Maar eerst zagen we mijn oom, tante, nichtje en achterneefje nog. Iedereen was blij me te zien, behalve Dylano. Jeetje wat heeft die het op een brullen gezet terwijl ik geen eens mijn bril op had. Hij hoefde me maar te zien en het was brullen. Het lekkere fruit wat die met opa had gekocht kon hem niet troosten en dus zijn we na even gekletst te hebben gauw de andere kant op gelopen.
Gelukkig zei een kindje me later wel heel lief gedag en wat was ik daar blij mee. Bleek dat het toch niet echt aan mij lag. Ik zei het tegen de moeder van dat wildvreemde kindje en toen moest ze lachen en ik lachte net zo hard mee.
Het is alleen niks, ik moet het weekend of volgende week de cd met de foto's gaan halen van paps uitvaart. Dan kom ik Dylano weer tegen. Kijken of die het dan ook op een brullen zet. We wijten het maar even aan zijn eenkennige fase. Volgens zijn moeder moest die zich niet aanstellen.


Het nieuwe Savanne gedeelte was eindelijk open en dat was het wachten waard. De Giraffen hadden het dan ook onwijs naar hun zin. En dat terwijl ze er pas 2 weken stonden.




Deze Beo's zaten op een tak lekker hoog en gaven Roy antwoord die zelf bezig was met de jaarvogels alleen die hadden geen zin vanavond.




Nog even bij Tonya gekeken en die moest langer buiten blijven vanavond omdat de bezoekers binnen in de stal konden kijken. Tonya vond het niet erg. De rest was er minder blij mee.

En het weer, het weer was fc knudde en toen we merkten dat we de bus net had gemist en die te vroeg was, was het minder. Maar toen we er achter kwamen dat die maar 1x in het uur komt waren we behoorlijk not amused. Dus maar een ander gepakt en toen de trein naar huis. Gelukkig wonen we dus in de Randstad.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten