zondag 2 augustus 2009

zaterdag 1 augustus: oppasbeurt weer voorbij

Zo de drie weken zijn voorbij gevlogen. Drie weken zonder onze buren en eigenlijk beste vrienden is niks. Het is stil in de straat en er is niks te beleven. Wij zijn toch eigenlijk wel de gangmakers.

Maar gelukkig had ik de beestjes nog die me deze drie weken bezig hebben gehouden.


Dit is Clement. Een schat van een vosje alleen niet zo heel sterk. Ze zijn er heel voorzichtig mee en ook wij hebben er weer mee bij de dierenarts gezeten. Verandering van voer was hem niet goed gevallen. Hij kreeg niet genoeg blaadjes binnen waardoor die weer een beetje aan de dunne ging.

Hij is eigenlijk van de oudste en heel rustig en als je hem kan pakken heel knuffelig. Alleen zijn tandjes zijn niet goed waardoor die elke drie maanden bij de dierenarts zit om zijn tandjes te laten verzorgen.


Meet Bella, de schrik van de buurt. Een dwergreus uit gezocht door de jongste oogappel. Dat is te merken ook. Alles wat niet mag haalt ze uit. Ze is de spring in het veld onder de beesten. Ze is niet vast te pakken en al helemaal niet te knuffelen. Ze is heel beschermend naar Clement en de katten durven niet naar buiten als ze los is. Tot zelfs een ekster is niet veilig voor dame. Die heeft ze al een keer gevangen. Ook is de sluiting van het hek niet veilig voor haar. Als er geen knijper op zit dan tilt ze het deurtje op en is er vandoor.


Dus ik was heel blij met deze oplossing. Konden ze in ieder geval de energie een beetje kwijt. Alleen de eerste week vonden ze het leuk. De tweede week ging nog wel en de derde week waren ze vast van plan om uit te breken. Dat lukte bijna, maar ik had ze gelukkig goed in de gaten en heb het hek iets verplaatst waardoor ze er niet meer onderdoor konden. Normaal staat het hek aan de andere kant om de planten heen. Daar wist ze door heen te komen en dan had ze alsnog een heerlijk konijnenmaal


Dit is moeder Mulan. Normaal voor vreemde niet te aaien maar als je de beestjes verzorgt en dan vooral een langere periode mag je af en toe een paar aaitjes over haar bol geven, maar niet te veel hoor.


Dit is onze grote schat Toulouse. Heerlijk knuffelen en altijd komen als je hem roept. We hadden alleen even gedacht dat we met hem naar de dierenarts konden. Hij had een abces aan zijn wang maar dat heeft hij zelf verzorgt waardoor we hem niet hoefde te vangen. Normaal komt die op Roy af gerend maar toen was die dus weg.

Kortom ik heb dus weer drie weken heerlijk daar in de tuin gezeten en heb me heerlijk vermaakt. Ook de visjes hielden me goed bezig want daar bleek het licht kapot maar gelukkig stonden ze zo dat het geen kwaad kon. Er kwam genoeg zonlicht in de bak.

Geen opmerkingen: