vrijdag 26 juni 2009
Nieuwe hobby
Ja ja eindelijk begin ik het door te krijgen hoe ik moet haken. Ik wil zelf bloemen gaan haken voor op lay outs te verwerken. Ik moet alleen wel eerlijk zeggen dat ik alleen nog maar de basis ken. Ik hoop dat ik toch Esther of de buurvrouw van me schoonmoeder, Marietje zover krijg dat ze me de speciale steken ook kunnen leren. Anders heb ik er natuurlijk nog niks aan, maar het is wel weer een verslaving erbij hoor. Goed om voor de tv te doen en ik moet toch altijd wat in mijn handen hebben.
Donderdag 25 juni: even bijtanken in Blijdorp
Zo vandaag weer eens een dagje naar de dierentuin geweest. We waren alweer een tijdje door alle gedoe niet in Blijdorp geweest en dat veranderd heel snel allemaal daar. En het staat garant voor leuke plaatjes. Alleen ik merkte aan mezelf dat ik niet zo rustig als normaal was. Er zijn een hoop foto's niet mooi geworden, maar ik ben dan ook nog steeds goed verkouden.
De vogels van Artica hadden het warm en probeerde zo af te koelen.
Roy vroeg al waar we naar op vakantie waren geweest. Ik wilde dat het zo was en dan het liefst zover mogelijk.
De indische antilope waren blij dat ze weer naar buiten konden.
Maar de meeste.
ja de meeste dieren,
lagen toch gewoon te slapen.
Mooi plaatje van de kraanvogels met nest.
Mooi plaatje van de jonge giraffe.
Ik hoef niet meer te zeggen wie dit is, denk ik.
De gorilla's speelde verstoppertje met een dekentje. Alsof het nog niet warm genoeg was.
De vogels pikte op het terras de koek van je bord en eigenlijk wordt er ook gevraagd of je de vogels niet wilt voeren maar ja dat doe ik daar al vanaf kleins af aan.donderdag 25 juni 2009
Ja ja de afspraak is gemaakt.
Woensdag 8 juli doen we de ontmoeting met Margo over. Maar dan halverwege in Arnhem en dan vanaf 10 uur 's morgens tot wie weet hoelaat.
Alleen nog even de buufjes lief aankijken of ze hun pleeghonden willen verzorgen.
Alleen nog even de buufjes lief aankijken of ze hun pleeghonden willen verzorgen.
Dinsdag 23 juni: Ik kaakchirug en de zomer begonnen.
Ja ja ik heb het lang uit weten te stellen maar ik moest er wat aan gaan laten doen. Tijdens de laatste periode van pap had ik onwijs veel pijn van mijn tanden, maar net als mijn ouders ook onwijs veel angst voor de tandarts en dus kwam het zover dat ik naar de kaakchirurg moest. En die afspraak stond voor 4 juni. Gelukkig had ik hem al eerder verzet want ja daar stond me hoofd niet naar die dag.
Na de zoveelste antibioticakuur was het dan zover. Ik moest er om 15 uur zijn en werd pas om 16 uur geholpen. Met de minuut langer werd ik angstiger en dus was het huilen toen ik eenmaal in de stoel zat. Er moet een hoop gebeuren en dat mag gelukkig wel onder narcose. Maar ik moet even kijken wanneer. Volgende week een afspraak maken met de anesthesist om te kijken of die het aan durft met mij omdat ik iets te fors ben.
Thuisgekomen de sleutels terug gebracht naar Jack en toen was het wat eten we vanavond. Ik voorgesteld om bij ons te BBQ en. Ik wilde me zinnen verzetten en zo geschiedde. Heerlijk gegeten en vooral veel gelachen. De vuurkorf aan en de meiden de marsmallows roosteren en de kat bij de BBQ weghouden natuurlijk, normaal ligt die er boven op.
Mam kwam ook nog even kijken hoe het 's middags was gegaan en om nog wat ontbrekende papieren te brengen. Nadat de buufjes wegwaren raakte Roy en mam in een zwaar gesprek. Voor hun goed maar ik wilde dat nog niet en ben dus maar de keuken gaan doen. Scheelde de dag erna weer.
Na de zoveelste antibioticakuur was het dan zover. Ik moest er om 15 uur zijn en werd pas om 16 uur geholpen. Met de minuut langer werd ik angstiger en dus was het huilen toen ik eenmaal in de stoel zat. Er moet een hoop gebeuren en dat mag gelukkig wel onder narcose. Maar ik moet even kijken wanneer. Volgende week een afspraak maken met de anesthesist om te kijken of die het aan durft met mij omdat ik iets te fors ben.
Thuisgekomen de sleutels terug gebracht naar Jack en toen was het wat eten we vanavond. Ik voorgesteld om bij ons te BBQ en. Ik wilde me zinnen verzetten en zo geschiedde. Heerlijk gegeten en vooral veel gelachen. De vuurkorf aan en de meiden de marsmallows roosteren en de kat bij de BBQ weghouden natuurlijk, normaal ligt die er boven op.
Mam kwam ook nog even kijken hoe het 's middags was gegaan en om nog wat ontbrekende papieren te brengen. Nadat de buufjes wegwaren raakte Roy en mam in een zwaar gesprek. Voor hun goed maar ik wilde dat nog niet en ben dus maar de keuken gaan doen. Scheelde de dag erna weer.
Weekend van Vaderdag 2009
Vrijdag 19 juni:
Ik moest en zou naar de begraafplaats. Ik wilde zien hoe het erbij lag en of de bloemstukken al weg waren gehaald. We zouden 's middags gaan en dan daarna even bij ma langs want ze had weer wat papieren gehad waar ze niks van snapte.
Roy kwam ten eerste al een uur later thuis, mam stond 10 minuten later voor de deur en naar het graf gaan werd 's avonds. Zo snel veranderen plannen hier.
Om 19 uur bij mam afgesproken en daarna met zijn drieën op weg gegaan naar de begraafplaats, naar QB 61 III. Toevallig had mam die middag de brief gekregen met de plaats waar die lag. We wisten het natuurlijk maar wisten niet het nummer.
Onderweg naar het tuincentrum voor de kaarsen, kwamen we mijn vriendin tegen met haar zoon. Ze waren straal de uitvaart vergeten en kwamen er om 17 uur achter dat ze die dag nog wat hadden. Ze baalde flink en dat is ze vergeven. Ze hebben net een nieuw huisje en vorig jaar zelf haar moeder begraven.
We waren nog net op tijd bij het tuincentrum en Roy had gezegd kaarsen pakken en wegwezen. Doe ik dat en snijd ik een flink stuk af is het weer niet goed. Ik ging te snel, jammer dan, dit is wat je zei. En dat moest die toegeven. Kaarsen gepakt en Roy naar de wc geweest want die moest ineens nodig en toen richting de kassa. Daar viel Roy's oog op een standaard. We wilden het tegeltje van de voorkant van de kaart in de steen verwerken. Alleen moesten we dat tegeltje nog wel ergens vandaan halen. Daar hingen ze dus en zodoende hebben we dat alvast. Nu de steen nog maar daar gaan we snel achteraan.
Bij de begraafplaats aangekomen hebben we eerst het graf van een bekende gezocht. Nadat we die hadden gevonden was het op naar pap. Was de tijdelijk graf-markering weg. We kregen alle drie een onheimlich gevoel. Net alsof die daar niet lag en zo de hoek om kon komen. Ze hadden die middag in het graf ernaast iemand bijgeplaatst en het bordje stond even in de weg. Alleen terug plaatsen doen ze later en in dit geval na het weekend, maar ze snappen niet dat ze iemand daar pijn mee doen. Nou weet Roy hoe ze werken en waar ze ze even gauw wegzetten. Dus het bordje kwam weer boven water, maar het eerste bezoek aan het graf was verziekt.
Daarna nog even wat ideeën opgedaan voor de steen en toen even door naar opa en oma. Even daar de kaarsjes neergezet en aangestoken. Ook daar weer de nodige traantjes gelaten en toen door naar Moodz. Daar zouden we Remy en Chelsea ontmoeten want Remy wilde niet mee naar het graf en voor hem was dat maar beter ook.
Uiteindelijk waren we om 23 uur thuis.
Zaterdag 20 juni:
Eindelijk weer eens samen naar het Zuiden. Mams was maandag 15 juni thuis gekomen en met de rolstoel komen we overal waar we willen. Oftewel ze is goed opgeknapt en het is nu een kwestie van aansterken en zorgen dat ze zich kan gaan redden met haar rug en dan zonder Morfine. Want die is weg.
Eerst de kleinste naar zijn oppas adres gebracht en daar even wat gedronken en toen de grootste meegenomen naar het station en daar heeft Remy hem overgenomen en hem meegenomen naar huis. Even wat te drinken genomen en toen merkte we dat we de trein van half 12 nog konden pakken. Alleen daar begon de ellende al. Dat bleek een andere trein te zijn omdat de internationale nog midden op het spoor stond. De ene kon niet weg en daardoor kwam onze trein op een ander spoor binnen. De omroepberichten waren ook niet vrolijk, tussen Gilze en Tilburg reden geen treinen en dus moesten we via Utrecht.
Eindelijk in Roermond na aardig wat gebel en gezeul, zaten Esther en ma al op het terras en dus was het condoleren en neerzakken om eindelijk wat kouds te drinken. Even de stad doorgekruist en toen eindelijk naar huis.
's Avonds zijn we wat gaan eten met zijn zessen. Danielle had een vriendinnen avond en Joey was op oefening in Duitsland. Het was dus echt weer eens ouderwets met alle tijd voor elkaar en dan hoor je ook weer eens hoe het met de kinders gaat. Begrijp me niet verkeerd, ik mag de wederhelften van de kinders heel graag en dat we maar veel lol mogen hebben van de zomer.
Eerst terras, was wat koud en dus binnen hoofdgerecht en daarna op het terras weer het ijsje en ik heb sinds het overlijden van pap wat met de wolken en ik kwam ruim aan mijn trekken. Wat was er weer een mooie wolkenlucht zeg.
Eenmaal thuis was het vrij snel het licht uit en slapen.
Zondag 21 juni:
De dag waar ik toch wel tegenop zag. Pap alweer 17 dagen niet meer bij ons en dan gelijk vaderdag erbij en dan hoor je ook overal verwen je vader en vergeet je vader niet op deze speciale dag. Kon ik hem nog maar verwennen en vergeten doe ik hem nooit. Daar heb ik geen speciale dag voor nodig. En het mooie, de hemel huilde met me mee. Jeetje wat een wolkbreuk.
's Middags naar de stad geweest en gelukkig was het opgeklaard en hebben we weer een terras opgezocht. En dat was bij de kerk waar ik al altijd een kaarsje opstak voor iedereen en nu kwam daar nog eentje bij. Laat het AJB voorlopig ook de laatste zijn?
Terug naar huis, even lekker gelezen en toen een frietje gehaald. Even gekeken of het stuk tussen Gilze en Tilburg alweer vrij was en dat was ijdele hoop, het werd zelfs nog even erger. Bij Eindhoven was er een botsing tussen een trein en een persoon en dus nog meer vertraging. Kortom om 22 uur weggegaan en pas om half 2 weer thuis. En dan niet kunnen slapen. Heerlijk dag > NOT.
Maandag 22 juni:
De wekker ging gewoon om 7 uur en Roy ging eruit om naar zijn werk te gaan. Ik lag nog te doezelen en toen kwam de eerste droom van Pap en echt opgeknapt ben ik daar niet van. Toen ook Remy nog belde wanneer we de hond kwamen halen was de maat vol. Tegen Remy gezegd kom Tibor maar brengen en ondertussen Ben ook opgehaald en dus had ik om 11 uur alles weer thuis aan beesten en was ik kapot. 's Middags stond mam voor de deur. Gelukkig bleef ze niet lang en zijn we nog even terug geschoten.
Ik moest en zou naar de begraafplaats. Ik wilde zien hoe het erbij lag en of de bloemstukken al weg waren gehaald. We zouden 's middags gaan en dan daarna even bij ma langs want ze had weer wat papieren gehad waar ze niks van snapte.
Roy kwam ten eerste al een uur later thuis, mam stond 10 minuten later voor de deur en naar het graf gaan werd 's avonds. Zo snel veranderen plannen hier.
Om 19 uur bij mam afgesproken en daarna met zijn drieën op weg gegaan naar de begraafplaats, naar QB 61 III. Toevallig had mam die middag de brief gekregen met de plaats waar die lag. We wisten het natuurlijk maar wisten niet het nummer.
Onderweg naar het tuincentrum voor de kaarsen, kwamen we mijn vriendin tegen met haar zoon. Ze waren straal de uitvaart vergeten en kwamen er om 17 uur achter dat ze die dag nog wat hadden. Ze baalde flink en dat is ze vergeven. Ze hebben net een nieuw huisje en vorig jaar zelf haar moeder begraven.
We waren nog net op tijd bij het tuincentrum en Roy had gezegd kaarsen pakken en wegwezen. Doe ik dat en snijd ik een flink stuk af is het weer niet goed. Ik ging te snel, jammer dan, dit is wat je zei. En dat moest die toegeven. Kaarsen gepakt en Roy naar de wc geweest want die moest ineens nodig en toen richting de kassa. Daar viel Roy's oog op een standaard. We wilden het tegeltje van de voorkant van de kaart in de steen verwerken. Alleen moesten we dat tegeltje nog wel ergens vandaan halen. Daar hingen ze dus en zodoende hebben we dat alvast. Nu de steen nog maar daar gaan we snel achteraan.
Bij de begraafplaats aangekomen hebben we eerst het graf van een bekende gezocht. Nadat we die hadden gevonden was het op naar pap. Was de tijdelijk graf-markering weg. We kregen alle drie een onheimlich gevoel. Net alsof die daar niet lag en zo de hoek om kon komen. Ze hadden die middag in het graf ernaast iemand bijgeplaatst en het bordje stond even in de weg. Alleen terug plaatsen doen ze later en in dit geval na het weekend, maar ze snappen niet dat ze iemand daar pijn mee doen. Nou weet Roy hoe ze werken en waar ze ze even gauw wegzetten. Dus het bordje kwam weer boven water, maar het eerste bezoek aan het graf was verziekt.
Daarna nog even wat ideeën opgedaan voor de steen en toen even door naar opa en oma. Even daar de kaarsjes neergezet en aangestoken. Ook daar weer de nodige traantjes gelaten en toen door naar Moodz. Daar zouden we Remy en Chelsea ontmoeten want Remy wilde niet mee naar het graf en voor hem was dat maar beter ook.
Uiteindelijk waren we om 23 uur thuis.
Zaterdag 20 juni:
Eindelijk weer eens samen naar het Zuiden. Mams was maandag 15 juni thuis gekomen en met de rolstoel komen we overal waar we willen. Oftewel ze is goed opgeknapt en het is nu een kwestie van aansterken en zorgen dat ze zich kan gaan redden met haar rug en dan zonder Morfine. Want die is weg.
Eerst de kleinste naar zijn oppas adres gebracht en daar even wat gedronken en toen de grootste meegenomen naar het station en daar heeft Remy hem overgenomen en hem meegenomen naar huis. Even wat te drinken genomen en toen merkte we dat we de trein van half 12 nog konden pakken. Alleen daar begon de ellende al. Dat bleek een andere trein te zijn omdat de internationale nog midden op het spoor stond. De ene kon niet weg en daardoor kwam onze trein op een ander spoor binnen. De omroepberichten waren ook niet vrolijk, tussen Gilze en Tilburg reden geen treinen en dus moesten we via Utrecht.
Eindelijk in Roermond na aardig wat gebel en gezeul, zaten Esther en ma al op het terras en dus was het condoleren en neerzakken om eindelijk wat kouds te drinken. Even de stad doorgekruist en toen eindelijk naar huis.
's Avonds zijn we wat gaan eten met zijn zessen. Danielle had een vriendinnen avond en Joey was op oefening in Duitsland. Het was dus echt weer eens ouderwets met alle tijd voor elkaar en dan hoor je ook weer eens hoe het met de kinders gaat. Begrijp me niet verkeerd, ik mag de wederhelften van de kinders heel graag en dat we maar veel lol mogen hebben van de zomer.
Eerst terras, was wat koud en dus binnen hoofdgerecht en daarna op het terras weer het ijsje en ik heb sinds het overlijden van pap wat met de wolken en ik kwam ruim aan mijn trekken. Wat was er weer een mooie wolkenlucht zeg.
Eenmaal thuis was het vrij snel het licht uit en slapen.
Zondag 21 juni:
De dag waar ik toch wel tegenop zag. Pap alweer 17 dagen niet meer bij ons en dan gelijk vaderdag erbij en dan hoor je ook overal verwen je vader en vergeet je vader niet op deze speciale dag. Kon ik hem nog maar verwennen en vergeten doe ik hem nooit. Daar heb ik geen speciale dag voor nodig. En het mooie, de hemel huilde met me mee. Jeetje wat een wolkbreuk.
's Middags naar de stad geweest en gelukkig was het opgeklaard en hebben we weer een terras opgezocht. En dat was bij de kerk waar ik al altijd een kaarsje opstak voor iedereen en nu kwam daar nog eentje bij. Laat het AJB voorlopig ook de laatste zijn?
Terug naar huis, even lekker gelezen en toen een frietje gehaald. Even gekeken of het stuk tussen Gilze en Tilburg alweer vrij was en dat was ijdele hoop, het werd zelfs nog even erger. Bij Eindhoven was er een botsing tussen een trein en een persoon en dus nog meer vertraging. Kortom om 22 uur weggegaan en pas om half 2 weer thuis. En dan niet kunnen slapen. Heerlijk dag > NOT.
Maandag 22 juni:
De wekker ging gewoon om 7 uur en Roy ging eruit om naar zijn werk te gaan. Ik lag nog te doezelen en toen kwam de eerste droom van Pap en echt opgeknapt ben ik daar niet van. Toen ook Remy nog belde wanneer we de hond kwamen halen was de maat vol. Tegen Remy gezegd kom Tibor maar brengen en ondertussen Ben ook opgehaald en dus had ik om 11 uur alles weer thuis aan beesten en was ik kapot. 's Middags stond mam voor de deur. Gelukkig bleef ze niet lang en zijn we nog even terug geschoten.
vrijdag 19 juni 2009
Musical Danique
Zondag 14 juni was het weer zover (en Roy was gelukkig op tijd terug vanuit het Zuiden.) Onze "kleine" oogappel had de jaarlijkse opvoering van de musical klas. En het was weer geweldig. Ook al had onze kleine meid dit jaar meer tekst en dansen en ze minder te zingen, ze had wel een rol die op haar lijf was geschreven. Ze had de rol van de verwende burgemeesters dochter Stephanie.
Het verhaal:
Gruwelijke groeten uit Stompdam:
Gruwelijke groeten is een muzikaal verhaal over een zeer gemene tweeling. Samen met mop wonen ze naast een spullenkerkhof.
Als de burgemeester besluit om die rommel voorgoed op te ruimen en er een viersterrenhotel te bouwen, beraamt de tweeling een duivels plan.
De V.I.P. gasten die de burgemeester heeft uitgenodigd om zijn plan te doen slagen komen terecht in een nachtmerrie. Want plannen vervliegen, projecten vergaan maar het spullenkerkhof van de tweeling blijft bestaan.
Als de wind je van de sokken blaast.
En er in je hoofd een storm raast.
Kijk dan om en wees dan niet verbaasd.
Ik dweil je tranen wel op.
Het verhaal:
Gruwelijke groeten uit Stompdam:
Gruwelijke groeten is een muzikaal verhaal over een zeer gemene tweeling. Samen met mop wonen ze naast een spullenkerkhof.
Als de burgemeester besluit om die rommel voorgoed op te ruimen en er een viersterrenhotel te bouwen, beraamt de tweeling een duivels plan.
De V.I.P. gasten die de burgemeester heeft uitgenodigd om zijn plan te doen slagen komen terecht in een nachtmerrie. Want plannen vervliegen, projecten vergaan maar het spullenkerkhof van de tweeling blijft bestaan.
Als de wind je van de sokken blaast.
En er in je hoofd een storm raast.
Kijk dan om en wees dan niet verbaasd.
Ik dweil je tranen wel op.
Als verwende burgemeesters dochter Stephanie, een rol die op haar lijf geschreven was.
Met haar "toneel - ouders"
We wisten wel dat ze gekke bekken kon trekken. Alleen dat ze het gemaskerd moest doen.
Tja kleine meisjes worden groot. Alleen op dit moment vind ik het te hard gaan.
Dit moest even. Ze stonden er zo leuk voor.
Even voor de duidelijk. Dit is onze oogappel Danique en samen met haar zus Isa kunnen ze een hoop bij ons gedaan krijgen. Alleen zijn het helaas niet onze dochters, maar onze buurmeiden en nog veel belangrijker de dochters van hele lieve en dierbare vrienden van ons.
Grote schat
Wat is de grootste schat wat een scrapper kan krijgen? Juist oude familie-foto's! En wat maakt ze nog waardevoller? Als het onderwerp je vader is en je ze uit de handen krijgt van je tante. Ik was dan ook heel blij er mee en wilde ze niet meer loslaten.
Lia had al voor de begrafenis gezegd dat ze de foto's bij zich had en dat ik na de begrafenis maar even met haar mee moest lopen. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen.
Toen ik ze in mijn handen kreeg, verscheen er gelijk weer een glimlach op mijn gezicht. Het zijn echt hele oude foto's van vooral pap en ik. Zo is er een oude klassenfoto van pap van de basisschool. Ik moet alleen nog even uitvogelen wie nou pap was. Ik twijfel tussen twee jongens en dat kan ook nog zo zijn dat zijn broer bij hem in de klas zat.
Ik liet mijn andere tante, Jacqueline de foto van mijn en Sander zijn. Dat was ook een giller want Sander is maar 9 jaar ouder als ik. Dus op die foto was die ook nog een jong broekie. Ook nog een foto van de vader en moeder van mijn moeder zat er bij en die was schitterend.
Dus de scrappers onder ons begrijpen wel wat ik de komende tijd doe. Juist scannen en scrappen die handel want voordat ik dingen vergeet of helemaal niet meer na kan vragen wil ik het klaar hebben, want dat roept het wel op. Woede dat ik het pa niet meer kan vragen.
Lia had al voor de begrafenis gezegd dat ze de foto's bij zich had en dat ik na de begrafenis maar even met haar mee moest lopen. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen.
Toen ik ze in mijn handen kreeg, verscheen er gelijk weer een glimlach op mijn gezicht. Het zijn echt hele oude foto's van vooral pap en ik. Zo is er een oude klassenfoto van pap van de basisschool. Ik moet alleen nog even uitvogelen wie nou pap was. Ik twijfel tussen twee jongens en dat kan ook nog zo zijn dat zijn broer bij hem in de klas zat.
Ik liet mijn andere tante, Jacqueline de foto van mijn en Sander zijn. Dat was ook een giller want Sander is maar 9 jaar ouder als ik. Dus op die foto was die ook nog een jong broekie. Ook nog een foto van de vader en moeder van mijn moeder zat er bij en die was schitterend.
Dus de scrappers onder ons begrijpen wel wat ik de komende tijd doe. Juist scannen en scrappen die handel want voordat ik dingen vergeet of helemaal niet meer na kan vragen wil ik het klaar hebben, want dat roept het wel op. Woede dat ik het pa niet meer kan vragen.
woensdag 17 juni 2009
Dinsdag 9 juni: Na de uitvaart.
Remy was zijn sleutel vergeten en hoorde zijn telefoon niet. We werden eerst gek van hem van het bellen naar ons en daarna werden we gek van hem dat hij de telefoon niet opnam. Uiteindelijk is die via een ladder van de buren door een bovenlichtje gekropen en is zo binnen gekomen. Maar wij wilden laten weten dat we bij ona aten en we kregen hem dus niet niet te pakken. Maar goed we kregen hem net op tijd te pakken en was hij nog op tijd voor het eten.
Want ik heb maar gewoon gekookt, dat konden we wel gewoon gebruiken. En de meatloaf met aardappelpuree en boontjes gingen er dan ook heerlijk in.
Ondertussen waren we al flink aan het sms'en met de Kraytjes. Helaas waren ze natuurlijk in Frankrijk en heb ik ze ook wel gemist maar was ook blij dat ze genoten hebben. Alleen toen ik Isa zag, zag ik dat het toch niet helemaal gelukt was toen ze er eindelijk waren. Want ze hadden flink wat file met terug komen.
We zijn flink in de knuffels gezet en we hebben al aardig wat verhalen gehoord van de dames vooral. Ook de heer liet zich niet onbetuigd en uiteindlijk zijn ze toch nog een uurtje geweest.
Ik was dan ook blij dat alles om half 12 naar huis was en de rust weer een beetje keerde. En we nog even een tijdje met de hondjes en de kat konden doorbrengen en even op internet konden kijken wat er was gebeurt.
Maar mijn hoofdje op het kussen was het lekkerst. Ik heb heerlijk geslapen.
Want ik heb maar gewoon gekookt, dat konden we wel gewoon gebruiken. En de meatloaf met aardappelpuree en boontjes gingen er dan ook heerlijk in.
Ondertussen waren we al flink aan het sms'en met de Kraytjes. Helaas waren ze natuurlijk in Frankrijk en heb ik ze ook wel gemist maar was ook blij dat ze genoten hebben. Alleen toen ik Isa zag, zag ik dat het toch niet helemaal gelukt was toen ze er eindelijk waren. Want ze hadden flink wat file met terug komen.
We zijn flink in de knuffels gezet en we hebben al aardig wat verhalen gehoord van de dames vooral. Ook de heer liet zich niet onbetuigd en uiteindlijk zijn ze toch nog een uurtje geweest.
Ik was dan ook blij dat alles om half 12 naar huis was en de rust weer een beetje keerde. En we nog even een tijdje met de hondjes en de kat konden doorbrengen en even op internet konden kijken wat er was gebeurt.
Maar mijn hoofdje op het kussen was het lekkerst. Ik heb heerlijk geslapen.
Dinsdag 9 juni: Uitvaart zelf
apDe dienst stapsgewijs:
Muziek (Fields - Slow Susan)
De jongens brachten onder de klanken van de muziek de kist binnen. Dan weet je dat je begonnen bent aan het laatste stukje samen.
De moed zonk me hier dan ook in de schoenen, maar we wisten dat het een mooie en vooral toepasselijke dienst zou worden met een lach en een traan.
Welkomstwoord
Aansteken van de kaarsen bij de baar
Dit hebben we met zijn vieren gedaan. Zoals we de laatste dagen alles met zijn vieren hebben gedaan.
In memoriam (geschreven door Roy)
Komt op paps hyves te staan. Die gaat niet weg maar wordt een plekje met herinneringen aan hem.
Muziek (Nazareth - Love Hurts)
Dit nummer wilde die vooral omdat het zijn jeugd markeerde en daar veel herinneringen aan kleefde omdat dat natuurlijk ook de begin tijd was van de verkering van pap en mam.
Lezing over de dood
Spreker Henk Horstman
Een naaste collega van pap waar die flink mee kon discussiëren, maar ook net zo makkelijk daarna een biertje mee kon gaan drinken.
Lezing van de viool
Muziek ( Procol Harum - Qonquistador)
Dit nummer wilde die vooral voor zijn beste vriend. Alleen die kon het niet aan om bij de dienst te zijn want die had iets meer als een jaar geleden zijn vrouw verloren. (Later was die wel op de begraafplaats.) Ook was het of het zo moest zijn. Dit nummer sloot heel mooi aan bij de lezing over de viool. Roy heeft hem aangepast zodat die er mooi tussen paste en ik heb de lezingen om laten draaien. Eigenlijk stonden ze namelijk andersom.
Lezing: waarom die ene ?
Voorbeden
Onze Vader
Wees Gegroet
Dit om mijn overleden grootouders en hun opvoeding er een beetje bij te betrekken. We zijn allemaal Katholiek alleen we doen er niks aan. Maar om het toch een beetje er in voor te laten komen, hebben we het er toch ingedaan. Voor nu voelde het voor ons alsof alles ons in de steek liet maar ja dat zal hopelijk niet eeuwig zo blijven.
Gedicht door Tamara en Remy
Dit stukje staat al op de blog. Iedereen vond het knap dat we het konden maar voor ons was het een manier van de laatste groet aan pap. Het liep niet helemaal gesmeerd en ik was veel op Remy aan het letten. Die had het er in begin toch wel moeilijk mee. Daardoor sloeg mijn stem even over, maar uiteindelijk hebben we het toch maar gedaan met zijn tweetjes.
Muziek (Dreetje en Andre Hazes - Bedankt mijn vriend)
Hier begonnen de tranen te stromen. Van Roy ging er eindelijk een kraan open en die heeft flink gehuilt. Het enige wat die zei was die krijg je terug lange. Mij laten huilen op Andre Hazes. En ik liep maar. Die staan nu om een hoekje te gieren van het lachen. Zijn pa en mijn pa met de armen om elkaar heen.
En dat terwijl pa hem vooral wilde voor ma en Remy. Pap wist dat dit een van de favorieten van mam is.
Slot (allen gaan staan)
Remy hielp met de kist naar buiten dragen en in de auto zetten. Dit wilde die zo graag.
Muziek (Fields - Slow Susan)
Autorit naar de begraafplaats:
Toen de dienst was afgelopen zijn we ingestapt om pap naar zijn laatste rustplaats te gaan. Er kwamen toen al mensen langs dat ze de dienst zo mooi vonden en dat was het ook. Alleen het ging allemaal even heel snel dus de rest kon niet nog even een sigaretje roken en dat miste ze wel.
We wilden langs huis en dus nadat alles was ingestapt en aangesloten zijn we gaan rijden.
Bij het huis van hun aangekomen stonden er een paar buren te wachten en een oude vriendin van mij. Dat vond ik zo mooi vooral ook omdat haar moeder een paar weken ervoor is overleden.
Begraafplaats:
Bij de begraafplaats merkte we pas dat er een heel deel van de stoet gelijk door was gereden. Die waren ons kwijtgeraakt en die waren gelijk door gereden naar de begraafplaats. Daaraangekomen reden we dus binnen in een soort van erehaag. Bij de collega's van pap zag ik er een flink aantal huilen. Hoe bedoel je hij was geliefd bij hun en zij ook bij hem.
De heren en dame hadden eindelijk even gelegenheid om een paar trekjes te nemen en Remy werd gehaald om de kist op de baar te zetten.
Muziek (Fields - Slow Susan)
De jongens brachten onder de klanken van de muziek de kist binnen. Dan weet je dat je begonnen bent aan het laatste stukje samen.
De moed zonk me hier dan ook in de schoenen, maar we wisten dat het een mooie en vooral toepasselijke dienst zou worden met een lach en een traan.
Welkomstwoord
Aansteken van de kaarsen bij de baar
Dit hebben we met zijn vieren gedaan. Zoals we de laatste dagen alles met zijn vieren hebben gedaan.
In memoriam (geschreven door Roy)
Komt op paps hyves te staan. Die gaat niet weg maar wordt een plekje met herinneringen aan hem.
Muziek (Nazareth - Love Hurts)
Dit nummer wilde die vooral omdat het zijn jeugd markeerde en daar veel herinneringen aan kleefde omdat dat natuurlijk ook de begin tijd was van de verkering van pap en mam.
Lezing over de dood
Spreker Henk Horstman
Een naaste collega van pap waar die flink mee kon discussiëren, maar ook net zo makkelijk daarna een biertje mee kon gaan drinken.
Lezing van de viool
Muziek ( Procol Harum - Qonquistador)
Dit nummer wilde die vooral voor zijn beste vriend. Alleen die kon het niet aan om bij de dienst te zijn want die had iets meer als een jaar geleden zijn vrouw verloren. (Later was die wel op de begraafplaats.) Ook was het of het zo moest zijn. Dit nummer sloot heel mooi aan bij de lezing over de viool. Roy heeft hem aangepast zodat die er mooi tussen paste en ik heb de lezingen om laten draaien. Eigenlijk stonden ze namelijk andersom.
Lezing: waarom die ene ?
Voorbeden
Onze Vader
Wees Gegroet
Dit om mijn overleden grootouders en hun opvoeding er een beetje bij te betrekken. We zijn allemaal Katholiek alleen we doen er niks aan. Maar om het toch een beetje er in voor te laten komen, hebben we het er toch ingedaan. Voor nu voelde het voor ons alsof alles ons in de steek liet maar ja dat zal hopelijk niet eeuwig zo blijven.
Gedicht door Tamara en Remy
Dit stukje staat al op de blog. Iedereen vond het knap dat we het konden maar voor ons was het een manier van de laatste groet aan pap. Het liep niet helemaal gesmeerd en ik was veel op Remy aan het letten. Die had het er in begin toch wel moeilijk mee. Daardoor sloeg mijn stem even over, maar uiteindelijk hebben we het toch maar gedaan met zijn tweetjes.
Muziek (Dreetje en Andre Hazes - Bedankt mijn vriend)
Hier begonnen de tranen te stromen. Van Roy ging er eindelijk een kraan open en die heeft flink gehuilt. Het enige wat die zei was die krijg je terug lange. Mij laten huilen op Andre Hazes. En ik liep maar. Die staan nu om een hoekje te gieren van het lachen. Zijn pa en mijn pa met de armen om elkaar heen.
En dat terwijl pa hem vooral wilde voor ma en Remy. Pap wist dat dit een van de favorieten van mam is.
Slot (allen gaan staan)
Remy hielp met de kist naar buiten dragen en in de auto zetten. Dit wilde die zo graag.
Muziek (Fields - Slow Susan)
Autorit naar de begraafplaats:
Toen de dienst was afgelopen zijn we ingestapt om pap naar zijn laatste rustplaats te gaan. Er kwamen toen al mensen langs dat ze de dienst zo mooi vonden en dat was het ook. Alleen het ging allemaal even heel snel dus de rest kon niet nog even een sigaretje roken en dat miste ze wel.
We wilden langs huis en dus nadat alles was ingestapt en aangesloten zijn we gaan rijden.
Bij het huis van hun aangekomen stonden er een paar buren te wachten en een oude vriendin van mij. Dat vond ik zo mooi vooral ook omdat haar moeder een paar weken ervoor is overleden.
Begraafplaats:
Bij de begraafplaats merkte we pas dat er een heel deel van de stoet gelijk door was gereden. Die waren ons kwijtgeraakt en die waren gelijk door gereden naar de begraafplaats. Daaraangekomen reden we dus binnen in een soort van erehaag. Bij de collega's van pap zag ik er een flink aantal huilen. Hoe bedoel je hij was geliefd bij hun en zij ook bij hem.
De heren en dame hadden eindelijk even gelegenheid om een paar trekjes te nemen en Remy werd gehaald om de kist op de baar te zetten.
De begravenis zelf:
We hebben pap met zijn vieren begeleid naar het zijn laatste rustplaats. Ondertussen werden we vergezeld door de mensen om ons heen, maar ook door een paar flink kwetterende merels. Ze waren het er niet mee eens geloof ik. En Remy en Roy hebben geholpen de kist op het graf te zetten en te zorgen dat die goed stond. Mam fluisterde ondertussen van dadelijk zien is die echt weg, maar nee hij is nooit helemaal weg voor mijn gevoel.
Op de plek van het graf aangekomen heeft de voorganger nog een paar woorden gesproken en hebben we de twee duiven los gelaten en deze keer maakte ze nog een rondje om ons heen en dat was heel mooi om te zien en mee te maken.
Informeel samenzijn:
Na afloop liep iedereen langs het graf om afscheid te nemen en wij bleven even achter. We wilden nog even alleen zijn met hem en we hadden de rozen nog die we hem mee wilden geven. En toen was het moment toch echt daar dat ze de kist klaar moesten maken om hem te laten zakken.
Ik ging als laatste weg met Roy die het er heel moeilijk mee had. Hij gaf voor het eerst toe dat die dit erger vond als de crematie van zijn vader. Het was zijn makker en niet zijn schoonvader en dus heeft die flink wat tranen gelaten op dat stukje terug naar de koffiekamer. Ook hadden we zoiets van dat pap dacht de poppenkast is over en kom op met die kaarten en hij heeft nog gelijk ook.
Eenmaal bij de koffiekamer aangekomen moesten we toch de handjes gaan geven en ook al hadden we dorst en trek in wat lekkers, we ontkwamen er niet aan. Ik had totzelfs net een hap cake in mijn mond toen Roy's directeur kwam condoleren en zich ook tevens kwam voorstellen. Dan voel je je knap vervelend moet ik zeggen.
Toen kwamen ze Remy en mij halen om de kist te laten zakken. Ik had gezegd dat ik het zelf wilde doen en uiteindelijk heeft Remy het gedaan. Hij keek mij zo vragend aan.
Teruglopend naar de koffiekamer hebben we Shirley onze uitvaartleidster een flink compliment gegeven. Ze was goed zenuwachtig, maar wat wil je ook. De eerste uitvaart alleen en dan gelijk de oude en de nieuwe directeur die toekeken.
Toen ik aankwam lopen kwam Roy op me af. Hij wilde even naar het graf van opa en oma. Hij wilde even ontsnappen uit de drukte en hij wilde opa wat influisteren.
Toen was het eindelijk tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar de Laatste Eer en dat was geen minuut te laat. Daar kregen we nog even wat te drinken en daarna de spullen overhandigd en toen was het tijd om naar huis te gaan.
We hebben pap met zijn vieren begeleid naar het zijn laatste rustplaats. Ondertussen werden we vergezeld door de mensen om ons heen, maar ook door een paar flink kwetterende merels. Ze waren het er niet mee eens geloof ik. En Remy en Roy hebben geholpen de kist op het graf te zetten en te zorgen dat die goed stond. Mam fluisterde ondertussen van dadelijk zien is die echt weg, maar nee hij is nooit helemaal weg voor mijn gevoel.
Op de plek van het graf aangekomen heeft de voorganger nog een paar woorden gesproken en hebben we de twee duiven los gelaten en deze keer maakte ze nog een rondje om ons heen en dat was heel mooi om te zien en mee te maken.
Informeel samenzijn:
Na afloop liep iedereen langs het graf om afscheid te nemen en wij bleven even achter. We wilden nog even alleen zijn met hem en we hadden de rozen nog die we hem mee wilden geven. En toen was het moment toch echt daar dat ze de kist klaar moesten maken om hem te laten zakken.
Ik ging als laatste weg met Roy die het er heel moeilijk mee had. Hij gaf voor het eerst toe dat die dit erger vond als de crematie van zijn vader. Het was zijn makker en niet zijn schoonvader en dus heeft die flink wat tranen gelaten op dat stukje terug naar de koffiekamer. Ook hadden we zoiets van dat pap dacht de poppenkast is over en kom op met die kaarten en hij heeft nog gelijk ook.
Eenmaal bij de koffiekamer aangekomen moesten we toch de handjes gaan geven en ook al hadden we dorst en trek in wat lekkers, we ontkwamen er niet aan. Ik had totzelfs net een hap cake in mijn mond toen Roy's directeur kwam condoleren en zich ook tevens kwam voorstellen. Dan voel je je knap vervelend moet ik zeggen.
Toen kwamen ze Remy en mij halen om de kist te laten zakken. Ik had gezegd dat ik het zelf wilde doen en uiteindelijk heeft Remy het gedaan. Hij keek mij zo vragend aan.
Teruglopend naar de koffiekamer hebben we Shirley onze uitvaartleidster een flink compliment gegeven. Ze was goed zenuwachtig, maar wat wil je ook. De eerste uitvaart alleen en dan gelijk de oude en de nieuwe directeur die toekeken.
Toen ik aankwam lopen kwam Roy op me af. Hij wilde even naar het graf van opa en oma. Hij wilde even ontsnappen uit de drukte en hij wilde opa wat influisteren.
Toen was het eindelijk tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar de Laatste Eer en dat was geen minuut te laat. Daar kregen we nog even wat te drinken en daarna de spullen overhandigd en toen was het tijd om naar huis te gaan.
Dinsdag 9 juni: Tot aan de uitvaart.
Na een nacht van lekker draaien en van niet kunnen slapen ben ik er maar vroeg uitgegaan. Ik was voor de wekker eruit. Die hadden we dan ook alleen maar voor de sier gezet.
Even gauw wat eten en de beestjes overal verzorgen en dan is het alweer tijd om naar de Laatste Eer te gaan. Ik wilde nog wat foto's maken en de kaartjes moesten nog aan de rozen gemaakt worden. Nog even met zijn viertjes bij hem geweest en toen kwamen de eerste al voor de dienst.
Sander zou vandaag foto's maken en die kwam ook al wat eerder want die wilde nog een mooi foto maken van de rouwkamer. Ondertussen stond de rest nog buiten en kwamen er nog steeds mensen aan. De hal stond dan ook aardig vol met mensen. En toen werden we verzocht om naar de aula te gaan. De dienst ging beginnen.
Even gauw wat eten en de beestjes overal verzorgen en dan is het alweer tijd om naar de Laatste Eer te gaan. Ik wilde nog wat foto's maken en de kaartjes moesten nog aan de rozen gemaakt worden. Nog even met zijn viertjes bij hem geweest en toen kwamen de eerste al voor de dienst.
Sander zou vandaag foto's maken en die kwam ook al wat eerder want die wilde nog een mooi foto maken van de rouwkamer. Ondertussen stond de rest nog buiten en kwamen er nog steeds mensen aan. De hal stond dan ook aardig vol met mensen. En toen werden we verzocht om naar de aula te gaan. De dienst ging beginnen.
zondag 14 juni 2009
Maandag 8 juni: Condoleance
Dat het vandaag een dag van tegenstrijdigheden zou worden wisten we van te voren. Alleen dat het zo erg zou zijn konden we ons niet voorstellen.
De dag op zich verliep rommelig. De directe collega van Roy ging donderdag natuurlijk met vakantie. De nieuwe directeur was dinsdag begonnen en zo waren er projecten die Roy's aandacht natuurlijk vroegen. Roy is dus maar even naar kantoor gegaan om de noodzakelijke dingen te doen. Alleen hij ging om 11 uur even twee uurtjes en kwam om 3 uur maar eens binnen zetten. Nu is dat gelukkig voor hem ook afleiding.
Het avondeten liep in het honderd, we waren allebei kapot en de beestjes aan de overkant hadden flink aandacht te kort, maar dat maak ik wel goed met ze.
Om net voor 8 uur gingen we naar De Laatste Eer waar we gelukkig maar een 5 min lopen vanaf wonen. Alleen het leek wel of er lood in de schoenen zat.
Buiten zag ik mijn ooms en tantes al staan. De ooms en tantes die ik al heel lang niet gezien had door misverstanden tussen hun en mijn vader. En van mijn oudste tante aan die kant kreeg ik de eerste verrassing. Ik kreeg 3 hele waardevolle foto's van mijzelf toen ik 3 jaar oud was. Dat was geloof ik de enige familie vakantie waar we met allebei de grootouders zijn geweest. Nou gaat ma niet graag op vakantie dus dan is het nog waardevoller.
Lia zei ook dat ze nog veel meer foto's had voor me. Ook uit paps diensttijd en van mijn opa en oma aan moederskant. Die ga ik graag een keertje ophalen natuurlijk.
Toen zei Roy terecht dat we naar binnen moesten. We waren al te laat en mam en Remy hadden al gebeld dat ze binnen waren. Eerst hebben we met zijn vieren bij de kist gekeken. Ons bloemstuk was die middag bezorgd en het bleek dat iedereen die bij dezelfde bloemist had besteld dat die die middag er waren bij gezet. Hij stond dan ook goed in de bloemetjes. Remy had de tafel al in orde gemaakt met de foto en een extra kaart voor de voorkant.
Toen liep ik naar de koffiehoek om wat te drinken te halen voor mezelf en toen werd ik aangesproken. Het bleek Margo te zijn van de hyves. Een vrouw waar we de laatste weken zo'n band mee hebben opgebouwd en die zo heeft meegeleefd, maar wel aan de andere kant van Nederland woont.
We hebben elkaar half plat geknuffeld en wilde niet meer loslaten maar ja, ik wist er nog wel eentje die haar wilde ontmoeten. Ook die knuffel ging niet zo zachtjes en een dikke knuffel op de hyves heeft nu dus ook een andere betekenis. Maar ja we moesten handjes geven en het verhaal nogmaals vertellen. Ik merkte gelukkig wel dat het hielp dat ik het verhaal hier zo goed heb bijgehouden. De meeste hadden het gelezen en ik heb wat complimentjes gehad en waarvoor? Dit was voor mij een uitlaatklep en dat ik daarmee een hoop telefoontjes heb weggehouden bij mijn ouders was mooi meegenomen.
Ook zijn er een hoop collega's geweest en hebben we van de directe collega's een foto gehad van voor alle veranderen. Daar stonden de 5 kornuiten nog allemaal op en die hebben wat uitgevreten op het werk. De mannen hadden het er dan ook heel moeilijk mee en konden het net als de rest niet bevatten.
Ook was Ingie er nog even en dan weet je gelijk dat je kunt lachen, muts. En ook een paar goede vrienden van pap van vroeger waren er en er werden dan ook veel anekdotes verteld.
Na afloop hebben we nog even buiten gestaan om een sigaretje te roken en ik liep maar met die foto's. Iedereen moest ze zien. Ook hebben we Margo weer even op de trein gezet. We baalden wel dat we maar zo weinig tijd hebben gehad en dat we die tijd ook nog moesten delen. Maar wat waren we blij dat we haar even hebben gezien en voor gemerkt hebben dat die click van het cyber-leven er ook in reallife er was. En Margo die ontmoeting doen we over maar dan niet verstopt achter een vrachtwagen wachten op wat komen gaat maar gewoon gelijk vanaf min 1.
De dag op zich verliep rommelig. De directe collega van Roy ging donderdag natuurlijk met vakantie. De nieuwe directeur was dinsdag begonnen en zo waren er projecten die Roy's aandacht natuurlijk vroegen. Roy is dus maar even naar kantoor gegaan om de noodzakelijke dingen te doen. Alleen hij ging om 11 uur even twee uurtjes en kwam om 3 uur maar eens binnen zetten. Nu is dat gelukkig voor hem ook afleiding.
Het avondeten liep in het honderd, we waren allebei kapot en de beestjes aan de overkant hadden flink aandacht te kort, maar dat maak ik wel goed met ze.
Om net voor 8 uur gingen we naar De Laatste Eer waar we gelukkig maar een 5 min lopen vanaf wonen. Alleen het leek wel of er lood in de schoenen zat.
Buiten zag ik mijn ooms en tantes al staan. De ooms en tantes die ik al heel lang niet gezien had door misverstanden tussen hun en mijn vader. En van mijn oudste tante aan die kant kreeg ik de eerste verrassing. Ik kreeg 3 hele waardevolle foto's van mijzelf toen ik 3 jaar oud was. Dat was geloof ik de enige familie vakantie waar we met allebei de grootouders zijn geweest. Nou gaat ma niet graag op vakantie dus dan is het nog waardevoller.
Lia zei ook dat ze nog veel meer foto's had voor me. Ook uit paps diensttijd en van mijn opa en oma aan moederskant. Die ga ik graag een keertje ophalen natuurlijk.
Toen zei Roy terecht dat we naar binnen moesten. We waren al te laat en mam en Remy hadden al gebeld dat ze binnen waren. Eerst hebben we met zijn vieren bij de kist gekeken. Ons bloemstuk was die middag bezorgd en het bleek dat iedereen die bij dezelfde bloemist had besteld dat die die middag er waren bij gezet. Hij stond dan ook goed in de bloemetjes. Remy had de tafel al in orde gemaakt met de foto en een extra kaart voor de voorkant.
Toen liep ik naar de koffiehoek om wat te drinken te halen voor mezelf en toen werd ik aangesproken. Het bleek Margo te zijn van de hyves. Een vrouw waar we de laatste weken zo'n band mee hebben opgebouwd en die zo heeft meegeleefd, maar wel aan de andere kant van Nederland woont.
We hebben elkaar half plat geknuffeld en wilde niet meer loslaten maar ja, ik wist er nog wel eentje die haar wilde ontmoeten. Ook die knuffel ging niet zo zachtjes en een dikke knuffel op de hyves heeft nu dus ook een andere betekenis. Maar ja we moesten handjes geven en het verhaal nogmaals vertellen. Ik merkte gelukkig wel dat het hielp dat ik het verhaal hier zo goed heb bijgehouden. De meeste hadden het gelezen en ik heb wat complimentjes gehad en waarvoor? Dit was voor mij een uitlaatklep en dat ik daarmee een hoop telefoontjes heb weggehouden bij mijn ouders was mooi meegenomen.
Ook zijn er een hoop collega's geweest en hebben we van de directe collega's een foto gehad van voor alle veranderen. Daar stonden de 5 kornuiten nog allemaal op en die hebben wat uitgevreten op het werk. De mannen hadden het er dan ook heel moeilijk mee en konden het net als de rest niet bevatten.
Ook was Ingie er nog even en dan weet je gelijk dat je kunt lachen, muts. En ook een paar goede vrienden van pap van vroeger waren er en er werden dan ook veel anekdotes verteld.
Na afloop hebben we nog even buiten gestaan om een sigaretje te roken en ik liep maar met die foto's. Iedereen moest ze zien. Ook hebben we Margo weer even op de trein gezet. We baalden wel dat we maar zo weinig tijd hebben gehad en dat we die tijd ook nog moesten delen. Maar wat waren we blij dat we haar even hebben gezien en voor gemerkt hebben dat die click van het cyber-leven er ook in reallife er was. En Margo die ontmoeting doen we over maar dan niet verstopt achter een vrachtwagen wachten op wat komen gaat maar gewoon gelijk vanaf min 1.
dinsdag 9 juni 2009
Stukje uitvaart: Dag vriend
Pap jij was onze schaduw. Jij de rots in onze vaak onrustige branding. Jij kwam, zag en overwon en deed wat je nodig vond. Je zei niet veel, maar pakte ons bij de hand en was er gewoon.
Pap nu waren we er voor jou en namen je onder onze hoede. We werden jou schaduw en deden wat we konden en stonden jou bij.
En nu, nu moeten we het uit handen geven. Maar wel in de wetenschap dat andere de vleugels om je heen slaan en je begeleiden bij je laatste reis.
Wacht je op ons om de cirkel weer rond te maken? En kaart ze ondertussen met je sigaartje en je biertje binnen handbereik.
Rust zacht papa,
Maar bovenal dag vriend.
Pap nu waren we er voor jou en namen je onder onze hoede. We werden jou schaduw en deden wat we konden en stonden jou bij.
En nu, nu moeten we het uit handen geven. Maar wel in de wetenschap dat andere de vleugels om je heen slaan en je begeleiden bij je laatste reis.
Wacht je op ons om de cirkel weer rond te maken? En kaart ze ondertussen met je sigaartje en je biertje binnen handbereik.
Rust zacht papa,
Maar bovenal dag vriend.
maandag 8 juni 2009
Zondag 7 juni: Laatste keer alleen met pap.
Vandaag een betrekkelijke rustige dag. 's Middags zijn we met zijn vieren bij pap geweest en hebben we voor het laatst met zijn vieren om de kist gestaan. De komende dagen wordt hectisch en worden we geleefd. Dat het maar goed druk wordt voor pap, dat heeft die verdient.
Ook hebben we de muziek verzorgt. De stukken die pap zelf uitgekozen heeft paste perfect in de dienst die wel wilde. De dienst wordt dan ook schitterend en precies zoals hij was. Maar voor ons was het even moeilijk want het leek wel of die het erom gedaan heeft.
Ook hebben we de muziek verzorgt. De stukken die pap zelf uitgekozen heeft paste perfect in de dienst die wel wilde. De dienst wordt dan ook schitterend en precies zoals hij was. Maar voor ons was het even moeilijk want het leek wel of die het erom gedaan heeft.
Update schoonmams
Er werd gisteren terecht aan me gevraagd of er nog nieuws was vanuit het Zuiden en het enige wat we vanaf vrijdag kunnen melden is dat ze per direct van de morfine afgehaald is. Esther was geschrokken en zei dat ze al met 1 been in haar graf stond. Ze reageerde niet meer op haar omgeving, ze viel steeds in slaap en vooral herkende alleen nog Esther.
Het laatste nieuws was dat ze alweer beter reageerde en dat ze met behulp van een speciaal matras alweer op bed lag. En dat was een zegen, want doordat ze al 5 weken alleen maar zat ging ze last krijgen van haar nek.
Nu is 9 juni als het goed is de botscan en dan weten we hopelijk snel meer.
Voorlopig zal ze niet naar huis komen want ze kan zich niet alleen redden. Dus als ze al ontslagen wordt uit het ziekenhuis zal ze misschien tijdelijk naar een verpleeghuis moeten. Kortom het gaat nog wel een tijdje duren voordat ze weer op haar plekje zit.
Het laatste nieuws was dat ze alweer beter reageerde en dat ze met behulp van een speciaal matras alweer op bed lag. En dat was een zegen, want doordat ze al 5 weken alleen maar zat ging ze last krijgen van haar nek.
Nu is 9 juni als het goed is de botscan en dan weten we hopelijk snel meer.
Voorlopig zal ze niet naar huis komen want ze kan zich niet alleen redden. Dus als ze al ontslagen wordt uit het ziekenhuis zal ze misschien tijdelijk naar een verpleeghuis moeten. Kortom het gaat nog wel een tijdje duren voordat ze weer op haar plekje zit.
zondag 7 juni 2009
Zaterdag 6 juni: voorbespreking dienst en Moodz
Na de eerste chips nacht deze week sta ik toch vrij monter op. Even de beestjes verzorgen en even naar de overkant om daar ook de beestjes te verzorgen en dan wordt het langzamerhand tijd om naar ma te gaan. We gaan vandaag met voorganger Bert de Wit de dienst door nemen. Zal moeilijk worden denk ik.
Bij ma aangekomen staan er al overal kaarten en staat er een bos bloemen Mevr. de Beus en Ineke bedankt voor alles wat jullie voor ze doen en de bos bloemen. Ze waarderen het enorm.
Ook wij hebben al heel wat kaarten mogen ontvangen en dat doet heel goed. De lieve woorden en blijken van medeleven zijn zeker een steun.
Om twee uur komt Bert eindelijk (een half uur te laat, maar dat maakt niet uit. Ze wonen ook lekker verstopt.) En we hebben een goed gesprek van anderhalf uur. De dienst wordt zo'n half uur a drie kwartier en het zal bol staan van symboliek. Precies zoals pap was. Roy schrijft het in memoriam alleen kan hij het zal niet op lezen. Remy en ik zullen wel wat zeggen. En ik ben vast van plan om het ook te doen.
Na afloop met Bert afgesproken dat ik alle teksten krijg, maar alleen na de dienst. Ja duh ik wil ze niet eerder zien. We hebben echt heerlijk anderhalf uur zitten babbelen en het bleek dat hij ook les heeft gegeven op de school van pap en dat hij onze achterbuurman die tevens ook onze oud leraar is, heel goed kent en dat ze gisteren nog bij elkaar op bezoek zijn geweest. Zo stom om te merken dat de wereld dan eigenlijk heel klein is.
Toen hebben we maar even alles en iedereen opgepakt en zijn we naar Moodz gegaan. Mam, Remy en een van zijn beste vrienden, wij dan met zijn tweeen en Roy wilde Chelsea meenemen. Daar kwamen we mams beste vriendin tegen en die had de kaart nog niet gehad. Dat klopte niet en nou hopen we dat ze alleen bij haar er nog niet zijn. Maar vertrouwen in TNT heb ik helemaal niet meer. Ook zagen we nog een oud lerares van Remy en mij. Ze schrok heel erg natuurlijk, maar was wel leuk om haar gezien te hebben.
We hebben heerlijk met zijn vijven nog even na zitten praten en toch miste mam al wat aan tafel. Ze vroeg ook of ik het eerste teken al had gehad en voor mijn gevoel heb ik dat al. Alleen zal hij het veel te druk hebben nu. Hij moet drie nieuwe kaartmaatjes vinden.
Om half zes waren we thuis en toen was het even einde oefening en was het slapen. Want totzelfs op de bank tv kijken was moeilijk hoor.
En 's avonds hebben we nog wat gegeten en de beestjes aan de overkant verzorgt en TNT weer uitelkaar gejaagd en verder alleen tv gekeken en dat was goed. Ik lag dan ook vrij vroeg te slapen.
Bij ma aangekomen staan er al overal kaarten en staat er een bos bloemen Mevr. de Beus en Ineke bedankt voor alles wat jullie voor ze doen en de bos bloemen. Ze waarderen het enorm.
Ook wij hebben al heel wat kaarten mogen ontvangen en dat doet heel goed. De lieve woorden en blijken van medeleven zijn zeker een steun.
Om twee uur komt Bert eindelijk (een half uur te laat, maar dat maakt niet uit. Ze wonen ook lekker verstopt.) En we hebben een goed gesprek van anderhalf uur. De dienst wordt zo'n half uur a drie kwartier en het zal bol staan van symboliek. Precies zoals pap was. Roy schrijft het in memoriam alleen kan hij het zal niet op lezen. Remy en ik zullen wel wat zeggen. En ik ben vast van plan om het ook te doen.
Na afloop met Bert afgesproken dat ik alle teksten krijg, maar alleen na de dienst. Ja duh ik wil ze niet eerder zien. We hebben echt heerlijk anderhalf uur zitten babbelen en het bleek dat hij ook les heeft gegeven op de school van pap en dat hij onze achterbuurman die tevens ook onze oud leraar is, heel goed kent en dat ze gisteren nog bij elkaar op bezoek zijn geweest. Zo stom om te merken dat de wereld dan eigenlijk heel klein is.
Toen hebben we maar even alles en iedereen opgepakt en zijn we naar Moodz gegaan. Mam, Remy en een van zijn beste vrienden, wij dan met zijn tweeen en Roy wilde Chelsea meenemen. Daar kwamen we mams beste vriendin tegen en die had de kaart nog niet gehad. Dat klopte niet en nou hopen we dat ze alleen bij haar er nog niet zijn. Maar vertrouwen in TNT heb ik helemaal niet meer. Ook zagen we nog een oud lerares van Remy en mij. Ze schrok heel erg natuurlijk, maar was wel leuk om haar gezien te hebben.
We hebben heerlijk met zijn vijven nog even na zitten praten en toch miste mam al wat aan tafel. Ze vroeg ook of ik het eerste teken al had gehad en voor mijn gevoel heb ik dat al. Alleen zal hij het veel te druk hebben nu. Hij moet drie nieuwe kaartmaatjes vinden.
Om half zes waren we thuis en toen was het even einde oefening en was het slapen. Want totzelfs op de bank tv kijken was moeilijk hoor.
En 's avonds hebben we nog wat gegeten en de beestjes aan de overkant verzorgt en TNT weer uitelkaar gejaagd en verder alleen tv gekeken en dat was goed. Ik lag dan ook vrij vroeg te slapen.
zaterdag 6 juni 2009
Vrijdag 5 juni: kaarten versturen en uitzwaaien.
Ik heb vannacht redelijk geslapen en was alleen wel vroeg wakker. Na de laatste enveloppen te hebben geschreven en de was te hebben gedaan, heb ik even gebeld met de Rotterdamse weg. Mam was gisteren naar vrienden geweest en ook die waren helemaal verdoofd.
Toen mam terug kwam in het lege huis heeft ze gegild. Ja 33 jaar lief en leed is niet niks. En ook al had de buurvrouw van haar gezegd dat ze de gordijnen open moest gooien en zich niet eens zo op moest sluiten is het nog moeilijk voor haar.
Toen werd ik gebeld door de Eer. Roy's collega was niet te vrede met de kaart en ging er verder mee stoeien. Ook kwamen we er achter dat de back up tape niet was vervangen. Tja Roy was er niet en de directe collega van Roy is gisteren best wel van slag op vakantie gegaan. Foutje bedankt.
