Vandaag moesten we op de trombosepoli zijn bij dr Kragten. Een hele begripvolle en aardige vrouw die alle tijd nam voor ons. Pap was nog steeds boos over dinsdag wat begrijpelijk was. Ook zij snapte het en baalde ervan. We hebben nog geluk gehad dat pap geen extra koudje heeft opgelopen in de wachtkamer.
Toen vroeg ze de gebruikelijke dingen. Hoe pap zich voelt, duizelig misschien ergens extra pijn en dat soort dingen. Dat was gelukkig niet zo en daar stond ze wel een beetje van te kijken. Ook vroeg ze voor het bloed omdat het natrium van de week te laag was. Dat hadden ze er niet bij verteld bij de spoed dat dat eerst moest GRRRR.
Toen even naar het been kijken en dat ging goed. Het slonk goed en inzwachtelen had weinig zin. Even de bloeddruk opgemeten en die was alweer 107 om 70. Dus die was alweer verhoogd na het stoppen van de medicatie.
Ook legde ze wat dingen uit. Nu weten we ook eindelijk waarom pap de CVA heeft gehad. De samenstelling van het bloed is veranderd door de kanker en bij pa slaat dat op de stollingswaarde. Hij heeft het toen een tijdje kunnen onderdrukken met de Fraxiparine, maar dat bleek niet genoeg waardoor die nu op de Innohep staat. Die moet er voorlopig voor zorgen dat het bloed dun genoeg blijft want pap kan natuurlijk geen medicatie er meer voor slikken.
We hebben geen nieuwe afspraak gemaakt want ze vond het niet nodig om extra naar het ziekenhuis te komen alleen voor de artsen omdat dat nou eenmaal het protocol is. Zij vond het belangrijker dat pap nog genoot en alleen kwam als het nodig is en dat vond zij voor haar afdeling niet.
Wel hebben we even de afspraak gemaakt dat we gelijk bloed zouden laten prikken om het natrium te bepalen. Zij zou bellen met de uitslag en aan de hand daarvan zouden we nog even kijken wat er gedaan moest worden. Want als het veel te laag zou zijn moest pap alsnog opgenomen worden omdat hij anders in coma zou kunnen raken.
Bij het bloedprikken duurde het heerlijk lang en zagen we een bekende. Die heeft wel een kwartier moeten kijken of pap het wel werkelijk was. Ze schrok ook een beetje van hem. Maar daar kunnen we niks meer aan veranderen.
Toen een taxi voor hem gebeld en Roy even gebeld. Na een half uur was de taxi er nog niet en dat is niks voor onze vaste taxibedrijf zeker als ze zeggen dat ze gelijk iemand sturen anders zeggen ze het namelijk dat het langer duurd. Wat blijkt ze waren wel geweest maar precies een taxi zonder bordje en wij zaten wat verder weg. Waren er andere mensen in de taxi gesprongen die uiteindelijk naar Wateringen moesten. Maar dat vertelde ze pas toen ze er al inzaten. De chauffeuse was not amused (ahum) en zeker toen bleek dat ze normaal niet hoeven te betalen door regelingen waar hun niet ander vallen. Ze voelde zich dan ook bezwaard naar ons toe. Kan gebeuren klaar.
Even bij de buurtjes langs geweest om daar alles te vertellen en Roy kwam daar ook heen. Ik had een flauw voorgevoel en heb mijn adapter maar meegenomen en ja hoor, echt weer een Remy actie. Hij had de telefoon van pap meegenomen naar een vriend en hem daar vergeten. Die vriend belde dus op dat er een dokter voor pap had gebeld en die arts had hij het telefoonnummer van Remy gegeven, maar die eikel heeft hem bijna nooit aanstaan. Dus mam in paniek.
Ik uiteindelijk gewoon de dokter opgebeld en uitgelegd wat er aan de hand was. Niks aan de hand en de dokter begreep het. Het natrium gehalte was totzelfs gestege en er hoefde dus niks te gebeuren. Terug gebeld naar de Rotterdamseweg en weer wat opgelost.
Later die avond belde Remy. Er was een misverstand. In eerste instantie zouden we dit weekend naar het Zuiden gaan. Maar Remy gaat maandag weg met een vriend en bij pap was er het een en ander veranderd. Maar dat wist of had Remy niet door en vroeg dus hoe laat we Tibor brachten. Mam weer boos maar ook weer opgelost.
VOLGENDe????????????? (Liever niet!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten