Maandag 8 juni: Condoleance

Dat het vandaag een dag van tegenstrijdigheden zou worden wisten we van te voren. Alleen dat het zo erg zou zijn konden we ons niet voorstellen.

De dag op zich verliep rommelig. De directe collega van Roy ging donderdag natuurlijk met vakantie. De nieuwe directeur was dinsdag begonnen en zo waren er projecten die Roy's aandacht natuurlijk vroegen. Roy is dus maar even naar kantoor gegaan om de noodzakelijke dingen te doen. Alleen hij ging om 11 uur even twee uurtjes en kwam om 3 uur maar eens binnen zetten. Nu is dat gelukkig voor hem ook afleiding.

Het avondeten liep in het honderd, we waren allebei kapot en de beestjes aan de overkant hadden flink aandacht te kort, maar dat maak ik wel goed met ze.

Om net voor 8 uur gingen we naar De Laatste Eer waar we gelukkig maar een 5 min lopen vanaf wonen. Alleen het leek wel of er lood in de schoenen zat.

Buiten zag ik mijn ooms en tantes al staan. De ooms en tantes die ik al heel lang niet gezien had door misverstanden tussen hun en mijn vader. En van mijn oudste tante aan die kant kreeg ik de eerste verrassing. Ik kreeg 3 hele waardevolle foto's van mijzelf toen ik 3 jaar oud was. Dat was geloof ik de enige familie vakantie waar we met allebei de grootouders zijn geweest. Nou gaat ma niet graag op vakantie dus dan is het nog waardevoller.

Lia zei ook dat ze nog veel meer foto's had voor me. Ook uit paps diensttijd en van mijn opa en oma aan moederskant. Die ga ik graag een keertje ophalen natuurlijk.

Toen zei Roy terecht dat we naar binnen moesten. We waren al te laat en mam en Remy hadden al gebeld dat ze binnen waren. Eerst hebben we met zijn vieren bij de kist gekeken. Ons bloemstuk was die middag bezorgd en het bleek dat iedereen die bij dezelfde bloemist had besteld dat die die middag er waren bij gezet. Hij stond dan ook goed in de bloemetjes. Remy had de tafel al in orde gemaakt met de foto en een extra kaart voor de voorkant.

Toen liep ik naar de koffiehoek om wat te drinken te halen voor mezelf en toen werd ik aangesproken. Het bleek Margo te zijn van de hyves. Een vrouw waar we de laatste weken zo'n band mee hebben opgebouwd en die zo heeft meegeleefd, maar wel aan de andere kant van Nederland woont.

We hebben elkaar half plat geknuffeld en wilde niet meer loslaten maar ja, ik wist er nog wel eentje die haar wilde ontmoeten. Ook die knuffel ging niet zo zachtjes en een dikke knuffel op de hyves heeft nu dus ook een andere betekenis. Maar ja we moesten handjes geven en het verhaal nogmaals vertellen. Ik merkte gelukkig wel dat het hielp dat ik het verhaal hier zo goed heb bijgehouden. De meeste hadden het gelezen en ik heb wat complimentjes gehad en waarvoor? Dit was voor mij een uitlaatklep en dat ik daarmee een hoop telefoontjes heb weggehouden bij mijn ouders was mooi meegenomen.

Ook zijn er een hoop collega's geweest en hebben we van de directe collega's een foto gehad van voor alle veranderen. Daar stonden de 5 kornuiten nog allemaal op en die hebben wat uitgevreten op het werk. De mannen hadden het er dan ook heel moeilijk mee en konden het net als de rest niet bevatten.

Ook was Ingie er nog even en dan weet je gelijk dat je kunt lachen, muts. En ook een paar goede vrienden van pap van vroeger waren er en er werden dan ook veel anekdotes verteld.

Na afloop hebben we nog even buiten gestaan om een sigaretje te roken en ik liep maar met die foto's. Iedereen moest ze zien. Ook hebben we Margo weer even op de trein gezet. We baalden wel dat we maar zo weinig tijd hebben gehad en dat we die tijd ook nog moesten delen. Maar wat waren we blij dat we haar even hebben gezien en voor gemerkt hebben dat die click van het cyber-leven er ook in reallife er was. En Margo die ontmoeting doen we over maar dan niet verstopt achter een vrachtwagen wachten op wat komen gaat maar gewoon gelijk vanaf min 1.