Eerst hebben de honden maar even uit gelaten en even bij de buurtjes gestaan. Voor de zekerheid van hun afscheid genomen omdat ze naar Euro Disney zouden gaan en we niet wisten of we op tijd terug waren. Jack wilde perse nog een bloemstuk maken want het zat haar toch niet lekker dat ze er niet bij waren bij de uitvaart.
Bij de Eer natuurlijk weer gecondoleerd door Roy's collega's en Roy eerst die tape vervangen. Kreeg die daar geen meldingen meer van. Zijn collega's hadden de tekst van de kaart iets aangepast en het hondenpootje in het zwart zinde ze niet. Dus die vervangen en nu is de kaart perfect. Ook zag ik de advertentie liggen en daar stond het gedicht niet bij. Ook die nog maar even gauw laten veranderen want anders is die niet naar mijn zin. Ondertussen de kaarten gevouwen en ingestoken en dat was toch wel weer eens ouderwets.
Zijn collega zou de foto op de kist zetten en Roy heeft nog even een tijdelijk stukje voor op de kist besteld. 4 Rode rozen en die kunnen we dan loshalen en met de kist meegeven.
Toen even twee kaarten bezorgen en even wat boodschappen en dat was gelukkig allemaal bij elkaar in de buurt. De kaart was schitterend maar ze hadden hem liever niet gezien. Wij hadden ze ook liever niet gegeven.
Thuisgekomen waren de buurtjes nog niet weg. Onze oudste oogappel was net thuis van school en de auto net gepakt. Jack wilde perse weten hoe we het stukje van haar vonden en hij was schitterend. De laatste dingen doorgenomen voor de verzorging van de beestjes en toen nog even een grapje uitgehaald. Alleen was het haar bittere ernst. We hadden net druivensuiker gehaald en ik had voor de buuf 2 rollen meegenomen. Ze heeft ook diabetisch type 2 en bij haar kan haar suiker ineens flink dalen. Maar zij had er niet aangedacht.
Na veel verveel en afscheid en op het hart drukken dat ze vooral gingen genieten zijn ze weg gereden. Een 25 jarig huwelijk is niet niks en ze hebben er heel lang naar uitgekeken. Dus wegwezen en ik heb gezegd dat ik leuke foto's wilde zien. Ik wilde alleen stiekum in de auto kruipen om mee te gaan. Een sprookjeswereld trekt me wel even.
Thuis gekomen gegeten en net even een uurtje mijn oogjes dicht, staat mam voor de poort voor de kaarten. Nou goed gepraat en ook even voorzichtig gekeken wat we wilde voor het steentje en de ideeen zijn er. Nu over een paar weken de uitvoering ervan. Nadat mam eindelijk naar huis was gegaan had het geen zin meer om nog te gaan liggen.
Om kwart over acht even naar de Eer gelopen om te kijken of de kist goed stond en of het tijdelijke stukje er al was. Dat stond er allemaal keurig en ook de eerste bloemstukken waren er al. Van de direktie en van de naaste collega's van pap. Twee schitterende stukken en met het stuk van Jack erbij staat die al aardig in de bloemetjes en zei Roy gekscherend dat hij toch zijn tuintje had. Alleen hij hoefde er zelf niks aan te doen en dat had hij het liefst.
Thuisgekomen gegeten, beestjes verzorgd en onderuit gezakt. Het was weer genoeg voor vandaag.
Toen mam terug kwam in het lege huis heeft ze gegild. Ja 33 jaar lief en leed is niet niks. En ook al had de buurvrouw van haar gezegd dat ze de gordijnen open moest gooien en zich niet eens zo op moest sluiten is het nog moeilijk voor haar.
Toen werd ik gebeld door de Eer. Roy's collega was niet te vrede met de kaart en ging er verder mee stoeien. Ook kwamen we er achter dat de back up tape niet was vervangen. Tja Roy was er niet en de directe collega van Roy is gisteren best wel van slag op vakantie gegaan. Foutje bedankt.
Eerst hebben de honden maar even uit gelaten en even bij de buurtjes gestaan. Voor de zekerheid van hun afscheid genomen omdat ze naar Euro Disney zouden gaan en we niet wisten of we op tijd terug waren. Jack wilde perse nog een bloemstuk maken want het zat haar toch niet lekker dat ze er niet bij waren bij de uitvaart.
Bij de Eer natuurlijk weer gecondoleerd door Roy's collega's en Roy eerst die tape vervangen. Kreeg die daar geen meldingen meer van. Zijn collega's hadden de tekst van de kaart iets aangepast en het hondenpootje in het zwart zinde ze niet. Dus die vervangen en nu is de kaart perfect. Ook zag ik de advertentie liggen en daar stond het gedicht niet bij. Ook die nog maar even gauw laten veranderen want anders is die niet naar mijn zin. Ondertussen de kaarten gevouwen en ingestoken en dat was toch wel weer eens ouderwets.
Zijn collega zou de foto op de kist zetten en Roy heeft nog even een tijdelijk stukje voor op de kist besteld. 4 Rode rozen en die kunnen we dan loshalen en met de kist meegeven.
Toen even twee kaarten bezorgen en even wat boodschappen en dat was gelukkig allemaal bij elkaar in de buurt. De kaart was schitterend maar ze hadden hem liever niet gezien. Wij hadden ze ook liever niet gegeven.
Thuisgekomen waren de buurtjes nog niet weg. Onze oudste oogappel was net thuis van school en de auto net gepakt. Jack wilde perse weten hoe we het stukje van haar vonden en hij was schitterend. De laatste dingen doorgenomen voor de verzorging van de beestjes en toen nog even een grapje uitgehaald. Alleen was het haar bittere ernst. We hadden net druivensuiker gehaald en ik had voor de buuf 2 rollen meegenomen. Ze heeft ook diabetisch type 2 en bij haar kan haar suiker ineens flink dalen. Maar zij had er niet aangedacht.
Na veel verveel en afscheid en op het hart drukken dat ze vooral gingen genieten zijn ze weg gereden. Een 25 jarig huwelijk is niet niks en ze hebben er heel lang naar uitgekeken. Dus wegwezen en ik heb gezegd dat ik leuke foto's wilde zien. Ik wilde alleen stiekum in de auto kruipen om mee te gaan. Een sprookjeswereld trekt me wel even.
Thuis gekomen gegeten en net even een uurtje mijn oogjes dicht, staat mam voor de poort voor de kaarten. Nou goed gepraat en ook even voorzichtig gekeken wat we wilde voor het steentje en de ideeen zijn er. Nu over een paar weken de uitvoering ervan. Nadat mam eindelijk naar huis was gegaan had het geen zin meer om nog te gaan liggen.
Om kwart over acht even naar de Eer gelopen om te kijken of de kist goed stond en of het tijdelijke stukje er al was. Dat stond er allemaal keurig en ook de eerste bloemstukken waren er al. Van de direktie en van de naaste collega's van pap. Twee schitterende stukken en met het stuk van Jack erbij staat die al aardig in de bloemetjes en zei Roy gekscherend dat hij toch zijn tuintje had. Alleen hij hoefde er zelf niks aan te doen en dat had hij het liefst.
Thuisgekomen gegeten, beestjes verzorgd en onderuit gezakt. Het was weer genoeg voor vandaag.
vrijdag 5 juni 2009
Donderdag 4 juni: Afscheid en regelen.
Zo lig je heerlijk te slapen. Kat tussen je benen, man weer eens later. En zo ben je om kwart voor vijf klaar wakker. Je kan niks vinden op tv wat interessant is naar te gaan kijken. Scrapmagazine kan je ook niet boeien en je man is ook klaar wakker. Om kwart over vijf hoor je ergens in de verte "hij is er niet meer" en nog altijd komt de slaap niet terug. En je denkt ook bij jezelf gelijk "doe niet zo raar, hij komt vandaag naar huis en je hebt nog een paar dagen respijt"
Om zes uur gaat de telefoon. Je weet gelijk genoeg. Pap is er niet meer. De telefoon had ik dan ook heel snel te pakken. Met mam en Remy om zeven uur afgesproken bij het ziekenhuis en dan kijk je eerst verdwaasd om je heen en ga je je vrienden bellen. Ook die paar familieleden die je nog over hebt die laat je het weten. Even een klein berichtje en dan komt de eerste condoleance. Gelukkig wel een van je beste vriendin.
Bij het ziekenhuis aangekomen zagen we ma en Remy staan. Het was onwerkelijk en we wisten niks te zeggen. Na een sigaretje zijn we naar boven gegaan en hebben we hem voor het eerst gezien. Hij was rustig ingeslapen. Precies zoals die de laatste maanden altijd sliep. Om 4 uur hebben de verpleegkundige hun ronde gedaan en was alles goed en om kwart voor zes tijdens de volgende ronde zagen ze dat pap overleden was. Hij was toen al flink koud en ook al staat het tijdstip op kwart voor 6 wij weten inmiddels wel beter.
De spullen bij elkaar gepakt en toen misten we nog een kaartje. Mijn kaartje wat ik Roy dinsdag had laten geven aan pap. Ik wilde het niet zelf doen en er ook niet bij zijn. Achteraf had ik het goed gevoeld. Maar ik moest het kaartje gaan pakken op de zaal en daar wisten ze niet wat er was gebeurd. Ze schrokken dan ook flink.
Ik wilde nog even met pap alleen zijn en Roy bleef bij mij. Daar brak Roy voor het eerst. Ook ik had het toen even moeilijk. Daarna de dokter gesproken, maar achter haar zag ik de wolken opbreken in een hart. Ik moest er een foto van maken.
Remy had nog vragen over het naar huis van pap. We wilden weten of die zelf wilde gaan of dat de dokteren hem toch wilde laten gaan. Het was het laatste en dat was voor ons genoeg. Ook wisten we wel waaraan pap was overleden en voor ons hoefde obductie niet.
Pap was ondertussen opgehaald om naar de Laatste Eer te gaan.
Wij hadden toen even voor onszelf en hebben de rest even bij buurtjes gezeten. Ik ben bezig geweest met reacties gelezen en even de spullen bij elkaar gezocht voor de kaart.
Bij de Eer aangekomen hebben de kaart-maatjes van pap hem verzorgd en gekist en hebben wij de uitvaart geregeld. Het was goed zo en de uitvaart hebben we geregeld zoals hij dat zou willen. Lekker ongedwongen.
Toen we klaar waren hebben we de wens van pap gerespecteerd en hebben we gelijk de kist gesloten. Voor hem hoefde de poppenkast niet en hij had zoiets de medicijnen waren te heftig en het moet. En dat was ook zo.
Wel heb ik paps trouwring gekregen. Mam heeft hem 33 jaar geleden om zijn vinger geschoven en naderhand is mam hem gaan dragen met mijn eerste tandje erin. Toen heeft pap hem weer omgedaan want hij werd mam te klein en die is hem blijven dragen tot zijn dood en nu hangt die bij mij aan mijn kettinkje.
Thuisgekomen eerst maar eens wat gegeten. We waren allemaal flauw van de honger en moe. En daarna even de berichten lezen en slapen. Alleen dat slapen werd eerst troost zoeken bij elkaar. Bij allebei kwam er voor drie maanden opgekropte emoties uit en dat was even heftig.
Gelukkig zou de buuf 's avonds koken en hebben we dus wel goed gegeten en daar hebben we ook goed zitten praten en nu is de pijp leeg.
Om zes uur gaat de telefoon. Je weet gelijk genoeg. Pap is er niet meer. De telefoon had ik dan ook heel snel te pakken. Met mam en Remy om zeven uur afgesproken bij het ziekenhuis en dan kijk je eerst verdwaasd om je heen en ga je je vrienden bellen. Ook die paar familieleden die je nog over hebt die laat je het weten. Even een klein berichtje en dan komt de eerste condoleance. Gelukkig wel een van je beste vriendin.
Bij het ziekenhuis aangekomen zagen we ma en Remy staan. Het was onwerkelijk en we wisten niks te zeggen. Na een sigaretje zijn we naar boven gegaan en hebben we hem voor het eerst gezien. Hij was rustig ingeslapen. Precies zoals die de laatste maanden altijd sliep. Om 4 uur hebben de verpleegkundige hun ronde gedaan en was alles goed en om kwart voor zes tijdens de volgende ronde zagen ze dat pap overleden was. Hij was toen al flink koud en ook al staat het tijdstip op kwart voor 6 wij weten inmiddels wel beter.
De spullen bij elkaar gepakt en toen misten we nog een kaartje. Mijn kaartje wat ik Roy dinsdag had laten geven aan pap. Ik wilde het niet zelf doen en er ook niet bij zijn. Achteraf had ik het goed gevoeld. Maar ik moest het kaartje gaan pakken op de zaal en daar wisten ze niet wat er was gebeurd. Ze schrokken dan ook flink.
Ik wilde nog even met pap alleen zijn en Roy bleef bij mij. Daar brak Roy voor het eerst. Ook ik had het toen even moeilijk. Daarna de dokter gesproken, maar achter haar zag ik de wolken opbreken in een hart. Ik moest er een foto van maken.
Remy had nog vragen over het naar huis van pap. We wilden weten of die zelf wilde gaan of dat de dokteren hem toch wilde laten gaan. Het was het laatste en dat was voor ons genoeg. Ook wisten we wel waaraan pap was overleden en voor ons hoefde obductie niet.
Pap was ondertussen opgehaald om naar de Laatste Eer te gaan.
Wij hadden toen even voor onszelf en hebben de rest even bij buurtjes gezeten. Ik ben bezig geweest met reacties gelezen en even de spullen bij elkaar gezocht voor de kaart.
Bij de Eer aangekomen hebben de kaart-maatjes van pap hem verzorgd en gekist en hebben wij de uitvaart geregeld. Het was goed zo en de uitvaart hebben we geregeld zoals hij dat zou willen. Lekker ongedwongen.
Toen we klaar waren hebben we de wens van pap gerespecteerd en hebben we gelijk de kist gesloten. Voor hem hoefde de poppenkast niet en hij had zoiets de medicijnen waren te heftig en het moet. En dat was ook zo.
Wel heb ik paps trouwring gekregen. Mam heeft hem 33 jaar geleden om zijn vinger geschoven en naderhand is mam hem gaan dragen met mijn eerste tandje erin. Toen heeft pap hem weer omgedaan want hij werd mam te klein en die is hem blijven dragen tot zijn dood en nu hangt die bij mij aan mijn kettinkje.
Thuisgekomen eerst maar eens wat gegeten. We waren allemaal flauw van de honger en moe. En daarna even de berichten lezen en slapen. Alleen dat slapen werd eerst troost zoeken bij elkaar. Bij allebei kwam er voor drie maanden opgekropte emoties uit en dat was even heftig.
Gelukkig zou de buuf 's avonds koken en hebben we dus wel goed gegeten en daar hebben we ook goed zitten praten en nu is de pijp leeg.
De wijzers
De wijzers van de klok geven doorgaans aan dat we nog tijd genoeg hebben.
Alleen jouw wijzers hielden zich niet aan de tijd.
De tijd van genieten.
De tijd van ondernemen.
De tijd van bij elkaar zijn.
Vanaf nu lopen onze wijzers niet meer gelijk
Maar afscheid nemen doen we niet.
Jij begint aan de reis die wij ooit ook maken.
En dan zullen de wijzers weer gelijk lopen
Tot die tijd zullen we er hier het beste van maken.
We houden van je.
Alleen jouw wijzers hielden zich niet aan de tijd.
De tijd van genieten.
De tijd van ondernemen.
De tijd van bij elkaar zijn.
Vanaf nu lopen onze wijzers niet meer gelijk
Maar afscheid nemen doen we niet.
Jij begint aan de reis die wij ooit ook maken.
En dan zullen de wijzers weer gelijk lopen
Tot die tijd zullen we er hier het beste van maken.
We houden van je.
donderdag 4 juni 2009
woensdag 3 juni 2009
Woensdag 3 juni > updates
Update 1 om 9:00 uur
Ik heb vannacht als een roosje geslapen. Heb niks gemerkt van de wisseling van de wacht naast me en ook dat de tv werd omgezet heb ik niet gemerkt. Ben 1 keer wakker geweest om te plassen en wat te drinken en moeite met inslapen had ik vannacht niet.
Vanmorgen gelijk gebeld en de nacht was veel minder gegaan. Hij had weer gebraakt en de blaas blijkt toch meer problemen te geven dan gedacht. Gisteren dachten we nog dat het door de Tramadol kon komen, maar er is toch meer aan de hand. Zodra de katheter weg is loopt het weer spaak en komt er niks meer. Dus hij krijgt vandaag een echo om te zien wat er loos is, want met de blaas-echo zien ze wel dat er vocht in zit en als ik het goed begreep hebben ze de katheter ook terug geplaatst.
De verpleegster stond toevallig bij hem en vroeg aan hem of die mij nog wou spreken. Dat wilde die niet. Denk dat de nacht iets te veel van hem had gevergd. Maar het opperhoofd had wel wensen toen die merkte dat ik het was. Of ik even bodylotion en toilet-spulletjes mee kon nemen. Ja hoor pap geef het thuis wel door. Alleen mam gelijk in de stress want bodylotion hebben ze niet.
Nu is het dus wachten totdat Remy komt voor de brommer om die weg te brengen om te laten maken. En dan kan die daarna met Chels naar huis en dan ga ik maar als een speer boodschappen doen in de hove want anders heeft Thommetje dadelijk geen eten meer.
Update 2 om 14:45 uur
Vanuit het ziekenhuis van Delft nog geen nieuws. Dat horen we wel als we op bezoek gaan.
Maar van Roermond is er wel nieuws. Mam is opgenomen en ligt in een soort observatorium om te kijken naar welke afdeling ze moet. Ze moeten dadelijk haar in een bed gaan krijgen en voor de foto's hadden ze al gezegd dat ze dan maar een soort roesje moest krijgen alleen dat willen de doktoren niet. Ze gaan maar uitvechten hoe ze het willen doen als ze het maar doen punt uit.
Ook hebben ze de diëtiste weer ingeschakeld en nu zal ze moeten gelukkig. In de hoop dat haar spieren wat sterker worden en er weet was vlees op haar lichaam komt.
Ze was boos op Esther en toch ook wel een beetje op Roy. Ze was beledigd en van binnen voelt ze zich verraden omdat haar kinderen niet de beslissing aan haar hebben gelaten, alleen helaas dat laatste werkte niet en dus moesten ze. Ze vroeg of ze nog wel even naar huis mocht om spullen te halen en daar heeft Esther maar even een stokje voor gestoken.
We moeten hier nu even kijken hoe het verder loopt en dan is het maar even behelpen, maar Roy wil natuurlijk eigenlijk ook even naar Roermond naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk gaat die begin volgende week een middag daarheen. Voor nu is het in ieder geval even een zorg minder voor allemaal.
Update 3 om 17:20 uur.
Toen we aankwamen bij pap was die net terug op zaal van de echo. Hij bleef aardig misselijk en zijn drinken was bijna op. Dus toen die de zetpillen kreeg zijn wij even naar beneden gegaan om nieuw drinken te halen.
Toen we terug kwamen hebben we nog even gezeten en toen kwam de dokter voor zijn bloeddruk. Die was vanmorgen 70 om 50 en daar schrokken ze van. Toen hebben ze hem een ander soort infuus gegeven en dat heeft geholpen want net was die 90 om 70 en dat is redelijk normaal op het moment.
We zijn met haar in gesprek geraakt en hebben weer wat antwoorden gekregen van beide zijn. Zij van ons van wat pap wil en wij van wat nu de doelstellingen zijn. De hoofddoelstelling is dat pap stabiel wordt en weer naar huis kan om aan te sterken / laatste dagen te slijten. Dat wordt de grote vraag. Dat willen ze bereiken door:
- Pijnbestrijding.
Nu is de pijn af en toe ondragelijk en die pieken moeten eruit en liever pijnloos. Nu gaat de pijnpoli van het Reinier dat samen doen met het Daniel den Hoed.
- Sondevoeding.
Het braken moet stoppen en doordat hij nu helemaal niks binnen krijgt en wel de medicijnen krijgt is dat gewoon niet te doen. Nu gaan ze het morgen overleggen en dan hopen dat dat morgen nog begint want dit is niks. Het infuus wat hij nu krijgt brengt in ieder geval verlichting. Maar we hopen vooral dat hij met de sonde weer wat aansterkt want hij verzwakt nu met de uur natuurlijk want hij heeft vanaf zondag niks meer binnen gekregen.
- Vocht.
Op dit moment hoopt het vocht zich weer op. De buik staat waar redelijk bol en ook al plast die nog wel. Komt het meeste vocht niet op de plaatst waar het moet en zijn de vaten ook aan het uitdrogen waardoor de bloeddruk zo sterk daalt.
Het vocht gaan ze waarschijnlijk af tappen via de buik zelf. Het infuus blijft voorlopig op zijn plaats en moet het meer naar de vaten. Alleen is de vraag waarom gaat het niet naar de juiste plek.
---------
Daarna hebben we nog even wat bij hem gezeten en heb ik wat natte washandjes voor hem neer gelegd. Om kwart voor 5 hebben we afscheid genomen en ging die weer wat rusten. Ook hebben we maar even de koptelefoon van zijn mp3 speler gemaakt, kan die weer verder luisteren.
Nu is het zorg dat de lasagne in de oven komt en klaar is als de andere komen.
Update 4 om 19:45
Pap belde net. Hij mag morgen naar huis, maar ze gaan nog wel die punctie doen voor het vocht en hij krijgt een klysma. Waarvoor Joost mag het weten, maar laat Joost het dan ook even tegen ons zeggen. We zijn gewoon verbijsterd over hoe alles nu gaat.
Heb net wel het ziekenhuis gebeld maar ja de verpleging wist ook niet veel en op de mededeling dat we er niet bijwaren toen het werd gezegd vond ze het vreemd.
Morgen worden we gebeld voor een gesprek want de vragen moeten wel beantwoord worden. Dus dat word na de grote visite ronde.
Vanmorgen gelijk gebeld en de nacht was veel minder gegaan. Hij had weer gebraakt en de blaas blijkt toch meer problemen te geven dan gedacht. Gisteren dachten we nog dat het door de Tramadol kon komen, maar er is toch meer aan de hand. Zodra de katheter weg is loopt het weer spaak en komt er niks meer. Dus hij krijgt vandaag een echo om te zien wat er loos is, want met de blaas-echo zien ze wel dat er vocht in zit en als ik het goed begreep hebben ze de katheter ook terug geplaatst.
De verpleegster stond toevallig bij hem en vroeg aan hem of die mij nog wou spreken. Dat wilde die niet. Denk dat de nacht iets te veel van hem had gevergd. Maar het opperhoofd had wel wensen toen die merkte dat ik het was. Of ik even bodylotion en toilet-spulletjes mee kon nemen. Ja hoor pap geef het thuis wel door. Alleen mam gelijk in de stress want bodylotion hebben ze niet.
Nu is het dus wachten totdat Remy komt voor de brommer om die weg te brengen om te laten maken. En dan kan die daarna met Chels naar huis en dan ga ik maar als een speer boodschappen doen in de hove want anders heeft Thommetje dadelijk geen eten meer.
Update 2 om 14:45 uur
Vanuit het ziekenhuis van Delft nog geen nieuws. Dat horen we wel als we op bezoek gaan.
Maar van Roermond is er wel nieuws. Mam is opgenomen en ligt in een soort observatorium om te kijken naar welke afdeling ze moet. Ze moeten dadelijk haar in een bed gaan krijgen en voor de foto's hadden ze al gezegd dat ze dan maar een soort roesje moest krijgen alleen dat willen de doktoren niet. Ze gaan maar uitvechten hoe ze het willen doen als ze het maar doen punt uit.
Ook hebben ze de diëtiste weer ingeschakeld en nu zal ze moeten gelukkig. In de hoop dat haar spieren wat sterker worden en er weet was vlees op haar lichaam komt.
Ze was boos op Esther en toch ook wel een beetje op Roy. Ze was beledigd en van binnen voelt ze zich verraden omdat haar kinderen niet de beslissing aan haar hebben gelaten, alleen helaas dat laatste werkte niet en dus moesten ze. Ze vroeg of ze nog wel even naar huis mocht om spullen te halen en daar heeft Esther maar even een stokje voor gestoken.
We moeten hier nu even kijken hoe het verder loopt en dan is het maar even behelpen, maar Roy wil natuurlijk eigenlijk ook even naar Roermond naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk gaat die begin volgende week een middag daarheen. Voor nu is het in ieder geval even een zorg minder voor allemaal.
Update 3 om 17:20 uur.
Toen we aankwamen bij pap was die net terug op zaal van de echo. Hij bleef aardig misselijk en zijn drinken was bijna op. Dus toen die de zetpillen kreeg zijn wij even naar beneden gegaan om nieuw drinken te halen.
Toen we terug kwamen hebben we nog even gezeten en toen kwam de dokter voor zijn bloeddruk. Die was vanmorgen 70 om 50 en daar schrokken ze van. Toen hebben ze hem een ander soort infuus gegeven en dat heeft geholpen want net was die 90 om 70 en dat is redelijk normaal op het moment.
We zijn met haar in gesprek geraakt en hebben weer wat antwoorden gekregen van beide zijn. Zij van ons van wat pap wil en wij van wat nu de doelstellingen zijn. De hoofddoelstelling is dat pap stabiel wordt en weer naar huis kan om aan te sterken / laatste dagen te slijten. Dat wordt de grote vraag. Dat willen ze bereiken door:
- Pijnbestrijding.
Nu is de pijn af en toe ondragelijk en die pieken moeten eruit en liever pijnloos. Nu gaat de pijnpoli van het Reinier dat samen doen met het Daniel den Hoed.
- Sondevoeding.
Het braken moet stoppen en doordat hij nu helemaal niks binnen krijgt en wel de medicijnen krijgt is dat gewoon niet te doen. Nu gaan ze het morgen overleggen en dan hopen dat dat morgen nog begint want dit is niks. Het infuus wat hij nu krijgt brengt in ieder geval verlichting. Maar we hopen vooral dat hij met de sonde weer wat aansterkt want hij verzwakt nu met de uur natuurlijk want hij heeft vanaf zondag niks meer binnen gekregen.
- Vocht.
Op dit moment hoopt het vocht zich weer op. De buik staat waar redelijk bol en ook al plast die nog wel. Komt het meeste vocht niet op de plaatst waar het moet en zijn de vaten ook aan het uitdrogen waardoor de bloeddruk zo sterk daalt.
Het vocht gaan ze waarschijnlijk af tappen via de buik zelf. Het infuus blijft voorlopig op zijn plaats en moet het meer naar de vaten. Alleen is de vraag waarom gaat het niet naar de juiste plek.
---------
Daarna hebben we nog even wat bij hem gezeten en heb ik wat natte washandjes voor hem neer gelegd. Om kwart voor 5 hebben we afscheid genomen en ging die weer wat rusten. Ook hebben we maar even de koptelefoon van zijn mp3 speler gemaakt, kan die weer verder luisteren.
Nu is het zorg dat de lasagne in de oven komt en klaar is als de andere komen.
Update 4 om 19:45
Pap belde net. Hij mag morgen naar huis, maar ze gaan nog wel die punctie doen voor het vocht en hij krijgt een klysma. Waarvoor Joost mag het weten, maar laat Joost het dan ook even tegen ons zeggen. We zijn gewoon verbijsterd over hoe alles nu gaat.
Heb net wel het ziekenhuis gebeld maar ja de verpleging wist ook niet veel en op de mededeling dat we er niet bijwaren toen het werd gezegd vond ze het vreemd.
Morgen worden we gebeld voor een gesprek want de vragen moeten wel beantwoord worden. Dus dat word na de grote visite ronde.
dinsdag 2 juni 2009
Ik ben op
Wat pa niet kan, kan ik op dit moment te veel. De tranen blijven maar stromen en ik heb net maar wat ingenomen. Me tenen kunnen even het gewicht van me schouders niet meer dragen.
Het spreken met mensen wordt even steeds moeilijker en dan krijgen we nog een zalig bericht uit het Zuiden. Mam moet morgen ook opgenomen worden. Ze wordt een gevaar voor haarzelf en haar omgeving. Niemand wil meer bij haar blijven. Ze wordt te suf van de morfine maar zonder kan ze niet. Ze valt in slaap met een peuk in de hand en er zijn al een paar bekers koffie over haar heen gegaan.
Toen ik Esther net sprak brak ik. Zij wil eigenlijk hier zijn voor ons en wij daar voor haar. Nooit heb ik geklaagd over de afstand maar nu. Ik vervloek die 180 km.
Genoeg geklaagd en gejankt. Ik ga me bijeen rapen. Ma en Roy komen zo van het ziekenhuis en ik zou wat te eten maken.
Het spreken met mensen wordt even steeds moeilijker en dan krijgen we nog een zalig bericht uit het Zuiden. Mam moet morgen ook opgenomen worden. Ze wordt een gevaar voor haarzelf en haar omgeving. Niemand wil meer bij haar blijven. Ze wordt te suf van de morfine maar zonder kan ze niet. Ze valt in slaap met een peuk in de hand en er zijn al een paar bekers koffie over haar heen gegaan.
Toen ik Esther net sprak brak ik. Zij wil eigenlijk hier zijn voor ons en wij daar voor haar. Nooit heb ik geklaagd over de afstand maar nu. Ik vervloek die 180 km.
Genoeg geklaagd en gejankt. Ik ga me bijeen rapen. Ma en Roy komen zo van het ziekenhuis en ik zou wat te eten maken.
Time turn over
Time turn over.
We weten niet meer hoeveel tijd we nog samen hebben,
maar dat de tijd weg vloeit hoeft niemand ons te zeggen.
Time turn over.
We zijn verdwaald in het donker
we weten alleen dat de wegen ons van elkaar af leid.
Jij naar het licht en wij naar de leegte.
Time turn over
Woorden blijven hangen in de ruimte.
We weten niks meer te zeggen.
We missen je nu al teveel
Time turn over.
We vragen niet veel,
alleen een paar minuutjes gestolen tijd.
Time turn over.
Goeie reis papa, hou van jou.
Gebaseerd op het nummer Time turn over – Rebecca Lavelle.
2 juni 2009
We weten niet meer hoeveel tijd we nog samen hebben,
maar dat de tijd weg vloeit hoeft niemand ons te zeggen.
Time turn over.
We zijn verdwaald in het donker
we weten alleen dat de wegen ons van elkaar af leid.
Jij naar het licht en wij naar de leegte.
Time turn over
Woorden blijven hangen in de ruimte.
We weten niks meer te zeggen.
We missen je nu al teveel
Time turn over.
We vragen niet veel,
alleen een paar minuutjes gestolen tijd.
Time turn over.
Goeie reis papa, hou van jou.
Gebaseerd op het nummer Time turn over – Rebecca Lavelle.
2 juni 2009
Dinsdag 2 juni: Updates
Zo vaak ik kan zal ik hier vandaag updates plaatsen, alleen zal ik niet veel achter de pc kunnen want er moet een hoop geregeld worden.
Update 1: 8:28 uur
Hij is de nacht redelijk doorgekomen. Ze noemden hem gisteren al een bikkel en dat is hij door de nacht gebleven al hebben ze hem wel even een extra pijnstiller gegeven om hem net dat beetje meer rust te geven. Hij heeft daardoor gelukkig een beetje kunnen doezelen en heeft zo toch gewoon zijn rust kunnen krijgen. De misselijkheid neemt ook af gelukkig en om 10 uur kunnen we bellen voor verdere info en wat er verder vandaag gaat gebeuren.
Paps werk al opgebeld dat ze op de hoogte zijn en dat ze mam vandaag zo wie zo met rust laten. Mam zit er even helemaal door heen. Mam heeft wel al de huisarts gebeld en die gaat regelen dat er thuiszorg komt voor pap en haar en dat kan binnen 24 uur geregeld worden.
Om 11 uur gaan we het bed regelen en dan wordt het afwachten. Wanneer kunnen ze het bed brengen, wanneer belt de thuiszorg en vooral wanneer mag pap weer naar huis, maar dat zal hopelijk niet vandaag zijn. We krijgen snel alles geregeld maar of het zo snel kan.
Update 2: 14:00 uur.
Vanmorgen stonden we op tijd voor de thuiszorgwinkel en toen bleek dat de huisarts hem toch moest regelen, want als de zorg vrager het aanvraagt dan krijg je het vergoed van de verzekering. Dus op naar de huisarts want het moest gebeuren klaar. "De dokter heeft net pauze en is net naar boven". Niks mee te maken dat bed moet er komen. De dokter was gelukkig begripvol en ging het gelijk regelen. En zou nog wat laten weten.
In het ziekenhuis aangekomen waren ze bezig om een plekje voor pa te regelen om opgenomen te worden. Ze kregen de mineralen niet op orde en die heb je wel nodig voor een beetje kwaliteit van leven. En ook waren ze bezig om de morfine op gang te krijgen zodat hij toch pijn vrij is. (Ja we weten het en zijn ook heel realistisch en houden er rekening mee dat hij niet meer thuis komt). Uiteindelijk was er een plekje en is die weer naar de 6e etage overgebracht. Op de kamer moest de tv worden aangesloten en toen bleken de telefoons dood en dus kon ik de tv niet aansluiten en was de verpleegkundige zo lief om hem aan te melden.
Toen even wat gegeten en mam een beetje bijgepraat wat de wensen zijn van pap over zijn begrafenis. Ze begon er zelf over en om haar ook de rust te geven dat alles wat dat aangaat besproken is. Remy nog even gebeld wat er speelde en die vertelde dat het bed er al was. We waren om 11 uur bij de huisarts weg en om 12 uur stond het er al. Hoe bedoel je spoed.
Ook nog even de belrondes gedaan. En van iedereen krijgen we dezelfde reacties. Niemand kan het geloven hoe snel het gaat.
Nu maken we even pas op de plaats en dan gaan we vanmiddag weer naar het ziekenhuis voor het bezoekuur.
Wie een kaartje wil sturen. Hij ligt in het Reinier de Graafgasthuis B gebouw kamer 603.
Update 3: 17:27 uur
Nou het eerste bezoekuur was voor mij. Natuurlijk weer wat vragen en even aangeven dat pap niet snel aangeeft dat hij pijn heeft. Om 12 uur zou die een morfine-pleister krijgen maar omdat hij net naar boven kwam ging dat een beetje fout en hij kreeg hem nu net. De paracetamol-zetpil had die ook weer gehad alleen dat deed hem nog weinig en toen die aangaf bij de verpleging dat de baxter wel had geholpen ging ze kijken wat het was. Het was dus geen morfine maar een iets sterkere paracetamol en ze ging even overleggen of ze er daar nog eentje van mocht geven. Dit kon geen kwaad dacht ze omdat de spiegel van de paracetamol opgebouwd moest worden zodat de morfine en de paracetamol zich konden gaan versterken. Dus ben benieuwd of die er dadelijk nog eentje heeft gekregen. Ook zei ze nog een keertje duidelijk dat pap moest vragen om pijnstillers ook omdat zij pap nog niet kenden en dus nog niet konden inschatten hoe erg de pijn was en zij zei ook dat alles er vooral opgericht was om de pijn onder controle te krijgen en dat knoopte die toch wel in zijn oren.
Ook maar even gekeken met de verpleging wat die dan wel mocht drinken omdat hij niks meer van vruchten mocht. De verpleging stond me eerst heel raar aan te kijken en toen snapte ze het ineens. in vruchten zit kalium en ze zijn bezig omdat naar beneden te krijgen. Dus normaal zeggen ze geen cola, maar pa mag cola. Daar zit geen kalium en kan dus geen kwaad. Verder had hij al tv en vroeg die nog voor zijn leesbril en de mp3 speler.
Op het mededelen van dat het bed er al was zag je zijn gezicht opklaren. Hij is er opgebrand dat hij naar huis gaat. Hij wil thuis sterven. Ook vroeg die hoe het bed geplaatst was. Midden in de huiskamer dus. Alles was goed als die de tv maar ziet. Nou hebben ze een tv van 107 cm op een huiskamer van 5 meter doorsnede maar hij moest hem wel kunnen zien. Komediant.
Ook mams vriendin was even geweest bij hem en wie er verder komt zien we wel weer. Vanavond gaan Roy en ma nog even en dan morgen weer een dag. Roy wilde nu al met mij mee maar die heb ik maar even bedrust voorgeschreven. Hij kon niet meer en liep al te lang op zijn tenen en sinds zondag maar 7 uur geslapen was gewoon te weinig. Ik ben wel blij dat op zijn werk dingen zijn uitgesproken. Dat gaf hem al een beetje meer rust.
update 4: Laatste
Vanavond zijn Roy en ma op bezoek geweest. Hebben hem de cola gegeven en hebben nog even heerlijk ouderwets gelachen. Pap deed zijn benen omhoog en toen ging mam staan. Oh je ben er toch nog. En toen heb pap zijn benen weer omlaag gedaan en toen zei Roy doe je benen maar weer omhoog want dat hoofd zei ik al vaak zat. Iedereen in een lachstuip daar natuurlijk.
Om kwart over 7 vond pap het genoeg en zijn ze weg gegaan. Eerst zijn ze nog gaan vragen naar de katheter. Pap zei dat ze hem nog niet gewisseld hadden dat vond Roy raar want er gaan aardig wat liters vocht in via het infuus en de glazen wat die zo drinkt. Het blijkt dus dat ze dat constant leeghalen en dat was die dag al 4 keer gebeurt.
Bij het naar huis gaan starte de brommer weer niet. Foutje bedankt, REMY!!!!!! en die kwam ook gelijk met de hond. Dus Tib ook weer een goede avond. Allemaal eenmaal rustig zittend hebben we een fijn gesprek gehad over paps laatste wensen en ook al vond mam het vreemd omdat hij er nog was, was het wel goed zo. Ook hebben ik het gedicht laten lezen wat ik vanavond heb geschreven en dat waren precies haar gevoelens (Time turn over) Ook het gedicht voor op de kaart heb ik laten lezen en dat was goed volgens haar. Zo kwamen we op een rustige manier al een heel eind. Remy een batterij meegegeven voor foto's van het tegeltje dat we daar ook verder meekunnen.
Ze gingen pas om half 12 weg met de taxi en Chelsea bleef bij ons slapen de schat. Ze hadden onze schat als taxi-chauffeuse en die schrok zich rot toen we vertelde wat er het weekend was gebeurt. Pap is natuurlijk ook vaste klant bij hun al zal dat nu wel niet meer lukken en alleen ligtaxi worden. En nu gaat het licht uit.
Update 1: 8:28 uur
Hij is de nacht redelijk doorgekomen. Ze noemden hem gisteren al een bikkel en dat is hij door de nacht gebleven al hebben ze hem wel even een extra pijnstiller gegeven om hem net dat beetje meer rust te geven. Hij heeft daardoor gelukkig een beetje kunnen doezelen en heeft zo toch gewoon zijn rust kunnen krijgen. De misselijkheid neemt ook af gelukkig en om 10 uur kunnen we bellen voor verdere info en wat er verder vandaag gaat gebeuren.
Paps werk al opgebeld dat ze op de hoogte zijn en dat ze mam vandaag zo wie zo met rust laten. Mam zit er even helemaal door heen. Mam heeft wel al de huisarts gebeld en die gaat regelen dat er thuiszorg komt voor pap en haar en dat kan binnen 24 uur geregeld worden.
Om 11 uur gaan we het bed regelen en dan wordt het afwachten. Wanneer kunnen ze het bed brengen, wanneer belt de thuiszorg en vooral wanneer mag pap weer naar huis, maar dat zal hopelijk niet vandaag zijn. We krijgen snel alles geregeld maar of het zo snel kan.
Update 2: 14:00 uur.
Vanmorgen stonden we op tijd voor de thuiszorgwinkel en toen bleek dat de huisarts hem toch moest regelen, want als de zorg vrager het aanvraagt dan krijg je het vergoed van de verzekering. Dus op naar de huisarts want het moest gebeuren klaar. "De dokter heeft net pauze en is net naar boven". Niks mee te maken dat bed moet er komen. De dokter was gelukkig begripvol en ging het gelijk regelen. En zou nog wat laten weten.
In het ziekenhuis aangekomen waren ze bezig om een plekje voor pa te regelen om opgenomen te worden. Ze kregen de mineralen niet op orde en die heb je wel nodig voor een beetje kwaliteit van leven. En ook waren ze bezig om de morfine op gang te krijgen zodat hij toch pijn vrij is. (Ja we weten het en zijn ook heel realistisch en houden er rekening mee dat hij niet meer thuis komt). Uiteindelijk was er een plekje en is die weer naar de 6e etage overgebracht. Op de kamer moest de tv worden aangesloten en toen bleken de telefoons dood en dus kon ik de tv niet aansluiten en was de verpleegkundige zo lief om hem aan te melden.
Toen even wat gegeten en mam een beetje bijgepraat wat de wensen zijn van pap over zijn begrafenis. Ze begon er zelf over en om haar ook de rust te geven dat alles wat dat aangaat besproken is. Remy nog even gebeld wat er speelde en die vertelde dat het bed er al was. We waren om 11 uur bij de huisarts weg en om 12 uur stond het er al. Hoe bedoel je spoed.
Ook nog even de belrondes gedaan. En van iedereen krijgen we dezelfde reacties. Niemand kan het geloven hoe snel het gaat.
Nu maken we even pas op de plaats en dan gaan we vanmiddag weer naar het ziekenhuis voor het bezoekuur.
Wie een kaartje wil sturen. Hij ligt in het Reinier de Graafgasthuis B gebouw kamer 603.
Update 3: 17:27 uur
Nou het eerste bezoekuur was voor mij. Natuurlijk weer wat vragen en even aangeven dat pap niet snel aangeeft dat hij pijn heeft. Om 12 uur zou die een morfine-pleister krijgen maar omdat hij net naar boven kwam ging dat een beetje fout en hij kreeg hem nu net. De paracetamol-zetpil had die ook weer gehad alleen dat deed hem nog weinig en toen die aangaf bij de verpleging dat de baxter wel had geholpen ging ze kijken wat het was. Het was dus geen morfine maar een iets sterkere paracetamol en ze ging even overleggen of ze er daar nog eentje van mocht geven. Dit kon geen kwaad dacht ze omdat de spiegel van de paracetamol opgebouwd moest worden zodat de morfine en de paracetamol zich konden gaan versterken. Dus ben benieuwd of die er dadelijk nog eentje heeft gekregen. Ook zei ze nog een keertje duidelijk dat pap moest vragen om pijnstillers ook omdat zij pap nog niet kenden en dus nog niet konden inschatten hoe erg de pijn was en zij zei ook dat alles er vooral opgericht was om de pijn onder controle te krijgen en dat knoopte die toch wel in zijn oren.
Ook maar even gekeken met de verpleging wat die dan wel mocht drinken omdat hij niks meer van vruchten mocht. De verpleging stond me eerst heel raar aan te kijken en toen snapte ze het ineens. in vruchten zit kalium en ze zijn bezig omdat naar beneden te krijgen. Dus normaal zeggen ze geen cola, maar pa mag cola. Daar zit geen kalium en kan dus geen kwaad. Verder had hij al tv en vroeg die nog voor zijn leesbril en de mp3 speler.
Op het mededelen van dat het bed er al was zag je zijn gezicht opklaren. Hij is er opgebrand dat hij naar huis gaat. Hij wil thuis sterven. Ook vroeg die hoe het bed geplaatst was. Midden in de huiskamer dus. Alles was goed als die de tv maar ziet. Nou hebben ze een tv van 107 cm op een huiskamer van 5 meter doorsnede maar hij moest hem wel kunnen zien. Komediant.
Ook mams vriendin was even geweest bij hem en wie er verder komt zien we wel weer. Vanavond gaan Roy en ma nog even en dan morgen weer een dag. Roy wilde nu al met mij mee maar die heb ik maar even bedrust voorgeschreven. Hij kon niet meer en liep al te lang op zijn tenen en sinds zondag maar 7 uur geslapen was gewoon te weinig. Ik ben wel blij dat op zijn werk dingen zijn uitgesproken. Dat gaf hem al een beetje meer rust.
update 4: Laatste
Vanavond zijn Roy en ma op bezoek geweest. Hebben hem de cola gegeven en hebben nog even heerlijk ouderwets gelachen. Pap deed zijn benen omhoog en toen ging mam staan. Oh je ben er toch nog. En toen heb pap zijn benen weer omlaag gedaan en toen zei Roy doe je benen maar weer omhoog want dat hoofd zei ik al vaak zat. Iedereen in een lachstuip daar natuurlijk.
Om kwart over 7 vond pap het genoeg en zijn ze weg gegaan. Eerst zijn ze nog gaan vragen naar de katheter. Pap zei dat ze hem nog niet gewisseld hadden dat vond Roy raar want er gaan aardig wat liters vocht in via het infuus en de glazen wat die zo drinkt. Het blijkt dus dat ze dat constant leeghalen en dat was die dag al 4 keer gebeurt.
Bij het naar huis gaan starte de brommer weer niet. Foutje bedankt, REMY!!!!!! en die kwam ook gelijk met de hond. Dus Tib ook weer een goede avond. Allemaal eenmaal rustig zittend hebben we een fijn gesprek gehad over paps laatste wensen en ook al vond mam het vreemd omdat hij er nog was, was het wel goed zo. Ook hebben ik het gedicht laten lezen wat ik vanavond heb geschreven en dat waren precies haar gevoelens (Time turn over) Ook het gedicht voor op de kaart heb ik laten lezen en dat was goed volgens haar. Zo kwamen we op een rustige manier al een heel eind. Remy een batterij meegegeven voor foto's van het tegeltje dat we daar ook verder meekunnen.
Ze gingen pas om half 12 weg met de taxi en Chelsea bleef bij ons slapen de schat. Ze hadden onze schat als taxi-chauffeuse en die schrok zich rot toen we vertelde wat er het weekend was gebeurt. Pap is natuurlijk ook vaste klant bij hun al zal dat nu wel niet meer lukken en alleen ligtaxi worden. En nu gaat het licht uit.
Maandag 1 juni: Spoed: snel verslechterd.
Roy was zondag naar het Zuiden gegaan om bij zijn moeder te zijn en ik dacht dus even lekker alleen te zijn. Nou had ik zondagavond dat ik me onrustig voelde en dat er iets dwars zat. En wat me dwars zat zou me vandaag dubbel en dwars duidelijk worden.
Om even voor half 2 dacht nog dat ik tijd genoeg had en dat ik de afwas nog wel kon doen voor Roy thuis kwam. 5 Minuten belde ma in paniek. Het ging heel slecht met pap en hij had gevraagd of ik wilde komen. Ik heb de honden uitgelaten en ik heb bij Jack gezegd wat er aan de hand was. Jack pakte de honden bij zich en drukte me op het hart dat ik voorzichtig moest doen en dat ik vooral door moest ademen (dat is onze manier van zeggen dat je vooral rustig moet blijven.) Na flink wat gebel had ik ook Roy te pakken en daaraan verteld wat er was. Het eerste wat hij zei was nu snap ik je onrust. Normaal vertel je het erna of merk ik het wel aan je maar na was hij er natuurlijk niet. Vanmorgen had ik hem wel op het stukje gewezen en daar hebben we verder weinig aandacht aan besteed.
Maar goed de taxi was er snel en wilde eerst omrijden en ik was misschien niet al te aardig maar ik wilde zo snel mogelijk naar pap natuurlijk en dus heb ik hem maar even teruggestuurd.
Toen ik daar kwam had ik al snel gezien dat het niet ging en heb ik de HAP gebeld. Ik heb er ook spoed van gemaakt. Ik doe het niet graag maar in dit geval kon het niet anders. Op dat moment waren de klachten dat hij niet kon plassen. Hij zakte elke keer weg en de pijn was niet te harden.
Zijn eigen huisarts had dienst en dat was heel fijn (NOT) en achteraf maar gelukkig dat hij hem thuis niet kon behandelen en dat hij naar het ziekenhuis moest. Maar daarover later meer. Ondertussen hebben de arts en ik ma bewerkt dat we morgen alles maar moeten gaan regelen en dat wilde ze gelukkig zelf nu ook vooral omdat pap gewoon thuis wilt zijn. Maar de dokter vond wel dat pap naar het ziekenhuis moest om gekatheteriseerd te worden om de plas te verwijderen.
Een vriend van Remy is Chelsea op komen halen en daar hadden we even geen omkijken meer naar gelukkig en verder hebben we heel lang op de ambulance gewacht om naar het ziekenhuis te gaan. Ik heb dus voor het eerst in mijn leven in een ambulance gezeten en prettig heb ik het niet gevonden. Zoveel pijn als pap had was niet normaal en hoe voorzichtig ze ook gereden hebben het was voor pap niet te houden.
In het ziekenhuis was het even wel of geen katheter. Uiteindelijk is die er wel gekomen dat verlichte al een beetje. Alleen de artsen wisten even niet wat ze er verder mee moesten. Pap wel geen behandelingen en operaties meer, maar er waren wel wat dingen die behandelt moesten worden om de kwaliteit van leven te verbeteren. Er zijn op dat moment dus foto's gemaakt van de darmen want onderzoek wees uit dat die toch wel erg stil waren.
Ondertussen was Roy gelukkig gekomen en 2 bedenken meer als 1. Ik had al aangegeven dat er even opvang moest zijn voor die nacht maar Roy maakte het ook nog een keertje duidelijk. Roy dacht dus ook aan dingen waar ik op dat moment niet gedacht had.
Toen de arts terug kwam, kwam ook al een bed aan. Hij moest de nacht blijven op een apart gedeelte op de spoed het observatorium genaamd. Er werd gelijk gestart met extra vocht want door alles had pap te weinig vocht binnen gekregen en waren ze bang voor uitdroging en ook werd het bloed gecontroleerd. Dus pap een kamer verder gebracht en afscheid genomen.
Ondertussen Remy op gevangen want die was terug gekomen van een dagje weg met een van zijn beste vrienden en diens ouders. Dat is een heel verhaal en dat ga ik nu ook niet opschrijven. Kortom dat was gewoon weer typisch me broertje. Geen sleutel, maar gelukkig wel zijn telelfoon dit keer bij hem.
Wij waren voor het eten uitgenodigd bij onze vrienden en tevens buren met meerdere buren en dat kwam als een geschenk. We mochten ook gelijk niet meer naar huis. Voor we het wisten zaten we in hun tuin met een glas drinken in een makkelijke stoel. Op dat moment kwam mam de hoek om. De brommer starte weer niet en of ze bij ons mocht wachten tuurlijk alleen ik ging wel terug natuurlijk en dat begreep ze ook alleen was Remy er al snel en is ze als nog naar huis gegaan.
Tussendoor nog even naar het ziekenhuis geweest om even wat dingetjes te brengen en te kijken of er al meer bekend was. Dat was er. Het kaliumgehalte was veel te hoog en ze waren bang voor zijn hart. Ook bij het innemen van de eerste dosis paracetamol was het fout gegaan. Hij heeft flink overgegeven en dat was heel groen en het luchte wel op maar het was ook vreemd.
We hebben even goed kunnen spreken en al was hij wat afwezig, hij wist dondersgoed wat er moest gebeuren en dat accepteerde hij ook. Ook zei hij dat hij alles zou laten onderzoeken en zou blijven als dat moest en dat was voor ons voldoende.
Terug bij onze vrienden en mam op de hoogte gebracht te hebben van de laatste ontwikkelingen ben ik toch nog maar even een ronde gaan bellen. Even mijn oom gebeld die ik overdag wel 2 keer aan de lijn heb gehad maar niet meer heb laten weten wat er verder gebeurde en mams beste vriendin even gebeld die zo met haar meeleefd dat ik het niet kon laten om even te laten weten dat het ineens zo erg verslechterd was.
Toen kreeg ik nog een telefoontje van ma. Pap had nog een keertje overgegeven en ik wilde even weten hoe of wat en ook het kalium verhaal was wat onduidelijk. Ze vond het geen probleem en idd pap had weer overgegeven en dat was weer groen. Maar daarna begon hij zich alleen maar beter te voelen. Hij blijkt nu zijn medicijnen even niet meer oraal in te kunnen nemen en dus gaat alles even in het infuus en vooral als zetpil. Ook maar gelijk nog even duidelijk gemaakt dat pap wel openstaat voor verlichtende ingrepen en wilde blijven zolang als het nodig is en ze laten hem niet eerder gaan dan dat het kalium omlaag is. Dat kan betekenen dat hij morgen alsnog naar de afdeling gaat.
Ik ben nu gelukkig wel heel rustig. Ik weet waar de onrust van vannacht vandaan kwam en ook al heb ik vaak tranen weet ik dat we vanuit hier even verder moeten. Gelukkig zijn we goed opgevangen door onze "real-life" vrienden en daarna door mijn Hyves vriendin. Haar berichtje kwam weer op het goede moment.
Nu ga ik nog even het scrapforum bij lezen en dan slapen. Morgen moet er een hoop geregeld worden en eigenlijk wil ik even diep onder het dekbed duiken, maar dat zal moeten wachten.
Om even voor half 2 dacht nog dat ik tijd genoeg had en dat ik de afwas nog wel kon doen voor Roy thuis kwam. 5 Minuten belde ma in paniek. Het ging heel slecht met pap en hij had gevraagd of ik wilde komen. Ik heb de honden uitgelaten en ik heb bij Jack gezegd wat er aan de hand was. Jack pakte de honden bij zich en drukte me op het hart dat ik voorzichtig moest doen en dat ik vooral door moest ademen (dat is onze manier van zeggen dat je vooral rustig moet blijven.) Na flink wat gebel had ik ook Roy te pakken en daaraan verteld wat er was. Het eerste wat hij zei was nu snap ik je onrust. Normaal vertel je het erna of merk ik het wel aan je maar na was hij er natuurlijk niet. Vanmorgen had ik hem wel op het stukje gewezen en daar hebben we verder weinig aandacht aan besteed.
Maar goed de taxi was er snel en wilde eerst omrijden en ik was misschien niet al te aardig maar ik wilde zo snel mogelijk naar pap natuurlijk en dus heb ik hem maar even teruggestuurd.
Toen ik daar kwam had ik al snel gezien dat het niet ging en heb ik de HAP gebeld. Ik heb er ook spoed van gemaakt. Ik doe het niet graag maar in dit geval kon het niet anders. Op dat moment waren de klachten dat hij niet kon plassen. Hij zakte elke keer weg en de pijn was niet te harden.
Zijn eigen huisarts had dienst en dat was heel fijn (NOT) en achteraf maar gelukkig dat hij hem thuis niet kon behandelen en dat hij naar het ziekenhuis moest. Maar daarover later meer. Ondertussen hebben de arts en ik ma bewerkt dat we morgen alles maar moeten gaan regelen en dat wilde ze gelukkig zelf nu ook vooral omdat pap gewoon thuis wilt zijn. Maar de dokter vond wel dat pap naar het ziekenhuis moest om gekatheteriseerd te worden om de plas te verwijderen.
Een vriend van Remy is Chelsea op komen halen en daar hadden we even geen omkijken meer naar gelukkig en verder hebben we heel lang op de ambulance gewacht om naar het ziekenhuis te gaan. Ik heb dus voor het eerst in mijn leven in een ambulance gezeten en prettig heb ik het niet gevonden. Zoveel pijn als pap had was niet normaal en hoe voorzichtig ze ook gereden hebben het was voor pap niet te houden.
In het ziekenhuis was het even wel of geen katheter. Uiteindelijk is die er wel gekomen dat verlichte al een beetje. Alleen de artsen wisten even niet wat ze er verder mee moesten. Pap wel geen behandelingen en operaties meer, maar er waren wel wat dingen die behandelt moesten worden om de kwaliteit van leven te verbeteren. Er zijn op dat moment dus foto's gemaakt van de darmen want onderzoek wees uit dat die toch wel erg stil waren.
Ondertussen was Roy gelukkig gekomen en 2 bedenken meer als 1. Ik had al aangegeven dat er even opvang moest zijn voor die nacht maar Roy maakte het ook nog een keertje duidelijk. Roy dacht dus ook aan dingen waar ik op dat moment niet gedacht had.
Toen de arts terug kwam, kwam ook al een bed aan. Hij moest de nacht blijven op een apart gedeelte op de spoed het observatorium genaamd. Er werd gelijk gestart met extra vocht want door alles had pap te weinig vocht binnen gekregen en waren ze bang voor uitdroging en ook werd het bloed gecontroleerd. Dus pap een kamer verder gebracht en afscheid genomen.
Ondertussen Remy op gevangen want die was terug gekomen van een dagje weg met een van zijn beste vrienden en diens ouders. Dat is een heel verhaal en dat ga ik nu ook niet opschrijven. Kortom dat was gewoon weer typisch me broertje. Geen sleutel, maar gelukkig wel zijn telelfoon dit keer bij hem.
Wij waren voor het eten uitgenodigd bij onze vrienden en tevens buren met meerdere buren en dat kwam als een geschenk. We mochten ook gelijk niet meer naar huis. Voor we het wisten zaten we in hun tuin met een glas drinken in een makkelijke stoel. Op dat moment kwam mam de hoek om. De brommer starte weer niet en of ze bij ons mocht wachten tuurlijk alleen ik ging wel terug natuurlijk en dat begreep ze ook alleen was Remy er al snel en is ze als nog naar huis gegaan.
Tussendoor nog even naar het ziekenhuis geweest om even wat dingetjes te brengen en te kijken of er al meer bekend was. Dat was er. Het kaliumgehalte was veel te hoog en ze waren bang voor zijn hart. Ook bij het innemen van de eerste dosis paracetamol was het fout gegaan. Hij heeft flink overgegeven en dat was heel groen en het luchte wel op maar het was ook vreemd.
We hebben even goed kunnen spreken en al was hij wat afwezig, hij wist dondersgoed wat er moest gebeuren en dat accepteerde hij ook. Ook zei hij dat hij alles zou laten onderzoeken en zou blijven als dat moest en dat was voor ons voldoende.
Terug bij onze vrienden en mam op de hoogte gebracht te hebben van de laatste ontwikkelingen ben ik toch nog maar even een ronde gaan bellen. Even mijn oom gebeld die ik overdag wel 2 keer aan de lijn heb gehad maar niet meer heb laten weten wat er verder gebeurde en mams beste vriendin even gebeld die zo met haar meeleefd dat ik het niet kon laten om even te laten weten dat het ineens zo erg verslechterd was.
Toen kreeg ik nog een telefoontje van ma. Pap had nog een keertje overgegeven en ik wilde even weten hoe of wat en ook het kalium verhaal was wat onduidelijk. Ze vond het geen probleem en idd pap had weer overgegeven en dat was weer groen. Maar daarna begon hij zich alleen maar beter te voelen. Hij blijkt nu zijn medicijnen even niet meer oraal in te kunnen nemen en dus gaat alles even in het infuus en vooral als zetpil. Ook maar gelijk nog even duidelijk gemaakt dat pap wel openstaat voor verlichtende ingrepen en wilde blijven zolang als het nodig is en ze laten hem niet eerder gaan dan dat het kalium omlaag is. Dat kan betekenen dat hij morgen alsnog naar de afdeling gaat.
Ik ben nu gelukkig wel heel rustig. Ik weet waar de onrust van vannacht vandaan kwam en ook al heb ik vaak tranen weet ik dat we vanuit hier even verder moeten. Gelukkig zijn we goed opgevangen door onze "real-life" vrienden en daarna door mijn Hyves vriendin. Haar berichtje kwam weer op het goede moment.
Nu ga ik nog even het scrapforum bij lezen en dan slapen. Morgen moet er een hoop geregeld worden en eigenlijk wil ik even diep onder het dekbed duiken, maar dat zal moeten wachten.
maandag 1 juni 2009
Gevoel
Ik heb gevoel dat ik met een onzichtbaar monster aan het vechten ben en tot nu toe heb ik het idee dat dat monster ik zelf ben. Oftewel heb huilbui op huilbui en begin nu pas te beseffen wat er allemaal gebeurt. Gedachte op papier of hier op de blog zetten is moeilijk kortom, het gevecht zal voorlopig nog geen winnaar krijgen ben ik bang.
Abonneren op:
Posts (Atom)
