Vanmorgen stond Sander om half 7 al bij ons voor de poort. Hij heeft gelukkig aangeboden om met pap en Roy naar het Daniel den Hoed te gaan. Daar hadden ze om 10 voor 9 de afspraak met de dokter maar hij moest er al een half uur van te voren zijn. Nu hadden we al rekening gehouden met drukke wegen en hadden al ruim de tijd ingecalculeerd alleen het noodweer kwam erbij.
Dus er waren wegen afgesloten en er was extra veel verkeer en dus ook extra files en uiteindelijk kwamen ze pas om 10 voor 9 aan in het ziekenhuis. Gelukkig had alles vertraging en dus ook de artsen daar.
Ze konden zich dus rustig inschrijven en tot zelfs nog even wat drinken. De arts had er alle begrip voor en nam eerst de volgende patiënt die was er inmiddels ook al. De intake ging snel en van de balie waar ze zich in moesten schrijven werden ze gebracht naar de arts.
Bij de arts zelf kregen ze te horen dat er weinig hoop meer was en de arts nam tot zelfs een termijn in zijn mond en dat was nog hoogstens 3 maanden. Nu weten we ook waarom hij geen chemo kan krijgen en dat is omdat het bloed al vervuild is door de slecht werkende lever, maar hij wil nog wel kijken of hij wat met medicijnen kan doen om de klachten te verlichten. Over 2 weken moeten ze terug komen en dan gaan ze verder kijken.
Over het been zei de arts in het Daniel den Hoed dat het waarschijnlijk toch trombose is en dat ze maar naar Delft moesten naar onze eigen SEH. Dat zouden de heren doen nadat ze eerst bloed hadden laten prikken in Rotterdam.
Roy was zeer te spreken over de gang van zaken in Daniel den Hoed en was verbaasd over hoe makkelijk het allemaal ging en ook de service daar was perfect volgens hem. Ze kregen tot zelfs koffie aangeboden. En het enige dat wat langer duurde was daar het bloed laten prikken. Alleen dit fijne gevoel bleef niet lang.
Bij de Spoed in Delft aangekomen was het net lunchtijd (rond twaalf uur) en was het verschrikkelijk druk. Ze moesten eerst bloed gaan prikken en daarna zou de vrouw aan de balie hun er proberen tussen te krijgen.
Ondertussen had ik nog niks gehoord en begon me zorgen te maken. Roy dacht er hetzelfde over en belde dus op (nog steeds 2 zielen 1 gedachte) en praatte me even snel een beetje bij (later heb ik het hele verhaal gehoord en dus ook het hele verhaal maar opnieuw hier neerzet.) Ze hadden wel al de bloed uitslagen en daaruit bleek dat de ontstekings-marker verhoogd was.
Pas om 2 uur kwam er een plek voor pap vrij en kwam er dus ook eindelijk een dokter bij hem langs. Toen moest de echo nog worden gemaakt en de bloeddruk en alles worden gemeten. Om half 3 heb ik zelf maar even gebeld om te vragen wat er loos was en hoelang het nog ongeveer ging duren. En ze hoopten dat het niet lang zou worden. Gelukkig hadden ze hun humor nog en dat zorgde ervoor dat ze niet gek werden. Sander kun je overal neerzetten en geheid je hebt de grootste lol. Of het nou met Roy en pa is of met het verplegend personeel het maakt hem niks uit.
Na ons telefoontje werd eindelijk de echo gemaakt en bleek dat er idd sprake was van trombose in het been. Alleen het was vreemd want het was niet rood en warm, maar wat is er op dit moment nog wel normaal bij pa. Ze zouden snel weg mogen nadat ze de uitslag hadden gekregen, maar er moest eerst weer overlegd worden want pap's lever werkt natuurlijk niet zo als het moet. Er was eerst sprake van dat hij weer aan de tabletten moest en in de tussentijd een sterkere trombose spuit zou krijgen om de periode te overbruggen zodat de tabletten weer hun werk konden gaan doen.
Uiteindelijk om 4 uur kwam het verlossende woord. Pap moet aan de spuiten blijven want de tabletten worden niet genoeg afgebroken door de lever om goed hun werk te kunnen doen volgens de Spoedarts. Hij heeft nu dus een ander soort spuit gekregen met een sterkere werkzame stof. Ook heeft hij een afspraak op vrijdag bij de trombose-poli en moet hij stoppen met de medicijnen voor de bloeddruk. Die was nu toch prima 101 om 56. Ook heeft hij nu een steunkous om om het vocht weg te krijgen.
Uiteindelijk waren ze half 5 klaar in het ziekenhuis. De 3 heren hadden nog niet gegeten ondanks dokters orders, maar ja Roy laat pap niet alleen en is dus alleen even gauw wat te drinken gaan halen voor hun.
Eenmaal thuis heeft Roy nog even met mam gebeld en pap lag al lekker lang uit en had een flesje op. Ook hij had natuurlijk al die tijd al niks op en was kapot. Roy sprak er dan ook schande van. Voor een anderhalf uur laat zeggen 2 uur werk hebben ze er 5 uur gezeten en waren ze gaar. Natuurlijk kan het drukker zijn maar een man die zo ziek is een hele dag in een ziekenhuis voor jan doedel laten zitten is niet goed. Roy vond het contrast dan ook te groot.
We hebben dus eerst maar even wat gegeten en gerelaxt en Roy heeft op zijn werk laten weten dat hij morgen wat later is. Hij zit er nu even doorheen en zei al dat het goed was dat ik niet ben meegegaan. Ik ben zelf ook blij want ik denk dat ze mij halverwege op hadden kunnen rapen.
San bedankt voor het rijden en vooral voor de morele support. De heren hebben het nodig gehad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten