Ik heb hier een paar dagen geleden een biografie geplaatst van Van Dik Hout. Dit om twee redenen; 1 ik had al heel lang Roy beloofd dat ik hem zou maken voor de top 2000 hyves en 2 ik ben al een aardige tijd fan van de band.
Dat ik fan ben geworden stampt uit de tijd dat ik net van school af was en ik een tijdje van huis ben weggeweest. Ik putte troost en kracht uit hun muziek en vaak hadden ze rake teksten. Nadat ik terug ben gegaan naar huis en Roy heb leren kennen is dat alleen maar erger geworden.
Ik heb met Roy dan ook eens opgeteld hoe vaak we ze al live hebben gezien.
2 x in het theater de Oranjerie te Roermond.
2 x in de Feesttent in Pijnacker.
2 x op het Spui in Den Haag.
1 x in een feestzaaltje in Meyel
1 x bij de Vrienden van Amstel Live in Ahoy
1 x bij Live38 in de Jaarbeurs in Utrecht
En dan bij de reeks afscheid concerten van de Poema's in de HMH.
Toen Roy kanker kreeg kwamen ze net met een nieuw album. Daar putte ik heel veel kracht uit door de teksten. Ik kan af en toe moeilijk me gevoelens uitte en daardoor lukte het om dingen te verwerken. Ik lijk heel open hier en schrijf makkelijk dingen op, maar het door kijkje tot me binnenste hebben alleen degene die me kennen en zoals Roy het zegt al een stukje van de handleiding hebben gelezen en dus ook dwars door me heen kunnen kijken of bij gene bij wie ik me "veilig" voel.
Ik ga dus nooit met de meute mee en heb een hele eigen voorkeur van nummers. Stil in mij vind ik mooi, maar inmiddels ben ik daar op uit gekeken. Ze hebben zoveel mooie nummers gemaakt.
En nu met pap is dat ook weer een speciaal nummer. Brief aan iemand die ik nooit heb gekend hoef ik nu even niet op te hebben. Dan stromen de tranen over mijn wangen en waarvoor. Om iets wat dan los gemaakt wordt wat ik niet kan uitleggen. Alleen als iemand het zelf heeft die weet wat ik bedoel.
[gadget][/gadget]
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten