Het is nu zaterdagavond half acht. Het is buiten een ouderwetse gure koude bedoeling met een weeralarm erbij voor sneeuwjachten. Ik verwacht nog een telefoontje van mijn vader om te zeggen dat hij nu echt niet komt want het is hem te koud en te onvoorspelbaar is buiten. Alleen dat telefoontje zal niet komen.
Stom he, hoe je dat in een keer kan raken. Het is ook allemaal zo hard gegaan. Vorig jaar met de jaarwisseling zei hij al dat hij hem dit jaar niet meer mee zou maken en toen maakte we hem nog voor gestoord uit. Alleen hij had gelijk. Begin maart de hersenbloeding met aansluiting het bericht dat er heel veel tumoren gevonden waren in de buik en begin juni was die al weg.
Ook met mijn schoonmoeder ging het toen niet goed. Gelukkig krabbelt zij aardig op en hebben we de grootste lol nog steeds.
Na de nodige verliezen hadden we gelukkig ook wat hoogtepunten, maar die staan af en toe maar in schilcontrast met de rest. Je hoeft me nu ook even niet te vragen om er een paar te noemen want dat gaat niet lukken. Gelukkig heb ik een schat van een man, heerlijke huisdieren en goede vrienden die me er weer doorheen halen.
Hopelijk wordt 2010 een stuk beter. Alsnog een gelukkig nieuwjaar en laten we er een knaljaar van maken met zijn allen.
Groetjes Tamara
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten