's Morgens kwam die naar ons toe en moest die zijn krabbeltje hebben en is gewoon mee naar buiten gegaan met Roy en Tibor en wilde zijn schijfje vlees. Roy naar zijn werk en ik nog even terug naar bed. Ik sliep onrustig en had een droom dat Ben bij mij wegrende. Toen had ik het al moeten weten. Beneden gekomen en Ben lag rustig in zijn mand. Dierenarts gebeld en een uur later konden we terecht. Roy gebeld en die was niet blij, maar hij ging hoe dan ook mee.
We hadden om half 2 afgesproken bij de tram. Ik wilde het risico niet lopen om te laat te komen omdat Ben niet zo hard liep en ben om 10 over 1 weggegaan. Ben kon niet verder meer als het eind van de straat en dus heb ik hem gedragen naar de tram. Hij lag heerlijk warm tegen me aan en zo hebben we op Roy gewacht. De tram kwam vrij snel en nam Roy Ben over. Zo zijn we naar de dierenarts gelopen.
Bij de dierenarts aangekomen konden we gelijk doorlopen en toen die begon over zijn hartruisje viel alles op zijn plaats. Dat we daar niet aan gedacht hadden. Het was met medicijnen goed te behandelen en hij kon er zeker nog een paar jaar mee door. Hij kreeg een spuit met het middel om alvast een boost te geven zodat het beter ging en na uitleg konden we naar huis met een Ben die toch wel een beetje was opgeknapt. Afgerekend en naar huis.
De taxi kon pas een half uur later komen en dus zijn we dezelfde weg terug gegaan. Net onderweg zakte Ben door zijn achterpootjes en dus weer dragen. Na nog een paar stappen zag ik dat zijn tong blauw was. Allebei getwijfeld om terug te lopen zonder dat we het wisten van elkaar maar toch niet gedaan. In de tram had ik nog zoiets van nu een foto maken. Hij lag zo lekker bij Roy, maar met een tramrit van 5 minuten veranderde alles.
Vlak voor we uit moesten stappen kreeg Ben een toeval. Hij kwam maar niet bij en ik gelijk bellen. Jack voor de autosleutel en de dierenarts dat we er weer aankwamen. In de tussentijd Ben maar blijven stimuleren en beademen, maar we wisten eigenlijk allebei dat het zinloos was. In de tien minuten tijd die we weg en terug waren bij de dierenarts was die overleden. Gelukkig wel in onze armen. Afscheid genomen en mam opgebeld. De laatste link met opa en oma was naar hun toegegaan.
Naar Jack om de sleutels terug te brengen en natuurlijk het nieuws te vertellen. De buurtjes verzorgde hem altijd en hij heeft er tot zelfs een paar keer gelogeerd als wij er niet waren. De klap kwam dan ook hard aan en de nodige traantjes vloeiden. Ook bij Isa natuurlijk want ja hij was een beetje hun baby en zo werd hij ook door hun behandeld.
Even een kleine boodschap gedaan en toen naar huis. Tibor had het vrij snel in de gaten en was alles even kwijt in huis. Vooral toen we de mand en de bakken van Ben weghaalden. Maar daar waren we het wel over eens. Die wilde we niet meer zien.
De avond verliep raar. Je bent zo gewend aan dat witte scheve kopje wat je vragend aankijkt. Speciaal voor hem gisteren nog allemaal dingen gehaald en dat stond nu nog als stille getuige overal. Bij het uitlaten liep Tibor hem te zoeken. We waren allebei gewend dat we altijd achterom moesten kijken om te zien of die er nog was. Nu konden we rustig doorlopen.
Lieve gekke clown van ons doe je de groeten aan de rest en tot ziens. We missen je nu al.......
