Paar daagjes weg

Dinsdag 28 april is Roy weer naar het Zuiden vertrokken om zijn moeder te helpen en zijn zus te verlichten. Toen die aankwam was net de therapeute daar. Ze hebben nog even flink wat oefeningen gedaan en Roy heeft daarna gekookt.

Woensdagochtend ging het heel goed met mamske en heeft ze aardig kunnen bewegen totdat ze naar het ziekenhuis moest. Roy heeft de rolstoel maar gehaald maar uiteindelijk heeft ze dat nog gelopen en verder niet meer. De berichten van de internist waren gelukkig wel goed.

Ik heb de dag doorgebracht met alles in orde te krijgen. Zo moest ik alle dieren goed verzorgd achterlaten op de logeer-adressen en Thomas moest natuurlijk alles onder zijn poot bereik hebben. Remy kwam Tibor ophalen want die sliep bij pap en mam. Benji ging naar de buurtjes en die waren al helemaal blij en toen alles goed was heb ik de trein om vier uur gepakt richting het Zuiden. Even een paar dagen wat anders.

De trein was op tijd in Delft en ik heb redelijk kunnen zitten. Ik had geen zin om een plekje te zoeken en dus heb ik gewoon op het balkon gezeten. Op Eindhoven was het een zooitje en heb ik de aansluiting gemist. Ik was dus later in Roermond en was blij mijn mannetje weer te zien.

Die avond schone zus even gezien en Marietje en verder heb ik weinig meer gedaan. Ik heb die avond geslapen als een blok. Hoezo de moeheid kwam eruit. Helaas heeft mijn schoonmoeder in de stoel geslapen want ze kwam het bed niet meer in. (Tot nu toe heeft ze niet meer in bed gelegen.)

Koningingedag verliep tot twaalf uur als normaal. Een beetje tv kijken, Roy een beetje bijslapen en ook mamske zat te doezelen. Tot die stomme zwarte auto het hele land in zijn greep nam en alles op zijn kop zette. Vervolgens hebben we voor de tv gezeten en niks meer kunnen doen dan meeleven met de slachtoffers en alle andere betrokkene.

Vrijdag even lekker met Esther de stad in en ook nog even gecontroleerd dat de medicijnen van pap er nu wel waren en dat waren ze.

Vrijdagavond gewoon wat tv gekeken en Esther en Jessie kwamen mam nog even verzorgen en ik heb weer als een blok geslapen. Roy weer minder want die sliep al twee dagen op de bank.

Zaterdagmorgen kwamen de glazenwassers. Eentje kwam melden dat in een slaapkamer een mobiele telefoon afging. Roy is hem gaan pakken en kwam dat het niet de mijne was. Ik had alleen twee gemiste oproepen. Roy zal mijn telefoon nooit leren kennen. Mijn moeder had twee keer gebeld. Toen ik terugbelde was ze helemaal in paniek. Ze had het idee dat het allemaal veel sneller ging dan we door hadden. Pap reageerde weinig meer en had heel veel pijn. Hij was ook nog maar weinig beneden en ze zat er even helemaal doorheen.

Ik op dat moment natuurlijk ook en wilde als een speer naar huis. De schrik sloeg me om het hart en wilde pap nog niet missen. Ik had de telefoon overgegeven aan Roy en die heeft mam een beetje tot rust gekregen. En mij daarna.

We hebben gewoon de trein van half vier gepakt en in alle rust gewoon alles gedaan wat we normaal doen als we thuis komen. Mam had ondertussen mijn voicemail al ingesproken dat het een storm in een glas water was en dat we rustig aan moesten doen en dat hebben we dan ook maar gedaan.

Eerst even Ben opgehaald bij de buurtjes en Tom verzorgt. Ook met hem maar gelijk even het rondje gelopen want hij was helemaal waus.

Daarna naar pap en mam gegaan en daar zat pap gewoon weer op de bank en was een beetje van de pijn af. Hij had een goeie boer kunnen laten waardoor de pijn in zijn buik een stuk was afgenomen. Wat bleek nou. Hij neemt nu meer Tramadol in en dat maakt hem heel slaperig. Ik weet dat en had hem al gewaarschuwd. Voor mam en Remy kwam dat toch nog hard aan en waren in paniek geraakt. Nu ze dat meegemaakt hebben is het een stuk rustiger in Huize van der Helm.

En Tibor? Tibor heeft genoten bij opa en oma. Hij heeft flink wat kilometers gemaakt met twee keer naar het Delftse Hout waggelen en flink spelen overal en nergens. Die hebben we zondag dan ook niet meer gezien. Totzelfs naar huis lopen was hem eigenlijk te veel. Halverwege hing zijn tong dan ook op zijn pootjes en liep hij redelijk rustig naast Roy mee.