Vrijdag 27 maart.
We hebben allemaal redelijk geslapen. We waren allemaal kapot en uit het veld geslagen. Toen ik 's morgen opbelde om af te spreken met Remy voor de hals echo kreeg ik toch een vrij rustige mam aan de lijn en kreeg ik gelijk te horen dat mijn vader na zijn ziekehuisbezoek hierheen wilde komen. Dat heeft die in weken niet meer gedaan. Dus maar weer Roy opgebeld en het hem gezegd want anders had Roy misschien wel langer doorgewerkt en dat was dus ook zo.
Met Remy gelachen. Hij was op van de zenuwen en wist niet wat hem te wachten stond. We hebben het hem al drie keer verteld maar meneer is net als ik. Eerst zelf meegemaakt hebben. Hij had nog niet gegeten en gedronken toen die bij mij kwam en dat heb ik dus gelijk maar even de kop ingedrukt en hem laten eten.
In de wachtkamer was het druk en warm maar dat zijn we inmiddels gewend en het is vlak naast de MRI dus het is nog gehorig ook. Toen die aan de beurt was maar gevraagd of ik erbij mocht blijven want hij was toch te zenuwachtig. De dokter liet al doorschemeren dat alles goed was en dus konden we opgelucht ademhalen voor eventjes.
Om tien voor 1 stond pap al voor de deur en die heeft heerlijk met Roy tv gekeken en gekeuveld en ik heb ondertussen mijn ding gedaan. Toen we aan het eind van de middag boven zaten ging de telefoon. Of we toch alsjeblieft de spuit willen komen zetten want hij wilde het geeneens. Oke.
's Avonds daar heen en pap nam Roy gelijk mee naar boven. Jong Oranje voetbalde en dat was kaassie natuurlijk. Ondertussen zat ik met mam beneden en die brak toen. Ze kon er maar niet bij dat pap zo rustig was en wat ze zonder hem moest. Helaas kon ik daar geen antwoord op geven. Daarna kwam Remy thuis en hebben we nog een tijdje gepraat.
Zaterdag 28 maart
Vandaag is pap hierheen gekomen om lekker met Roy voetbal te kijken. Nederland Schotland. Alleen was het niet spannend genoeg. Ik heb boven lekker zitten hobbien. Daar had ik 's middags de spullen voor gehaald in Rijswijk. Lekker met Jack en Danique gestruind over de creabeurs.
Zonder 29 maart
Ik heb ze vandaag een beetje uit eigen belang hierheen gehaald. Dan kon ik vanmiddag gewoon scrappen. Waarom???? Omdat de grote cybercrop er weer was en dan wil ik wel meedoen al is het maar een klein beetje. Dus dan ook maar gelijk mee eten en dat kwam mam wel goed uit. Ze wilde even het huis uit.
Dus na de brunch ben ik nog maar even naar boven gegaan en heb wat gescrapt maar kreeg het lang niet af. Er ging dus vanalles mee naar beneden om daar verder te gaan. Mam en pap waren er inmiddels en mam zat bij mij aan de tafel. Ik had er even aan het scrappen, maar dat hield ze snel voor gezien. Nadat ook Roy beneden was gekomen was het bal. Roy en ma hadden een pact gesloten om mij te plagen. Zo kwamen ze erachter dat het zaagje toch wel scherp was en met een klein knijpertje kan je toch wel leuke dingen doen. Zo kan je hem leuk aan je oor hangen. Alleen vond mam het toch wel pijn doen.
De LO had ik nog op tijd geplaatst en tussendoor ook nog gegeten. Daarna had ma het wel gezien en pa het niet veel later ook. En kunnen we ons nu geestelijk voorbereiden op morgen. Dan moet hij naar de cardioloog.
maandag 30 maart 2009
zondag 29 maart 2009
Project 12 en 13: Cybercrop SA forum 29 maart 2009
3. maak gebruik van minimaal 4 squares
4. maak een sketch van Becky Higgins (http://www.kiwiscraps.com/tms/sketches.htm)
5. Maak een spread
7. Maak gebruik van dessinpapier wat je vroeger hebt gekocht, maar nu niet meer zou gebruiken
8. Maak een paperpiecing en gebruik deze op je LO
11. Scheur iets op je LO
13. maak gebruik van eyelets
18. gebruik lint en fiber
19. Maak gebruik van een verborgen journaling
20. Gebruik een tag of meerdere tags op je Lo
24. Maak gebruik van iets metaals
28. Maak gebruik van fotohoekjes
31. Zet bloemen vast met eyelets
32. Gebruik een diaraampje
36. Maak een strikje op je LO
37. Maak je journaling in strookjes die je vastzet met brads en nietjes
42. Mat een foto dubbel
43. Maak gebruik van phototurns
45. Gebruik woordstickers op je LO
50. Maak iets in je LO met 3-D-effect.
24. Maak gebruik van iets metaals
28. Maak gebruik van fotohoekjes
31. Zet bloemen vast met eyelets
32. Gebruik een diaraampje
36. Maak een strikje op je LO
37. Maak je journaling in strookjes die je vastzet met brads en nietjes
42. Mat een foto dubbel
43. Maak gebruik van phototurns
45. Gebruik woordstickers op je LO
50. Maak iets in je LO met 3-D-effect.
zaterdag 28 maart 2009
Dank jullie wel
Voor alle lieve berichtjes en telefoontjes en het medeleven.
Pap leest mee en het doet hem goed om het te zien en te lezen. Mam wil het liefst maar wegkruipen en even niemand spreken wat ik heel goed kan begrijpen. En wij, wij steunen waar we kunnen, al ben ik nog verdoofd van alles wat er is gebeurd.
Het meeste informatie zal ik dan ook hier blijven neerzetten. Vooral ook voor mezelf om het op een rijtje te houden en ten tweede omdat het als een informatiebron wordt gebruikt door Remy omdat hij het vaak niet goed kan verwoorden.
Pap leest mee en het doet hem goed om het te zien en te lezen. Mam wil het liefst maar wegkruipen en even niemand spreken wat ik heel goed kan begrijpen. En wij, wij steunen waar we kunnen, al ben ik nog verdoofd van alles wat er is gebeurd.
Het meeste informatie zal ik dan ook hier blijven neerzetten. Vooral ook voor mezelf om het op een rijtje te houden en ten tweede omdat het als een informatiebron wordt gebruikt door Remy omdat hij het vaak niet goed kan verwoorden.
donderdag 26 maart 2009
Helemaal mis
Vanmiddag waren we dus netjes om even voor drie uur in het ziekenhuis en toen waren pa en ma al naar de cardiologie afdeling voor de hartecho en het kastje voor de 24 uurs controle. Mam kwam halverwege even naar boven want om nu een half uur daar te wachten had ze geen zin in. Dus zijn we maar even naar beneden gegaan en hebben we wat gedronken en ma en Roy natuurlijk maar even wat gerookt. Ook ma had geen idee wat er nu allemaal ging gebeuren en wat er was gezegd. Van pap wisten we wel inmiddels dat de arts een gesprek wilde met ons voordat pap wegging.
Toen we pap op gingen halen was pap al klaar en die was ons zoeken en dus liepen we ons mis, maar ik had wel een bekende van ons gevonden en die was mee gegaan naar de kamer waar pap lag. Daar nog even wat gekletst en ook nog een beetje lol gemaakt. Ook hebben we de tas ingepakt nadat de arts het oke had gegeven en nog was er geen vuiltje aan de lucht. De broeder kwam ons op een gegeven moment halen omdat we naar een klein kamertje gingen waar het gesprek zou plaatsvinden. Toen had er bij mij een belletje moeten gaan rinkelen. Roy zei nog dat een bakje koffie wel lekker zou zijn en die kregen we dus. Ondertussen waren we naar buiten aan het kijken en plannen aan het maken.
Toen de arts binnenkwam vroeg ze aan ons wat we al aan uitslagen hadden gekregen en daar moesten we ontkennend op reageren. Toen zei ze dus dat ze een koude douche voor ons had en dat ze het toch moest vertellen. En ik kan je melden het was een hele koude douche. De echo van de lever van vorige week en het bloed lieten al een flinke afwijking zien en dat wisten we, maar van de ct van gisteren wisten we niks.
Die ct liet zien dat de afwijkingen in de lever met de grootste waarschijnlijkheid uitzaaiingen van kanker zijn. Ook liet de ct zien dat het gebied van de galblaas en de alvleesklier ook afwijkingen vertoond. Nu denken ze dat daar de haard zit. Nu is er een hele afdeling op zijn kop gezet zodat pap volgende week donderdag een inwendige echo krijgt en dan willen ze ook gelijk de bioptie doen. Dit omdat hij dan toch al daar is en dan ook de periode voldoende is dat pap gestopt is met ascal en dan kunnen ze dat doen. Dan krijgen we die maandag of dinsdag daarop de definitieve uitslag.
Ik ben van de rest flink van slag en dat zet ik hier ook nog niet neer. Ik wil me nog even vasthouden aan het kleine beetje hoop en ook weten we nog niks zeker.
Pap is nu wel thuis, maar heeft nu trombose spuiten om de kans te verkleinen dat hij weer een bloedprop krijgt en dat dan in plaats van de ascal en persutin. Verder krijgt hij de gewone medicijnen.
Natuurlijk ook de hele bel ronde gedaan. Mams vriendin gebeld, mijn jongste oom gebeld en Roy paps collega gebeld. De friettent was ook geduldig en de taxi was vandaag onze grootste vriend.
Thuis gekomen ben ik eerst naar onze buurtjes en beste vrienden gelopen. Ik had ze al twee keer gebeld en nog wilde ze het verhaal nog een keertje horen. Ook mijn beste vriendin gebeld en die kwam ook gelijk. Zat wel bij de EHBO cursus maar stond 5 min later voor mijn neus.
Nu ik dit getypt heb blijft het ergens hangen. Ik zie de ernst wel in maar ik vind het zo onwerkelijk. Ik weet ook even niet wat ik er verder mee moet en ik kan ook verder niks dan afwachten, maar dat afwachten wordt moeilijk.
PS bij mijn schoonmoeder zijn 4 flessen vocht uit haar buik gehaald en dat wordt nu onderzocht. Dus daar wordt het ook afwachten.
Toen we pap op gingen halen was pap al klaar en die was ons zoeken en dus liepen we ons mis, maar ik had wel een bekende van ons gevonden en die was mee gegaan naar de kamer waar pap lag. Daar nog even wat gekletst en ook nog een beetje lol gemaakt. Ook hebben we de tas ingepakt nadat de arts het oke had gegeven en nog was er geen vuiltje aan de lucht. De broeder kwam ons op een gegeven moment halen omdat we naar een klein kamertje gingen waar het gesprek zou plaatsvinden. Toen had er bij mij een belletje moeten gaan rinkelen. Roy zei nog dat een bakje koffie wel lekker zou zijn en die kregen we dus. Ondertussen waren we naar buiten aan het kijken en plannen aan het maken.
Toen de arts binnenkwam vroeg ze aan ons wat we al aan uitslagen hadden gekregen en daar moesten we ontkennend op reageren. Toen zei ze dus dat ze een koude douche voor ons had en dat ze het toch moest vertellen. En ik kan je melden het was een hele koude douche. De echo van de lever van vorige week en het bloed lieten al een flinke afwijking zien en dat wisten we, maar van de ct van gisteren wisten we niks.
Die ct liet zien dat de afwijkingen in de lever met de grootste waarschijnlijkheid uitzaaiingen van kanker zijn. Ook liet de ct zien dat het gebied van de galblaas en de alvleesklier ook afwijkingen vertoond. Nu denken ze dat daar de haard zit. Nu is er een hele afdeling op zijn kop gezet zodat pap volgende week donderdag een inwendige echo krijgt en dan willen ze ook gelijk de bioptie doen. Dit omdat hij dan toch al daar is en dan ook de periode voldoende is dat pap gestopt is met ascal en dan kunnen ze dat doen. Dan krijgen we die maandag of dinsdag daarop de definitieve uitslag.
Ik ben van de rest flink van slag en dat zet ik hier ook nog niet neer. Ik wil me nog even vasthouden aan het kleine beetje hoop en ook weten we nog niks zeker.
Pap is nu wel thuis, maar heeft nu trombose spuiten om de kans te verkleinen dat hij weer een bloedprop krijgt en dat dan in plaats van de ascal en persutin. Verder krijgt hij de gewone medicijnen.
Natuurlijk ook de hele bel ronde gedaan. Mams vriendin gebeld, mijn jongste oom gebeld en Roy paps collega gebeld. De friettent was ook geduldig en de taxi was vandaag onze grootste vriend.
Thuis gekomen ben ik eerst naar onze buurtjes en beste vrienden gelopen. Ik had ze al twee keer gebeld en nog wilde ze het verhaal nog een keertje horen. Ook mijn beste vriendin gebeld en die kwam ook gelijk. Zat wel bij de EHBO cursus maar stond 5 min later voor mijn neus.
Nu ik dit getypt heb blijft het ergens hangen. Ik zie de ernst wel in maar ik vind het zo onwerkelijk. Ik weet ook even niet wat ik er verder mee moet en ik kan ook verder niks dan afwachten, maar dat afwachten wordt moeilijk.
PS bij mijn schoonmoeder zijn 4 flessen vocht uit haar buik gehaald en dat wordt nu onderzocht. Dus daar wordt het ook afwachten.
Donderdag 26 maart: naar huis.
Ja jullie lezen het goed. Hij mag vanmiddag naar huis.
Gisteren had hij de ct scan en daar hebben we nog niks van gehoord. De therapie was was in het ziekenhuis opgepikt en ook met de ascal was al gestop voor een biopsie. En nu werd mam vanmorgen gebeld dat pap vanmiddag naar huis mag. Zonder verdere uitleg, zonder gesprek met de arts en met het kastje voor het 24 uurs hartonderzoek. Dus hij moet sowieso morgen weer naar het ziekenhuis om het kastje terug te brengen.
Ik heb Roy maar gelijk gebeld die wilde bij de gesprekken zijn en we willen vanmiddag wel wat antwoorden want dit gaat niet goed. En Roy heeft gisteren al mot gehad met een verpleegster dus dat wordt lachen als een boer met kiespijn. Ook de hele gang van zaken op de afdeling vinden we raar gaan. Een herseninfarct is niet niks en daar lopen ze allemaal maar zo aan voorbij.
Vanmiddag moeten we dus om kwart voor drie in het ziekenhuis zijn om hem naar de onderzoeken te begeleiden voor de cardioloog en dan kon hij mee naar huis. Zien jullie de vraagtekens op onze voorhoofden??????
Gisteren had hij de ct scan en daar hebben we nog niks van gehoord. De therapie was was in het ziekenhuis opgepikt en ook met de ascal was al gestop voor een biopsie. En nu werd mam vanmorgen gebeld dat pap vanmiddag naar huis mag. Zonder verdere uitleg, zonder gesprek met de arts en met het kastje voor het 24 uurs hartonderzoek. Dus hij moet sowieso morgen weer naar het ziekenhuis om het kastje terug te brengen.
Ik heb Roy maar gelijk gebeld die wilde bij de gesprekken zijn en we willen vanmiddag wel wat antwoorden want dit gaat niet goed. En Roy heeft gisteren al mot gehad met een verpleegster dus dat wordt lachen als een boer met kiespijn. Ook de hele gang van zaken op de afdeling vinden we raar gaan. Een herseninfarct is niet niks en daar lopen ze allemaal maar zo aan voorbij.
Vanmiddag moeten we dus om kwart voor drie in het ziekenhuis zijn om hem naar de onderzoeken te begeleiden voor de cardioloog en dan kon hij mee naar huis. Zien jullie de vraagtekens op onze voorhoofden??????
woensdag 25 maart 2009
Dinsdag 24 maart: pap opgenomen voor onderzoeken
Nou paps ligt weer veilig in het ziekenhuis en baalt nu al. De opname was natuurlijk heel anders als de vorige keer en hij moest nu het formulier invullen en hij stond toch wel maf te kijken van de vragen die ze dan stellen. Aan ons geloof doen we al jaren niks meer en een wilsbeschikking hebben ze niet en dus stonden ze raar te kijken.
Eenmaal op zaal moest natuurlijk de tv weer aangesloten worden en het liefst zo snel mogelijk. Dus toen dat niet snel genoeg ging ben ik maar op zoek gegaan naar iemand. Die heeft uiteindelijk voor mij iemand te pakken gekregen en toen was het zo gebeurt. Het tv boekje had die al. Toen we wat dronken voor we naar boven gingen het hij hem al aan mij gevraagd en was ik gelukkig nog net op tijd. De boekjes waren al vervangen voor die van volgende week.
Eenmaal geïnstalleerd kwamen ze ook nog even zijn bloeddruk op meten en hem wegen. Nou zijn bloeddruk was 116 om 80 en zijn gewicht was iets over de 70 kilo. Dus dat gaat wel de goede kant op gelukkig.
Wij konden hem toen met een gerust hart achterlaten. De tv was aangesloten. Hij had de mp3 weer naast hem liggen en ik had hem het boekje van Mart Smeets, Sportzomer dagboek achtergelaten.
's Middags ging mam en daarna kwamen ze bij ons eten want 's avonds kwam de kapster. Het eten was even snel tussendoor en toen was het voor ons alweer tijd om te gaan. We hadden al gehoord van mam dat hij zich stierlijk lag te vervelen en dat hij naar het bezoek uitkeek.
Met ons is hij ook nog even mee naar beneden geweest en hebben we even wat gedronken. Daarna even buiten wat gerookt en toen we terug kwamen op zaal kwam de dokter nog even langs. Weer het hele verhaal verteld en toen lieten ze ons achter met vraagtekens. Zijn lever is vorig jaar juni voor het laatst getest zei die arts en toen weer toen die avond op de spoed toen die moest voor zijn maag. Alleen dat klopt niet want hij heeft tussendoor ook nog een keer bloedgeprikt toen hij was opgenomen voor de beroerte. Want die assistente wist ons te vertellen dat de leverenzijmen verhoogd waren. Dus daar klopte iets niet.
Ook had hij zijn maagbeschermers niet gekregen voor het eten met het gevolg dat hij maar weinig had gegeten. Lekker slim zeker omdat het het belangrijkste is op dit moment. Pas toen we het ook nog eens tegen de dokter hadden gezegd kwamen ze met het medicijn. Een beetje laat he! Ook daar kwam weer een lul verhaal bij om de hoek kijken. Dat wordt nog lachen.
Toen we thuis waren lieten ma en Roy het verhaal met het bloed hun toch niet los. Dat verhaal gaat nu nog een staartje krijgen. Voorlopig krijgt pap morgen de uitgbreidde ct scan en daar moest hij dus al het drankje voor drinken. Hij vond het erg lekker. NOT.
Eenmaal op zaal moest natuurlijk de tv weer aangesloten worden en het liefst zo snel mogelijk. Dus toen dat niet snel genoeg ging ben ik maar op zoek gegaan naar iemand. Die heeft uiteindelijk voor mij iemand te pakken gekregen en toen was het zo gebeurt. Het tv boekje had die al. Toen we wat dronken voor we naar boven gingen het hij hem al aan mij gevraagd en was ik gelukkig nog net op tijd. De boekjes waren al vervangen voor die van volgende week.
Eenmaal geïnstalleerd kwamen ze ook nog even zijn bloeddruk op meten en hem wegen. Nou zijn bloeddruk was 116 om 80 en zijn gewicht was iets over de 70 kilo. Dus dat gaat wel de goede kant op gelukkig.
Wij konden hem toen met een gerust hart achterlaten. De tv was aangesloten. Hij had de mp3 weer naast hem liggen en ik had hem het boekje van Mart Smeets, Sportzomer dagboek achtergelaten.
's Middags ging mam en daarna kwamen ze bij ons eten want 's avonds kwam de kapster. Het eten was even snel tussendoor en toen was het voor ons alweer tijd om te gaan. We hadden al gehoord van mam dat hij zich stierlijk lag te vervelen en dat hij naar het bezoek uitkeek.
Met ons is hij ook nog even mee naar beneden geweest en hebben we even wat gedronken. Daarna even buiten wat gerookt en toen we terug kwamen op zaal kwam de dokter nog even langs. Weer het hele verhaal verteld en toen lieten ze ons achter met vraagtekens. Zijn lever is vorig jaar juni voor het laatst getest zei die arts en toen weer toen die avond op de spoed toen die moest voor zijn maag. Alleen dat klopt niet want hij heeft tussendoor ook nog een keer bloedgeprikt toen hij was opgenomen voor de beroerte. Want die assistente wist ons te vertellen dat de leverenzijmen verhoogd waren. Dus daar klopte iets niet.
Ook had hij zijn maagbeschermers niet gekregen voor het eten met het gevolg dat hij maar weinig had gegeten. Lekker slim zeker omdat het het belangrijkste is op dit moment. Pas toen we het ook nog eens tegen de dokter hadden gezegd kwamen ze met het medicijn. Een beetje laat he! Ook daar kwam weer een lul verhaal bij om de hoek kijken. Dat wordt nog lachen.
Toen we thuis waren lieten ma en Roy het verhaal met het bloed hun toch niet los. Dat verhaal gaat nu nog een staartje krijgen. Voorlopig krijgt pap morgen de uitgbreidde ct scan en daar moest hij dus al het drankje voor drinken. Hij vond het erg lekker. NOT.
zaterdag 21 maart 2009
Donderdag 19 maart: internist
Vandaag moesten we bij de internist zijn. Ik had om half 4 afgesproken bij de ingang van het ziekenhuis met pap en mam. Toen ik daar aankwam waren ze er al. Ze zaten even "lekker" buiten. Alleen zo lekker was het daar niet. Er staat alleen maar schaduw en er staat een stevig windje langs het ziekenhuis. Maar we hebben even lekker staan praten en pap vertelde dat hij zich wat beter ging voelen. Hij had voor het eerst sinds maanden geen stevige buikpijn meer en zijn eetlust kwam een beetje terug. We hebben totzelfs een paar grappen gemaakt.
We werden naar de eerste verdieping gestuurd door de infobalie. Alleen moesten we gewoon op de begane grond zijn voor de internist. Dus hup terug en door de doolhof van gangen knorren om daar te komen. We kwamen totzelfs langs de personeelskantine. Daar aangekomen zat de wachtkamer helemaal vol. Gelukkig kwamen we er al snel achter dat het voor meerdere dokters was en we waren vrij snel aan de beurt.
Eerst kwamen de gebruikelijke vragen en moesten we ons inhouden om niet voor hem te antwoorden. Maar dat was voor mij op een gegeven moment niet zo heel moeilijk meer. Hij kwam aardig uit zijn woorden en kon ik aan zijn ogen zijn wanneer die er echt niet op kwam. Ook hadden we het nog even over de medicijnen. Daar was wat onduidelijkheid over maar daar zouden we het later nog over hebben zei ze.
Toen was het tijd voor de onderzoeken en die vonden achter gesloten deuren plaats. Ondertussen heb ik met mam zitten kletsen en wat dingen besproken, want we zouden over 2 weken een weekend weg gaan. Ondertussen hoorde wat er besproken werd in het kamertje. Hij werd weer even op de weegschaal gezet om te kijken of die aankwam en dat komt die gelukkig. Het gaat niet hard, maar wel met anderhalf kilo per keer. Hij woog nu 70 kilo op een lengte van 1,96 meter.
Toen ze terug kwamen, kwam het verpletterende nieuws. Uit de echo van dinsdag en de bloeduitslagen van de afgelopen keer was te zien dat de lever de oorzaak was. Alleen werd niet duidelijk wat er precies mee was, het kon dus kanker zijn, zijn lever kon falen en er kon ook nog een infectie zitten. Volgens haar kon het alle kanten op gaan en wilde ze hem op gaan nemen. Dan konden ze de onderzoeken sneller laten plaats vinden en ze ging overleggen met alle artsen van pap. Ze wilde het liefst een biopt nemen van de lever, maar omdat pap nog maar 2 weken aan de bloedverdunners zit gaf dat een probleem. Ze kon er nu nog niet mee laten stoppen, maar dus ook geen kijkoperatie uit laten voeren. Kortom ze kon niet anders dan met iedereen overleggen en pap op laten nemen.
Onderweg naar de balie vroeg ik nog of we nog contact op moest nemen met de neuroloog over de Ascal. Nee dat deed zij wel met de opname. Ze moest toch overleggen over hoe of wat. Wij werden gelijk lijkbleek en we waren helemaal van de kaart af. We moesten nog gelijk bloed gaan laten prikken en daar waren we nog net op tijd. Zolang waren we binnen geweest.
Roy stond ons buiten op te wachten met de honden en die schrok natuurlijk ook een beetje. We hebben nog even staan praten en daarna zijn we naar huis gelopen. Nadat we ma tot rust hadden gemaand, kwam het erbij mij uit. Ik ben dus ook gelijk naar mijn vriendin gelopen en heb daar mijn verhaal kunnen doen.
Toen ik terug wilde naar huis kwam Roy. Zijn moeder moest ook naar de internist omdat ze te veel vocht vasthoud was de reden. Maar daar speelt ook meer. Toen die dat zei ben ik even ingestort. Ik heb gewoon op straat staan brullen, ik zag het echt even niet meer zitten.
Eten was daarna makkelijk. De Chinees op de hoek is dan een uitkomst en verder hebben we het maar lekker relaxt gedaan en vroeg naar bed gegaan. Alleen van slapen kwam natuurlijk weinig.
Vrijdag kreeg ik te horen dat pap zich dinsdag 24 maart om 10.00 uur zich moet melden in het ziekenhuis.
We werden naar de eerste verdieping gestuurd door de infobalie. Alleen moesten we gewoon op de begane grond zijn voor de internist. Dus hup terug en door de doolhof van gangen knorren om daar te komen. We kwamen totzelfs langs de personeelskantine. Daar aangekomen zat de wachtkamer helemaal vol. Gelukkig kwamen we er al snel achter dat het voor meerdere dokters was en we waren vrij snel aan de beurt.
Eerst kwamen de gebruikelijke vragen en moesten we ons inhouden om niet voor hem te antwoorden. Maar dat was voor mij op een gegeven moment niet zo heel moeilijk meer. Hij kwam aardig uit zijn woorden en kon ik aan zijn ogen zijn wanneer die er echt niet op kwam. Ook hadden we het nog even over de medicijnen. Daar was wat onduidelijkheid over maar daar zouden we het later nog over hebben zei ze.
Toen was het tijd voor de onderzoeken en die vonden achter gesloten deuren plaats. Ondertussen heb ik met mam zitten kletsen en wat dingen besproken, want we zouden over 2 weken een weekend weg gaan. Ondertussen hoorde wat er besproken werd in het kamertje. Hij werd weer even op de weegschaal gezet om te kijken of die aankwam en dat komt die gelukkig. Het gaat niet hard, maar wel met anderhalf kilo per keer. Hij woog nu 70 kilo op een lengte van 1,96 meter.
Toen ze terug kwamen, kwam het verpletterende nieuws. Uit de echo van dinsdag en de bloeduitslagen van de afgelopen keer was te zien dat de lever de oorzaak was. Alleen werd niet duidelijk wat er precies mee was, het kon dus kanker zijn, zijn lever kon falen en er kon ook nog een infectie zitten. Volgens haar kon het alle kanten op gaan en wilde ze hem op gaan nemen. Dan konden ze de onderzoeken sneller laten plaats vinden en ze ging overleggen met alle artsen van pap. Ze wilde het liefst een biopt nemen van de lever, maar omdat pap nog maar 2 weken aan de bloedverdunners zit gaf dat een probleem. Ze kon er nu nog niet mee laten stoppen, maar dus ook geen kijkoperatie uit laten voeren. Kortom ze kon niet anders dan met iedereen overleggen en pap op laten nemen.
Onderweg naar de balie vroeg ik nog of we nog contact op moest nemen met de neuroloog over de Ascal. Nee dat deed zij wel met de opname. Ze moest toch overleggen over hoe of wat. Wij werden gelijk lijkbleek en we waren helemaal van de kaart af. We moesten nog gelijk bloed gaan laten prikken en daar waren we nog net op tijd. Zolang waren we binnen geweest.
Roy stond ons buiten op te wachten met de honden en die schrok natuurlijk ook een beetje. We hebben nog even staan praten en daarna zijn we naar huis gelopen. Nadat we ma tot rust hadden gemaand, kwam het erbij mij uit. Ik ben dus ook gelijk naar mijn vriendin gelopen en heb daar mijn verhaal kunnen doen.
Toen ik terug wilde naar huis kwam Roy. Zijn moeder moest ook naar de internist omdat ze te veel vocht vasthoud was de reden. Maar daar speelt ook meer. Toen die dat zei ben ik even ingestort. Ik heb gewoon op straat staan brullen, ik zag het echt even niet meer zitten.
Eten was daarna makkelijk. De Chinees op de hoek is dan een uitkomst en verder hebben we het maar lekker relaxt gedaan en vroeg naar bed gegaan. Alleen van slapen kwam natuurlijk weinig.
Vrijdag kreeg ik te horen dat pap zich dinsdag 24 maart om 10.00 uur zich moet melden in het ziekenhuis.
Maandag 16 maart: revalideren
Vandaag moesten pa en ma bij de revalidatiecentrum zijn om een intake gesprek te voeren voor de therapieën van pap. Daar kwam uit dat hij voorlopig 4 maanden lang gaat revalideren op dinsdag en donderdag. Alleen deze week gaat dat al niet. Want pap heeft dan onderzoeken en een dokters-afspraak staan.
woensdag 18 maart 2009
Ja het is lente
fEn we genieten er al volop van. We zijn al lekker een aantal keren met de honden gaan wandelen. We hebben al in de tuin gezeten met de Kraaytjes. De tuindeur staat al dagen lang open en de beestjes wandelen heerlijk in en uit. Overal staan de ramen open.
In de tuin komen de bloembollen als een gek omhoog
En hebben we de eerste insecten alweer gezien.
En daar begint voor mij ook weer de ellende. Ja ja de eerste Muggenbult heb ik ook alweer te pakken.
Voor de deur hebben we de eerste jonge diertjes gespot. Namelijk de Nijlganzen hebben twee jonge.
In de tuin komen de bloembollen als een gek omhoog En hebben we de eerste insecten alweer gezien.En daar begint voor mij ook weer de ellende. Ja ja de eerste Muggenbult heb ik ook alweer te pakken. 
dinsdag 17 maart 2009
Project 10: SS 15-03: top2000
Weliswaar op maandag maar toch weer een keer meegedaan aan de sketchy sunday van het SA forum.
Project 8 en 9: spread: een konijntje
Af en toe is het toch heerlijk om even een beetje te scrappen. Het gedoe met pa zorgt er toch wel een beetje voor dat ik me niet echt kan ontspannen en dan is het scrappen heerlijk.
Ik ben vorig jaar met me vriendin Ingie naar Blijdorp geweest en daar is dit lootje uitgekomen.
zaterdag 14 maart 2009
Donderdag 12 maart: toch weer naar de spoed.
Nadat hij dinsdag is thuis gekomen was het eten nog steeds een ramp. Hij kon niet meer eten dan drie hapjes. Brood ging wel maar warm eten was een een ramp. Verder ging het redelijk goed tot donderdag avond 12 maart.
Donderdagavond was pap misselijk en had weer hoofdpijn. Ook begon hij koorts te krijgen. Mam hem naar bed gestuurd met een paar aspirientjes en wat te drinken.
Vandaag ging het verder achteruit en ma vertrouwde het niet. De huisarts is geweest en die heeft hem toch weer naar de spoed gestuurd. Hij blijkt een infectie aan zijn keel te hebben en heeft hij dus weer nieuwe medicijnen gekregen en moet hij zich van de week melden voor een serie nieuwe onderzoeken.
Van de week maar weer afwachten dus. We hadden de hoop dat het van nu af aan alleen maar bergopwaarts ging, alleen is het bergpad erg hobbelig.
Donderdagavond was pap misselijk en had weer hoofdpijn. Ook begon hij koorts te krijgen. Mam hem naar bed gestuurd met een paar aspirientjes en wat te drinken.
Vandaag ging het verder achteruit en ma vertrouwde het niet. De huisarts is geweest en die heeft hem toch weer naar de spoed gestuurd. Hij blijkt een infectie aan zijn keel te hebben en heeft hij dus weer nieuwe medicijnen gekregen en moet hij zich van de week melden voor een serie nieuwe onderzoeken.
Van de week maar weer afwachten dus. We hadden de hoop dat het van nu af aan alleen maar bergopwaarts ging, alleen is het bergpad erg hobbelig.
vrijdag 13 maart 2009
Dinsdag 10 maart: naar huis.
Het weekend is het rustig geweest, misschien te rustig naar zijn zin, zeker omdat hij het zat begon te worden. Hij is even mee geweest naar het restaurantje beneden in de hal, maar dat was hem eigenlijk nog te veel.
Maandag heeft die nog wat bezoeken gehad van de verschillende therapeuten en keek hij uit naar het gesprek wat we om half 4 zouden hebben met de arts. Uit dat gesprek is dus gekomen wat we al dachten. Hij heeft een lichte beroerte gehad in de rechter hersenhelft bij het spraak gebied. Maar omdat ze geen oorzaak konden vinden en hem nog relatief jong vinden gingen ze nog andere oorzaken uitsluiten. De eerste onderzoeken waren positief en dus moest er verder onderzoek worden gepleegd en kwam de cardioloog erbij.
Zijn bloed is op kweek gezet en daar krijgen we over zes weken de uitslag van. Zijn lever enzymen zijn te hoog en verder was het bloed op het eerste gezicht goed. Dus daar is het nu afwachten op.
Verder is de medicatie nu definitief en zit die voor de rest van zijn leven aan de bloedverdunners, maar dat maakt niet uit. Hij moet voorlopig doorgaan met de drie flesjes multi fibre drank per dag en verder zijn medicatie natuurlijk voor zijn maag, bloeddruk en de cholesterol.
De revalidatie ging verder in het revalidatiecentrum en daar hoefde hij niet voor in het ziekenhuis te blijven.
En zo ben ik hem dus dinsdag 10 maart op gaan halen uit het ziekenhuis. De cardioloog was net geweest en ook die wilde hem alleen nog poliklinisch terugzien en dus werd om kwart voor elf de taxi gebeld en de zusters en zaalgenoten bedankt en was die weg. Oftewel hij was blij dat hij weg kon. We kwamen nog aardig wat bekende tegen onderweg naar beneden en dan merk je toch wel dat hij zich een beetje ongemakkelijk voelt.
Thuis gekomen heeft die zich eerst een sigaret op gestoken en is daarna naar bed gegaan. Hij was kapot en ben ik de boodschappen maar gaan doen. Toen ik thuis kwam heb ik ook even geslapen. Het was toch wel spannend geweest ook al wisten we al vrij snel dat alles goed was en zijn spraak gewoon terug zou komen.
Maandag heeft die nog wat bezoeken gehad van de verschillende therapeuten en keek hij uit naar het gesprek wat we om half 4 zouden hebben met de arts. Uit dat gesprek is dus gekomen wat we al dachten. Hij heeft een lichte beroerte gehad in de rechter hersenhelft bij het spraak gebied. Maar omdat ze geen oorzaak konden vinden en hem nog relatief jong vinden gingen ze nog andere oorzaken uitsluiten. De eerste onderzoeken waren positief en dus moest er verder onderzoek worden gepleegd en kwam de cardioloog erbij.
Zijn bloed is op kweek gezet en daar krijgen we over zes weken de uitslag van. Zijn lever enzymen zijn te hoog en verder was het bloed op het eerste gezicht goed. Dus daar is het nu afwachten op.
Verder is de medicatie nu definitief en zit die voor de rest van zijn leven aan de bloedverdunners, maar dat maakt niet uit. Hij moet voorlopig doorgaan met de drie flesjes multi fibre drank per dag en verder zijn medicatie natuurlijk voor zijn maag, bloeddruk en de cholesterol.
De revalidatie ging verder in het revalidatiecentrum en daar hoefde hij niet voor in het ziekenhuis te blijven.
En zo ben ik hem dus dinsdag 10 maart op gaan halen uit het ziekenhuis. De cardioloog was net geweest en ook die wilde hem alleen nog poliklinisch terugzien en dus werd om kwart voor elf de taxi gebeld en de zusters en zaalgenoten bedankt en was die weg. Oftewel hij was blij dat hij weg kon. We kwamen nog aardig wat bekende tegen onderweg naar beneden en dan merk je toch wel dat hij zich een beetje ongemakkelijk voelt.
Thuis gekomen heeft die zich eerst een sigaret op gestoken en is daarna naar bed gegaan. Hij was kapot en ben ik de boodschappen maar gaan doen. Toen ik thuis kwam heb ik ook even geslapen. Het was toch wel spannend geweest ook al wisten we al vrij snel dat alles goed was en zijn spraak gewoon terug zou komen.
zondag 8 maart 2009
Naar bericht.
Een hele lieve vriendin van mijn schoonfamilie is vrijdag 6 maart overleden en dat is toch wel hard bij mij aangekomen. De schat was nog geen jaar oma van een schitterende kleinzoon waar ze zo trots op was en nou moeten ze haar alweer missen. En weer aan de gevolgen van K*nker.
Twee weken geleden is ze opgenomen in het Hospice en nu is ze er al niet meer. Wat een oneerlijke pokke ziekte maar ja helaas is er nog weinig aan te doen.
Dinsdag is de uitvaart, we balen wel dat we er niet heen kunnen maar daar is even weinig aan te doen. Roy kan geen vrij krijgen want die heeft verschillende afspraken staan en ik ga liever niet al te ver weg van pap. Rotterdam dinsdag was te doen, maar Roermond vind ik toch iets te ver weg.
Lieve Tinie rust zacht en we zien elkaar vast weer ergens. Doe je iedereen de groeten boven?
Twee weken geleden is ze opgenomen in het Hospice en nu is ze er al niet meer. Wat een oneerlijke pokke ziekte maar ja helaas is er nog weinig aan te doen.
Dinsdag is de uitvaart, we balen wel dat we er niet heen kunnen maar daar is even weinig aan te doen. Roy kan geen vrij krijgen want die heeft verschillende afspraken staan en ik ga liever niet al te ver weg van pap. Rotterdam dinsdag was te doen, maar Roermond vind ik toch iets te ver weg.
Lieve Tinie rust zacht en we zien elkaar vast weer ergens. Doe je iedereen de groeten boven?
Vrijdag 6 maart: beroerte update
Pap had goed geslapen vannacht. Hij had zijn belofte waargemaakt en heeft zich letterlijk en figuurlijk zoek gemaakt. Hij kreeg een slaapplaats aangeboden in het rommelhok en heeft daar heerlijk gepit. Om drie uur 's nacht heeft meneer nog brood gegeten en heeft een beker warme melk gedronken. Ja die is de nacht wel goed doorgekomen.
Hij ligt meer en meer naar de bezoekuren uit te kijken en dat is wel beter ook. Hij knapt lichamelijk steeds meer op en als ze hem dan gelijk ook nog de goede flesjes geven om aan te sterken dan gaat het helemaal goed. Hij had gisteren flesjes drank gekregen om aan te sterken en wat gewicht bij te komen. Alleen waren dat drankjes om af te vallen in plaats van aan te komen en dat was nou net niet te bedoeling. Hij is dus goede vriendjes geweest met de wc (oftewel diarree). Ook vertelde hij trots dat hij alweer 5 minuten op de fiets had gezeten en dat dat heel goed ging.
We hadden ook gevraagd of we een gesprek aan konden gaan met de artsen, want ja van pap worden we geen wijs en dus weten we weinig. Helaas wordt dat pas maandag en ja we wisten gisteren al dat hij sowieso tot maandag moest blijven want de ergo therapeute wilde hem maandag nog zien stond in het dossier. Maar ze zouden ons bellen voor een afspraak maar dat was niet gebeurd.
Toen ik mam belde om te vragen of zij al wat meer had gehoord van die afspraak, kreeg ik een paniekerige mam aan de lijn. Pa had het er over dat hij waarschijnlijk naar Den Haag moet of naar de Bieslandhof (bij ons een groot verpleeghuis). Daar werd ik verder geen wijs uit en schrok heel erg. Dus eerst Roy gebeld, die kreeg me gelukkig gekalmeerd en toen toch nog maar even naar het ziekenhuis gegaan om nou te kijken want er loos was.
Eenmaal daar aangekomen bleken er drie opties te zijn.
1 naar Den Haag (voor ons geen optie want we hebben geen van allen vervoer en wil pap zelf ook niet)
2 naar de verpleeghuis de Bieslandhof.
3 op dag therapie basis naar het revalidatiecentrum en dat zou ideaal zijn. Dan is die 's avonds gewoon lekker thuis.
Roy gaat maandag mee naar het gesprek en dan kan hij het overzicht bewaren. Ik merk dat ik flink op vliegend kan zijn op het moment en dat gaat dan niet goed kan ik zeggen.
Ik ben nog even blijven zitten en we hebben weer flink gelachen. Tot zelfs zo erg dat pap op een gegeven moment mam en tik wilde verkopen, maar hij mocht geen vrouwen slaan. Mam heeft zich maar omgedraaid want het ging anders niet goed.
Toen even gauw de boodschappen gedaan en thuis gedropt en toen was het alweer tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Daar aangekomen kregen we te horen dat hij nog even gauw een foto had moeten laten maken van zijn schouder want ze vertrouwde het toch niet helemaal en ja liever een foto teveel dan dat er wat over het hoofd wordt gezien.
Ook hadden we een discussie over wat er die avond op tv zou zijn. Ik zei dat er schaatsen was en daar kijkt pap graag naar. Nee volgens manlief was dat volgende week. Ik had daar gelukkig een tv gids neergelegd en kon dus aantonen dat het zo was. Nog even wat gepraat met de buren en toen was het alweer tijd om te gaan.
Pap kon gelukkig rustig op zijn plekje blijven liggen vannacht want de overbuurman was naar een kamer apart verplaatst, iets anders ging gewoon niet meer.
Hij ligt meer en meer naar de bezoekuren uit te kijken en dat is wel beter ook. Hij knapt lichamelijk steeds meer op en als ze hem dan gelijk ook nog de goede flesjes geven om aan te sterken dan gaat het helemaal goed. Hij had gisteren flesjes drank gekregen om aan te sterken en wat gewicht bij te komen. Alleen waren dat drankjes om af te vallen in plaats van aan te komen en dat was nou net niet te bedoeling. Hij is dus goede vriendjes geweest met de wc (oftewel diarree). Ook vertelde hij trots dat hij alweer 5 minuten op de fiets had gezeten en dat dat heel goed ging.
We hadden ook gevraagd of we een gesprek aan konden gaan met de artsen, want ja van pap worden we geen wijs en dus weten we weinig. Helaas wordt dat pas maandag en ja we wisten gisteren al dat hij sowieso tot maandag moest blijven want de ergo therapeute wilde hem maandag nog zien stond in het dossier. Maar ze zouden ons bellen voor een afspraak maar dat was niet gebeurd.
Toen ik mam belde om te vragen of zij al wat meer had gehoord van die afspraak, kreeg ik een paniekerige mam aan de lijn. Pa had het er over dat hij waarschijnlijk naar Den Haag moet of naar de Bieslandhof (bij ons een groot verpleeghuis). Daar werd ik verder geen wijs uit en schrok heel erg. Dus eerst Roy gebeld, die kreeg me gelukkig gekalmeerd en toen toch nog maar even naar het ziekenhuis gegaan om nou te kijken want er loos was.
Eenmaal daar aangekomen bleken er drie opties te zijn.
1 naar Den Haag (voor ons geen optie want we hebben geen van allen vervoer en wil pap zelf ook niet)
2 naar de verpleeghuis de Bieslandhof.
3 op dag therapie basis naar het revalidatiecentrum en dat zou ideaal zijn. Dan is die 's avonds gewoon lekker thuis.
Roy gaat maandag mee naar het gesprek en dan kan hij het overzicht bewaren. Ik merk dat ik flink op vliegend kan zijn op het moment en dat gaat dan niet goed kan ik zeggen.
Ik ben nog even blijven zitten en we hebben weer flink gelachen. Tot zelfs zo erg dat pap op een gegeven moment mam en tik wilde verkopen, maar hij mocht geen vrouwen slaan. Mam heeft zich maar omgedraaid want het ging anders niet goed.
Toen even gauw de boodschappen gedaan en thuis gedropt en toen was het alweer tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Daar aangekomen kregen we te horen dat hij nog even gauw een foto had moeten laten maken van zijn schouder want ze vertrouwde het toch niet helemaal en ja liever een foto teveel dan dat er wat over het hoofd wordt gezien.
Ook hadden we een discussie over wat er die avond op tv zou zijn. Ik zei dat er schaatsen was en daar kijkt pap graag naar. Nee volgens manlief was dat volgende week. Ik had daar gelukkig een tv gids neergelegd en kon dus aantonen dat het zo was. Nog even wat gepraat met de buren en toen was het alweer tijd om te gaan.
Pap kon gelukkig rustig op zijn plekje blijven liggen vannacht want de overbuurman was naar een kamer apart verplaatst, iets anders ging gewoon niet meer.
Donderdag 5 maart: beroerte update
Vannacht was het minder gegaan. Helaas hadden ze allemaal niet geslapen omdat omdat er eentje de hele nacht aan het spoken was geweest. Pa was dus ook weer een beetje chagrijnig en kon niet niet veel hebben. Ook had hij van de vele inspanningen een heerlijke hoofdpijn gekregen, maar wilde er niks voor in nemen. Verder waren er vandaag geen onderzoeken en dat vond hij eigenlijk wel prettig.
Ik ben vandaag alleen 's avonds geweest en mam kwam ook nog even want die moest nog even wat komen brengen. Dat was zijn scheerapparaat. Hij heeft drie maanden heerlijk op zijn gemak als een halve baardaap gelopen, maar nu moest het allemaal tip top zijn. Tot zelfs maandag vlak voor de HAP kwam heeft die zich nog even snel geschoren. Help mijn pappie wordt nog netjes.
Ook de verpleging maar gemeld dat zijn linker bovenarm zo pijn bleef doen en dat hij er weinig aan kon hebben. Ze zouden het melden bij de arts en dan zouden ze wel verder zien.
Door het gespook van de zaal genoot die nacht hebben twee andere zaal genoten zich uit de voeten gemaakt. Die mochten een dag later naar huis, maar die hebben gewoon gevraagd of ze niet een dag eerder konden gaan en dat mocht. Pa zou zich die nacht wel zoek maken . Hij wilde wel slapen en dat was ook wel nodig hoor.
Oja en zijn spraak gaat met sprongen vooruit. Als het niet lukt komt er keihard g*dverd*mme uit.
Ik ben vandaag alleen 's avonds geweest en mam kwam ook nog even want die moest nog even wat komen brengen. Dat was zijn scheerapparaat. Hij heeft drie maanden heerlijk op zijn gemak als een halve baardaap gelopen, maar nu moest het allemaal tip top zijn. Tot zelfs maandag vlak voor de HAP kwam heeft die zich nog even snel geschoren. Help mijn pappie wordt nog netjes.
Ook de verpleging maar gemeld dat zijn linker bovenarm zo pijn bleef doen en dat hij er weinig aan kon hebben. Ze zouden het melden bij de arts en dan zouden ze wel verder zien.
Door het gespook van de zaal genoot die nacht hebben twee andere zaal genoten zich uit de voeten gemaakt. Die mochten een dag later naar huis, maar die hebben gewoon gevraagd of ze niet een dag eerder konden gaan en dat mocht. Pa zou zich die nacht wel zoek maken . Hij wilde wel slapen en dat was ook wel nodig hoor.
Oja en zijn spraak gaat met sprongen vooruit. Als het niet lukt komt er keihard g*dverd*mme uit.
donderdag 5 maart 2009
woensdag 4 maart: beroerte update
Vandaag heeft hij een MRI scan gehad en is er weer bloed afgenomen, maar ook is er een neuro psychologisch onderzoek geweest.
Bij het middag bezoek was mijn jongste oom Sander er. Dat staat garant voor lol. Sander was geschrokken toen hij het hoorde (ja logisch wie niet) en wilde de volgende dag gelijk komen. Ik moest even de mp3 vervangen voor pap want het barrel van Roy deed het niet goed en hij had geen goede koptelefoon. Afijn ik hem die dus gaan brengen want dan kon die tenminste naar lekkere muziek luisteren. Roy had hem al ingefluisterd wat er op zou komen en dat vond die wel wat.
Dus zodoende zaten we met zijn drieën bij pap om het bed en werd me net gezegd dat het praten alweer beter ging toen die het even demonstreerde. Ik had het "radioprogramma" van Roy uitgeprint. De reacties van leden van de top2000 hyves erbij gedaan en ook de lijst met de inhoud van de mp3 erbij gedaan en dat heeft hij allemaal gelezen. De reacties vond hij maar magertjes, maar ja de top2000 is er nu niet en dan is het ook stiller op de hyves. Maar toen die zei dat het magertjes vond kon ik het niet geloven. Zo blij was ik.
De overbuurman van pap bleek een bekende te zijn van mijn oom (tja wie kent die niet) en dat was lachen gieren brullen geblazen met hem. Ze hadden het over pruiken. Want de aanleiding daarvoor was weet ik niet en hoef ik ook niet te weten. In ieder geval zei hij ineens heel hard Sugar Lee Hooper en eerst snapte we hem niet, maar die is natuurlijk kaal en hij bedoelde dus dat dat ook mooi kon zijn. Toen wist ik voor mezelf dat het helemaal goed komt.
Ook hebben ze hem flink lopen pesten met het feit dat hij 14 kilo kwijt is. Hij is lang en had net een beetje een buikje *eindelijk* en dat is weer helemaal weg. Oftewel hij is weer lang en mager. Hij moest morgen douchen om te kijken of dat gaat en ze hebben hem lopen pesten met dat hij maar iets over het putje moest doen omdat die anders erdoor heen glipte en dat werd van kwaad tot erger. We krijgen echt wat terug van hem als die weer kan praten.
Ook hebben we nog even de verpleging gesproken met de vraag hoe gaat het nu en hoe gaat het verder en of er al uitslagen waren. Er waren nog geen uitslagen en alle onderzoeken waren gedaan. Morgen was er een MDO (multi disciplinair overleg) en daar werdt patient van der Helm "besproken" en dan zouden we meer horen. Dus nog even afwachten dus.
Na het bezoek even gauw naar huis en de update plaatsen en dan weer terug. Toen we aankwamen waren we hem even kwijt. Hij was even naar de wc gegaan. (Ja ja het gaat steeds beter) Toen zijn we even naar beneden gegaan om wat te drinken en daar kwam Remy ook ineens naar toe. Mam was 's middags paps drinken vergeten en die kwam Remy maar even brengen. Pap was toch wel snel moe en baalde een beetje omdat hij toch niet mee kon praten en ook wij kennen aardig wat mensen in Delft en komen ook altijd wel bekende tegen en dat wil hij toch nog niet. Hij kan natuurlijk niks zeggen en dan voelt hij zich niet prettig.
Dus op naar de kamer en Remy terug naar huis. Nog even over de mp3 gehad. Dat vond hij toch wel wat want je nu kon die naar zijn muziek luisteren zonder gestoord te worden. Hij houd van Pink Floyd, Golden Earring, maar ook van Tee Set en After Tea en dat mag hij thuis bijna nooit luisteren want me moeder vind dat niks. Ik moest ook nog even een extra uitleg geven want hij snapte hem niet helemaal. Ook merkte Roy zelf dat het beter ging met hem. Ik had het wel gezegd maar Roy wilde dat zelf ervaren en dat deed hij. Pap was echt al een stuk opgeluchter en meer aanwezig.
Nu is het alleen afwachten wat er uit het MDO komt en wat het behandelplan wordt en belangrijker waar dat zal plaatsvinden. Is het poliklinisch en kan die gewoon naar huis of moet hij nog even een tijdje blijven en daar aan zijn herstel werken. Ik hoop alleen maar dat hij snel opknapt.
Bij het middag bezoek was mijn jongste oom Sander er. Dat staat garant voor lol. Sander was geschrokken toen hij het hoorde (ja logisch wie niet) en wilde de volgende dag gelijk komen. Ik moest even de mp3 vervangen voor pap want het barrel van Roy deed het niet goed en hij had geen goede koptelefoon. Afijn ik hem die dus gaan brengen want dan kon die tenminste naar lekkere muziek luisteren. Roy had hem al ingefluisterd wat er op zou komen en dat vond die wel wat.
Dus zodoende zaten we met zijn drieën bij pap om het bed en werd me net gezegd dat het praten alweer beter ging toen die het even demonstreerde. Ik had het "radioprogramma" van Roy uitgeprint. De reacties van leden van de top2000 hyves erbij gedaan en ook de lijst met de inhoud van de mp3 erbij gedaan en dat heeft hij allemaal gelezen. De reacties vond hij maar magertjes, maar ja de top2000 is er nu niet en dan is het ook stiller op de hyves. Maar toen die zei dat het magertjes vond kon ik het niet geloven. Zo blij was ik.
De overbuurman van pap bleek een bekende te zijn van mijn oom (tja wie kent die niet) en dat was lachen gieren brullen geblazen met hem. Ze hadden het over pruiken. Want de aanleiding daarvoor was weet ik niet en hoef ik ook niet te weten. In ieder geval zei hij ineens heel hard Sugar Lee Hooper en eerst snapte we hem niet, maar die is natuurlijk kaal en hij bedoelde dus dat dat ook mooi kon zijn. Toen wist ik voor mezelf dat het helemaal goed komt.
Ook hebben ze hem flink lopen pesten met het feit dat hij 14 kilo kwijt is. Hij is lang en had net een beetje een buikje *eindelijk* en dat is weer helemaal weg. Oftewel hij is weer lang en mager. Hij moest morgen douchen om te kijken of dat gaat en ze hebben hem lopen pesten met dat hij maar iets over het putje moest doen omdat die anders erdoor heen glipte en dat werd van kwaad tot erger. We krijgen echt wat terug van hem als die weer kan praten.
Ook hebben we nog even de verpleging gesproken met de vraag hoe gaat het nu en hoe gaat het verder en of er al uitslagen waren. Er waren nog geen uitslagen en alle onderzoeken waren gedaan. Morgen was er een MDO (multi disciplinair overleg) en daar werdt patient van der Helm "besproken" en dan zouden we meer horen. Dus nog even afwachten dus.
Na het bezoek even gauw naar huis en de update plaatsen en dan weer terug. Toen we aankwamen waren we hem even kwijt. Hij was even naar de wc gegaan. (Ja ja het gaat steeds beter) Toen zijn we even naar beneden gegaan om wat te drinken en daar kwam Remy ook ineens naar toe. Mam was 's middags paps drinken vergeten en die kwam Remy maar even brengen. Pap was toch wel snel moe en baalde een beetje omdat hij toch niet mee kon praten en ook wij kennen aardig wat mensen in Delft en komen ook altijd wel bekende tegen en dat wil hij toch nog niet. Hij kan natuurlijk niks zeggen en dan voelt hij zich niet prettig.
Dus op naar de kamer en Remy terug naar huis. Nog even over de mp3 gehad. Dat vond hij toch wel wat want je nu kon die naar zijn muziek luisteren zonder gestoord te worden. Hij houd van Pink Floyd, Golden Earring, maar ook van Tee Set en After Tea en dat mag hij thuis bijna nooit luisteren want me moeder vind dat niks. Ik moest ook nog even een extra uitleg geven want hij snapte hem niet helemaal. Ook merkte Roy zelf dat het beter ging met hem. Ik had het wel gezegd maar Roy wilde dat zelf ervaren en dat deed hij. Pap was echt al een stuk opgeluchter en meer aanwezig.
Nu is het alleen afwachten wat er uit het MDO komt en wat het behandelplan wordt en belangrijker waar dat zal plaatsvinden. Is het poliklinisch en kan die gewoon naar huis of moet hij nog even een tijdje blijven en daar aan zijn herstel werken. Ik hoop alleen maar dat hij snel opknapt.
woensdag 4 maart 2009
Dinsdag 3 maart: beroerte update
Hij is de nacht goed doorgekomen en heeft ma al vroeg laten bellen want hij wilde de tv aangesloten hebben en hij kon zelf natuurlijk niet zeggen wat hun rekeningnummer was. Dus moest de verpleging mam maar gelijk even bellen zodat ze het konden regelen. Pa en stil liggen dat gaat fout hij moet wel wat te doen hebben.
Vandaag zijn de logopediste en een therapeut bij hem geweest om te kijken hoe die eraan toe was en wat er allemaal moest gebeuren. De logopediste was tot zelfs even blijven wachten op mam omdat ze dingen wilde weten natuurlijk want ja pap kon het niet duidelijk maken.
's Avonds zijn wij geweest en hebben we hem maar wat lekkers en wat te drinken gehaald en uiteraard ook wat te lezen maar daar had hij het geduld nog niet voor en heeft dat maar even naast zich neergelegd. Wij hebben even een rondje met hem gelopen en kwamen we nog een oud collega van hem tegen die hem kende van Defensie en dat is toch al aardig wat jaartjes geleden. Die man was er inmiddels ook al achter wat er aan de hand was want pap zei maar niks terug. Die man bleek daar te liggen voor de tweede keer. Hij had dus al twee keer een beroerte gehad. En wenste ons succes en noemde zijn symptomen ook nog even op en die kwamen toch wel verdacht veel overeen. Ook dat hij vaak zo moe en lusteloos was de laatste paar maanden en dat hij aardig wat gewicht kwijt was.
Ook hebben we hem een mp3 speler achter gelaten. Alleen die werkt niet naar behoren. Ik zou de mijne achterlaten maar die was nog niet klaar. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vannacht. Volgens zal die hem niet veel beluisteren. Roy had er zelf altijd heel veel problemen mee maar daar stond nog wel de muziek op die pap ook leuk vind. Morgen krijgt die de goede.
Daarna zijn we maar gegaan. Hij was heel moe en wilde lekker gaan slapen. Alles was vreemd natuurlijk en daarbij voelde hij zich natuurlijk niet optimaal en het was goed zo.
Vandaag zijn de logopediste en een therapeut bij hem geweest om te kijken hoe die eraan toe was en wat er allemaal moest gebeuren. De logopediste was tot zelfs even blijven wachten op mam omdat ze dingen wilde weten natuurlijk want ja pap kon het niet duidelijk maken.
's Avonds zijn wij geweest en hebben we hem maar wat lekkers en wat te drinken gehaald en uiteraard ook wat te lezen maar daar had hij het geduld nog niet voor en heeft dat maar even naast zich neergelegd. Wij hebben even een rondje met hem gelopen en kwamen we nog een oud collega van hem tegen die hem kende van Defensie en dat is toch al aardig wat jaartjes geleden. Die man was er inmiddels ook al achter wat er aan de hand was want pap zei maar niks terug. Die man bleek daar te liggen voor de tweede keer. Hij had dus al twee keer een beroerte gehad. En wenste ons succes en noemde zijn symptomen ook nog even op en die kwamen toch wel verdacht veel overeen. Ook dat hij vaak zo moe en lusteloos was de laatste paar maanden en dat hij aardig wat gewicht kwijt was.
Ook hebben we hem een mp3 speler achter gelaten. Alleen die werkt niet naar behoren. Ik zou de mijne achterlaten maar die was nog niet klaar. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vannacht. Volgens zal die hem niet veel beluisteren. Roy had er zelf altijd heel veel problemen mee maar daar stond nog wel de muziek op die pap ook leuk vind. Morgen krijgt die de goede.
Daarna zijn we maar gegaan. Hij was heel moe en wilde lekker gaan slapen. Alles was vreemd natuurlijk en daarbij voelde hij zich natuurlijk niet optimaal en het was goed zo.
Maandag 2 maart: wat vooraf ging
Ik doe het maar even zo. Er zijn toch aardig wat mensen die willen weten wat er allemaal is gebeurd en hoe het nu met hem gaat. Dus bij deze:
Hij is de afgelopen maanden heel veel in het ziekenhuis geweest. Hij heeft heel veel onderzoeken gehad voor zijn darmen en maag omdat hij niet kon eten. Er zijn meerdere poliepen weg gehaald uit zijn darmen en hij bleek een gaatje in zijn middenrif te hebben. Maar hij knapte nog maar niet op en kon ook niet goed eten omdat hij elke keer misselijk werd als hij at.
Maandag was hij niet lekker en was in paniek. Hij is terug gegaan naar bed en werd steeds afweziger en kon alleen nog ja en nee zeggen. Nadat ze het de hele dag hebben aangekeken en hun huisarts niet wilde komen, hebben ze de huisartsenpost gebeld en die kwamen gelijk. Die hebben gelijk een ambulance gebeld en hebben verder niks gedaan dan gewacht tot de broeders kwamen en zij hem in de ambulance hadden gelegd.
Om kwart voor acht waren we op de spoed. Na wat onderzoeken en de gebruikelijke dingen was het natuurlijk vooral veel wachten. Ondanks dat we in de zenuwen zaten, (Er was al gevallen dat hij een lichte CVA had gehad, maar zeker weten deden ze dat niet.) hebben we onwijs veel gelachen. Het was maar goed dat het een beetje druk was, anders hadden ze ons ook onderzocht. We hebben gegierd van het lachen. De moniter vond pap leuk speelgoed want die verveelde zich. Hij kon natuurlijk niet mee praten en nu wilde die een keertje graag. Er hing een schilderij schreef en die moest recht gehangen worden. Dat deed die zelf wel even. Ik had buikpijn van het lachen. Ook moest er natuurlijk rondgebeld om iedereen op de hoogte te stellen wat er was gebeurd.
De assistent neuroloog kwam met het nieuws dat hij idd een lichte beroerte had gehad en dat hij moest blijven. Toen hebben we nog anderhalf uur op een bed gewacht zodat hij eindelijk naar de zaal kon worden gebracht en daar lag hij dus om twaalf uur pas.
Gelukkig was het alleen niet zo treurig op de spoed want anders hadden we het niet volgehouden. Jeetje wat duurt het wachten dan lang. We waren dan ook pas om 1 uur thuis.
Hij is de afgelopen maanden heel veel in het ziekenhuis geweest. Hij heeft heel veel onderzoeken gehad voor zijn darmen en maag omdat hij niet kon eten. Er zijn meerdere poliepen weg gehaald uit zijn darmen en hij bleek een gaatje in zijn middenrif te hebben. Maar hij knapte nog maar niet op en kon ook niet goed eten omdat hij elke keer misselijk werd als hij at.
Maandag was hij niet lekker en was in paniek. Hij is terug gegaan naar bed en werd steeds afweziger en kon alleen nog ja en nee zeggen. Nadat ze het de hele dag hebben aangekeken en hun huisarts niet wilde komen, hebben ze de huisartsenpost gebeld en die kwamen gelijk. Die hebben gelijk een ambulance gebeld en hebben verder niks gedaan dan gewacht tot de broeders kwamen en zij hem in de ambulance hadden gelegd.
Om kwart voor acht waren we op de spoed. Na wat onderzoeken en de gebruikelijke dingen was het natuurlijk vooral veel wachten. Ondanks dat we in de zenuwen zaten, (Er was al gevallen dat hij een lichte CVA had gehad, maar zeker weten deden ze dat niet.) hebben we onwijs veel gelachen. Het was maar goed dat het een beetje druk was, anders hadden ze ons ook onderzocht. We hebben gegierd van het lachen. De moniter vond pap leuk speelgoed want die verveelde zich. Hij kon natuurlijk niet mee praten en nu wilde die een keertje graag. Er hing een schilderij schreef en die moest recht gehangen worden. Dat deed die zelf wel even. Ik had buikpijn van het lachen. Ook moest er natuurlijk rondgebeld om iedereen op de hoogte te stellen wat er was gebeurd.
De assistent neuroloog kwam met het nieuws dat hij idd een lichte beroerte had gehad en dat hij moest blijven. Toen hebben we nog anderhalf uur op een bed gewacht zodat hij eindelijk naar de zaal kon worden gebracht en daar lag hij dus om twaalf uur pas.
Gelukkig was het alleen niet zo treurig op de spoed want anders hadden we het niet volgehouden. Jeetje wat duurt het wachten dan lang. We waren dan ook pas om 1 uur thuis.
Abonneren op:
Posts (Atom)
