Pap jij was onze schaduw. Jij de rots in onze vaak onrustige branding. Jij kwam, zag en overwon en deed wat je nodig vond. Je zei niet veel, maar pakte ons bij de hand en was er gewoon.
Pap nu waren we er voor jou en namen je onder onze hoede. We werden jou schaduw en deden wat we konden en stonden jou bij.
En nu, nu moeten we het uit handen geven. Maar wel in de wetenschap dat andere de vleugels om je heen slaan en je begeleiden bij je laatste reis.
Wacht je op ons om de cirkel weer rond te maken? En kaart ze ondertussen met je sigaartje en je biertje binnen handbereik.
Rust zacht papa,
Maar bovenal dag vriend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten