woensdag 4 maart 2009

Maandag 2 maart: wat vooraf ging

Ik doe het maar even zo. Er zijn toch aardig wat mensen die willen weten wat er allemaal is gebeurd en hoe het nu met hem gaat. Dus bij deze:

Hij is de afgelopen maanden heel veel in het ziekenhuis geweest. Hij heeft heel veel onderzoeken gehad voor zijn darmen en maag omdat hij niet kon eten. Er zijn meerdere poliepen weg gehaald uit zijn darmen en hij bleek een gaatje in zijn middenrif te hebben. Maar hij knapte nog maar niet op en kon ook niet goed eten omdat hij elke keer misselijk werd als hij at.

Maandag was hij niet lekker en was in paniek. Hij is terug gegaan naar bed en werd steeds afweziger en kon alleen nog ja en nee zeggen. Nadat ze het de hele dag hebben aangekeken en hun huisarts niet wilde komen, hebben ze de huisartsenpost gebeld en die kwamen gelijk. Die hebben gelijk een ambulance gebeld en hebben verder niks gedaan dan gewacht tot de broeders kwamen en zij hem in de ambulance hadden gelegd.

Om kwart voor acht waren we op de spoed. Na wat onderzoeken en de gebruikelijke dingen was het natuurlijk vooral veel wachten. Ondanks dat we in de zenuwen zaten, (Er was al gevallen dat hij een lichte CVA had gehad, maar zeker weten deden ze dat niet.) hebben we onwijs veel gelachen. Het was maar goed dat het een beetje druk was, anders hadden ze ons ook onderzocht. We hebben gegierd van het lachen. De moniter vond pap leuk speelgoed want die verveelde zich. Hij kon natuurlijk niet mee praten en nu wilde die een keertje graag. Er hing een schilderij schreef en die moest recht gehangen worden. Dat deed die zelf wel even. Ik had buikpijn van het lachen. Ook moest er natuurlijk rondgebeld om iedereen op de hoogte te stellen wat er was gebeurd.

De assistent neuroloog kwam met het nieuws dat hij idd een lichte beroerte had gehad en dat hij moest blijven. Toen hebben we nog anderhalf uur op een bed gewacht zodat hij eindelijk naar de zaal kon worden gebracht en daar lag hij dus om twaalf uur pas.

Gelukkig was het alleen niet zo treurig op de spoed want anders hadden we het niet volgehouden. Jeetje wat duurt het wachten dan lang. We waren dan ook pas om 1 uur thuis.

Geen opmerkingen: