Vrijdag 10 april: uitslag.

Het was niet wat we ervan verwachte. Het is waarschijnlijk Galwegkanker, maar dat kunnen ze niet met 100% zekerheid zeggen. De leverbiopsie had niks uitgewezen, daar hadden ze geen kwaadaardige cellen in gevonden. Maar het kon zijn dat ze daar nu naast hebben geprikt. De tumormarker was veels te hoog. En de scan, de endoscopie en de echo laten zien dat het waarschijnlijk de Galweg is. Nu is het zo dat als het dat is dan spreken we nog van maanden dat hij heeft.

Er is een onderzoek waarmee we het echt met zekerheid kunnen zeggen. Alleen het is een zeer onprettig onderzoek en er is een redelijke kans dat dat fout gaat en dan doet het meer kwaad dan goed. Nu zei pap dat hij dat al niet wilde en gezien zijn conditie was dat ook niet aan te raden.

Hoe nu verder. Hij heeft net weer bloed moeten laten prikken want er is nog een HELE KLEINE kans dat het iets zeldzaams is, maar die is echt zeer klein. De dokter heeft die infectie nog maar 2 keer eerder meegemaakt. Nu is pap wel begonnen met Prednison en daarmee kan de kwaliteit van leven redelijk verbeteren. Ook mag hij de Tramadol zo blijven gebruiken zoals die nu doet. Hij neemt het alleen voor het slapen gaan in. Ook mag hij tot 6 flesjes per dag van de Nutri-drank omdat de spijsvertering is verstoord en hij daardoor nauwelijks tot niet kan eten. Voor de rest blijft die voorlopig aan de spuiten want dat is alleen maar gunstig voor de gezwellen en als er ineens wat onderzoeken gedaan moeten worden dan kan dat heel snel.

De arts nam echt de tijd voor ons en we konden ook nog even ons verhaal kwijt van de zaalarts. Ze stond echt met haar oren te klapperen en ook die was het met ons eens.

Nu hebben pap en mam over 2 weken een bel afspraak met haar om te kijken hoe het gaat en dan over 4 weken moeten we weer naar haar toe.

En nu ga ik naar beneden want ze zijn weer mee hier heen gekomen en ze eten hier mee. We gaan dus even genieten van het weer.