppenkast is over en kom op met die kaarten en hij heeft nog gelijk ook.
Eenmaal bij de koffiekamer aangekomen moesten we toch de handjes gaan geven en ook al hadden we dorst en trek in wat lekkers, we ontkwamen er niet aan. Ik had totzelfs net een hap cake in mijn mond toen Roy's directeur kwam condoleren en zich ook tevens kwam voorstellen. Dan voel je je knap vervelend moet ik zeggen.
Toen kwamen ze Remy en mij halen om de kist te laten zakken. Ik had gezegd dat ik het zelf wilde doen en uiteindelijk heeft Remy het gedaan. Hij keek mij zo vragend aan.
Teruglopend naar de koffiekamer hebben we Shirley onze uitvaartleidster een flink compliment gegeven. Ze was goed zenuwachtig, maar wat wil je ook. De eerste uitvaart alleen en dan gelijk de oude en de nieuwe directeur die toekeken.
Toen ik aankwam lopen kwam Roy op me af. Hij wilde even naar het graf van opa en oma. Hij wilde even ontsnappen uit de drukte en hij wilde opa wat influisteren.
Toen was het eindelijk tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar de Laatste Eer en dat was geen minuut te laat. Daar kregen we nog even wat te drinken en daarna de spullen overhandigd en toen was het tijd om naar huis te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten