Maandag 27 april: Neuroloog

Vandaag moest pap bij de Neuroloog Dr Niekus zijn. Alleen daar waren we snel weer weg. De dokter kon weinig meer doen voor pap want zoveel tijd heeft die gewoon niet meer. De dokter heeft alles doorgenomen en kon geeneens meer de pillen voorschrijven en dus zijn we uitelkaar gegaan met de afspraak dat als het echt nodig was dat we altijd konden bellen voor een afspraak. De dokter had het allemaal meegemaakt met zijn moeder die precies hetzelfde had gehad dus dat scheelde.

Blijdorp

Zondag even afleiding gezocht en we hadden al afgesproken om met Isa naar Blijdorp te gaan. Alleen zondagochtend regende het pijpenstelen. Daarom zijn we maar wat later gegaan en hebben de rest van de middag droog weer gehad. Het was wel fris maar de beesten waren dan ook een beetje actief.

Ook kwamen we mijn oom met zijn gezinnetje nog tegen en zag ik nog een bekende van het SA forum. Alleen wij zaten in het treintje. We hadden allebei een schilderij gekocht. Isa een Leeuw met een welpje en wij natuurlijk met wolven.

Brand

Zaterdagmiddag was Roy net thuis en hadden we net een bakkie soep gegeten en toen hoorden we ineens overal sirenes vandaan komen. Roy op p2000 gekeken en toen zag die dat het bij ons in de buurt was. Toen die uit het raam keek bleek de rook bij ons over de huizen heen te komen en zijn we maar even gaan kijken. De bewoners waren gelukkig allemaal uit huis, maar het huis moet als verloren worden beschouwd.

Voor meer info zie

http://district8.net/woningbrand-bizetstraat.html

Wandelen

Zaterdagmiddag heb ik even lekker gespijbeld. Er moest een hoop in huis gebeuren, maar het lekkere weer en Isa hadden een grotere aantrekkingskracht op me. Dus zijn we lekker naar Kerkpolder vertrokken en hebben we heerlijk in het zonnetje met de honden verveelt en een kleine foto shoot gehouden.

Vrijdag 24 april: Update mamske

Mam moest woensdag in het ziekenhuis zijn om naar de internist te gaan en daar aangekomen blijkt het toch wel goed te gaan. Er zijn 2 van de 3 bloeduitslagen goed en ook was er al wat vocht weg. Alleen doordat ze niet genoeg kan bewegen gaat het langzamer. Maar ze mocht gewoon therapie krijgen, maar wel voorzichtig en niet al te belastend.

Donderdag is Roy erheen gegaan om Esther te verlichten en ook om zelf bij zijn moeder te zijn en wat blijkt. Ze kan 's nachts niet veel en heeft dan vaak hulp nodig. Ook heeft Roy vandaag lekker gekookt en ze hebben heerlijk zitten smikkelen.

Vandaag is ook de therapeut aan huis geweest en heeft ze andere oefeningen gekregen en heeft ze tips gekregen dat ze beter uit bed kan komen.

Morgen komt Roy gelukkig terug. Normaal vind ik het geen probleem om lekker alleen te zijn en een beetje aan te rommelen. Ik merk nu alleen dat ik veel onrustiger ben en ik gewoon naar verlang mijn hubbie om me heen te hebben. Maar goed gelukkig heb ik nu gezelschap. Onze oudste oogappel slaapt hier het weekend omdat haar ouders aan het toeren zijn met de motor met een gezelschap.

Donderdag 23 april: Wij naar de huisarts

Ja ja wij moesten er ook maar even aan gaan geloven. Er waren een hoop dingen die nagekeken moesten worden en we konden het niet langer uitstellen.

Roy krijgt zijn suiker niet goed en moet dus voor de nacht erbij gaan spuiten.

Ik heb nog steeds een redelijk laag vitamine D gehalte. 36 Is aan de lage kant maar niet verontrustend, maar ik neem wel gewoon elke drie maanden de dosis in. Dan weet ik zeker dat dat goed gaat.

Ook had ik een vreemde smaak in mijn mond. Een metaalachtige smaak en dat was niet prettig. Maar dat was een neveneffect van een medicijn wat ik nu echt niet kan missen. Gelukkig is dat nu al een stuk minder.

Ook had ik een vervelende uitslag op mijn handen. Ja hoor exzeem te pakken, maar de zalf werkt fantastisch

Dus met een half uur stonden we weer buiten. Allebei weer met de medicijnen voor drie maanden en weer wat weetjes rijker. De huisarts kon niet geloven wat we vertelde en gaf me alleen maar gelijk dat ik af en toe even een spierverslapper in nam en knikte goedkeurend toen ik vertelde dat ik er nog 11 van de 14 had. Ik had er ook nog een paar, maar dat was te verwaarlozen.

Roy moet nu eerdaags naar de andere praktijkverpleegkundige om te leren prikken en voor de rest zien we het wel.

Woensdag 22 april: Roy's verjaardag

Die was echt wat we wilden. Lekker rustig, met de mensen om ons heen van wie we hielden. Pap kwam er bij zitten aan tafel en verder hebben we heerlijk geklets en gein getrapt. Ook met mam even lekker gekletst en dat was maar goed ook.

Kortom een verjaardag zoals die hoort te zijn, maar voor hoelang nog?

Tja en toen

Was mijn mannetje alweer 40 jaar oud. En zoals het spreekwoord luid

"Hoe ouder hoe gekker"

Oordeel zelf maar...............

Gefeliciteerd schat en samen maken we er gewoon een flink aantal jaren wat moois van!

Maandag 20 april: Schoonmoeder

Vanmorgen kreeg Roy een smsje. Het Zuiden kwam niet voor zijn verjaardag naar Delft want mijn schoonmoeder kon het niet aan. Het volgende smsje was van twintig minuten voor hij zijn telefoon aanzette. Of hij zijn zus even wilde bellen.

Wat blijkt nou. Esther slaapt dus al het hele weekend bij mijn schoonmoeder en overdag wordt ze afgewisseld door de buurvrouw. Mijn schoonmoeder kan niks meer door de pijn in haar rug en loopt alleen maar te kermen van de pijn. Ze is vorige week bij de therapeut geweest en die heeft gezegd dat er een zenuw bekneld zit. Na dat ze behandeld is door de therapeut is het alleen maar erger geworden het weekend.

Nu zou Esther vandaag proberen de huisarts te laten komen en dan is het even afwachten wat hij zegt. Roy wil hier nog wat dingen doen en morgen de vergadering op zijn werk doen en dan kan hij als het nodig is morgen naar het Zuiden vertrekken om Esther even te verlichten en daar wat dingen over te nemen.

Inmiddels vragen we ons wel af waar het einde is. Want ook pap ziet het niet meer zo zitten. Hij wil niks meer en kijkt alleen nog maar tv of ligt te slapen. Naar ons wil die wel komen want hier is het "veilig" verder gaat die naar het ziekenhuis als het moet en dat is het.

Update Herr Flick

Nou donderdag moest hij bij de dierenarts zijn en die zette er een beetje druk op en de grootste abcess sprong open. Idd ja twee abcessen nog wel want hij had ook nog een kleintje. Hij moet weer hebben gevochten want het is een bijtwond die is gaan ontstoken. Voor een week antibiotica mee en een spuit voor de verhoging later konden we weer gaan.

Daarna zijn we nog even naar mijn ouders gelopen die er vlakbij wonen en Chelsea kreeg gelijk een flinke sneer. Dus dat zat wel goed.

Thuisgekomen is die gaan liggen en na de eerste dosis AB hebben we hem niet meer gehoord. En na 24 uur mocht die gelukkig naar buiten. En dat deed die graag want Chelsea logeerde het weekend bij ons.

Nu zijn we een aantal dagen en lopen en springen gaat perfect. Hij is blij verlost te zijn van Chelsea en zijn pillen gaan als een speer naar binnen. Donderdag krijgt die de laatste. En nu maar hopen dat hij de buurtkatten een beetje met rust gaat laten. Maar dat zal wel ijdele hoop zijn.

Lekker druk weekend

Remy wilde het weekend graag naar Brabant naar vrienden. Hij wilde alleen Chelsea niet bij pa en ma laten want dan zou het uitlaten alleen bij ma neerkomen en dat wilde hij niet voor haar omdat ze pap al constant verzorgt. Zodoende heeft hij dus gevraagd of ze hier mocht. En wij waren zo gek om het wel te proberen. Het enige probleem dat we zagen was de kat en dat was zijn eigen probleem.

Dus vrijdag om 8 uur 's avonds stond dame voor de deur en vond het maar wat vreemd dat Remy zonder haar wegging. De nacht was onrustig en nou is dat niet zo vreemd want ik ben zelf ook onrustig en dus versterkte we elkaar mooi, maar ze heeft zich keurig gedragen.

Zaterdagochtend zaten we te ontbijten en ondertussen DVD te kijken en ineens ging alles uit. Bleek er een stroom lekkage te zijn in de stroom. Er waren al 4 huizen die vanaf vrijdagavond elf uur al geen stroom meer hadden. Wij hadden dan nog mazzel. De hele straat in rep en roer en iedereen stond buiten. Wij hebben even wat gedronken bij de Kraytjes en zijn daarna maar gaan wandelen met de hondenbrigade.

Dat wandelen vonden ze heerlijk. Zowaar hebben we eens lekker met de bal kunnen spelen. Die van ons gaat de bal achterna maar komt hem niet terug brengen. Chelsea wel en dan kun je leuk spelen.

Chelsea wilde vooral gek doen en genieten en dat lukte haar aardig en Bennie. Bennie die vond alles best zolang die maar buiten het gewoel bleef.

Zaterdagavond kwamen pap en mam want die vonden het weekend toch wel te lang zonder haar. Dus dat was heerlijk even bij kleppen en tv kijken. Om elf uur ging pap weg als laatste en toen was het nog even tv kijken en het einde van het programma heb ik niet gehaald. Ik lag heerlijk op de bank te knorren.

Remy kwam Chels zondag vroeg weer halen want ook hij had het niet naar zijn zin zonder haar. Ik heb de tuin een beetje gedaan en de rest van de dag hebben we heerlijk relaxt gedaan. Wat kan een mens daar toch van genieten.

Voor de verandering

Nou heer Zwerver is omgedoopt in Herr Flick uit Allo Allo. Oftewel Thomas gebruikt zijn pootje helemaal niet meer en om kwart voor drie moeten we dus met hem bij de dierenarts zijn. We vermoeden dat het niet gebroken is maar dat er iets van de ontsteking zit en dat we hem te vroeg naar buiten hebben laten gaan, maar ja hou die maar eens binnen. Hoop dat ze dan ook gelijk een kalmeringstablet hebben voor ons, als dat zou moeten.

Even iets rechtzetten.

Ik ben bij de vorige blog een opmerking geplaatst over halleluja bekeerders. Dat is niet om iemand voor hun hoofd te stoten, dat was alleen hoe ik dat opdat moment voelde.

Ik ben katholiek, ik ben gedoopt en heb me communie gedaan. Ik ga niet elke zondag naar de kerk en bid ook niet voor het eten. Als ik in een willekeurige kerk kom, steek ik een kaarsje op. Ik ga één keer in de maand naar de munsterkerk in Roermond. Daar steek ik een kaars op voor de gene die ons ontvallen zijn.

Ik weet op dit moment niet wat ik aan mijn geloof heb en neig dan ook meer naar het spirituele. Ik weet ook zeker dat mijn opa en oma over mijn vader waken en dat hij opgewacht zal worden door hun en door mijn andere oma, zijn moeder dus.

Die zaterdag stonden er ineens een paar mensen bij ons in een klein winkelcentrumpje. Er staan er normaal altijd 3 die gewoon staan en bidden voor mensen die dat graag willen en die houden verder hun mond. Nu stonden er aan de achter kant ineens 2 die compleet met microfoons en gitaar zo vals als een kraai stonden te zingen dat God alles kon oplossen. Ik had alleen zoiets van waarom laat die ons dan nu zo in de steek. Als die wilt dat ik weer ga geloven zal die nu wat moeten doen. Maar dat is ijdele hoop.

Ik was daarna zo van slag dat ik een jongen zowat omver liep en bijna een verrotte meloen kocht. En dat bij een halal winkel waar ze voor de deur stonden te spelen. Iedereen is er zo vol van dat Moslims hun geloof niet aan iemand moeten opdringen, maar wat doen we zelf????

Nogmaals iemand die veel aan zijn geloof heeft dat juich ik alleen maar toe. Er gebeuren gelukkig wonderen en waaraan we die te danken hebben???

Dat mag jezelf invullen....

PS ik heb wel het gebed en het wees gegroet Maria in mijn agenda staan. Dat komt door mijn grootouders. Ook heb ik het beeld van Maria wat zo helilig was voor mijn grootouders hier staan. En waarom, omdat ik me zo nog gesteund voel door hun en hun rotsvaste geloof erin.

Maandag 13 april: Pasen.

Zaterdag nog even gauw wat boodschappen gedaan want na vrijdag had ik nog steeds niet alles in huis en hebben we 's avonds alvast wat eten voorbereid. Verder was het een luie zaterdag. (Alleen moet je geen halleluja bekeerders tegen komen. Toen werd ik een beetje agressief gek he?)



(de taart heb ik eerlijk gekocht)

Eerste paasdag was precies zoals een feestdag is bij ons. Eerst zorgen dat we alles op tijd afkrijgen (dat is even doorzetten zoals ik je kan melden) en dan lekker genieten. En genoten hebben we. Zeker omdat we eigenlijk de hoop tegen beter weten in laten varen en ons erbij neerleggen. Al vinden we het nog steeds niet eerlijk, maar daar kunnen we nu wel in ronddobberen alleen ontneemt dat onze tijd wat nog rest.

Om even voor half drie begonnen we aan de brunch. Behoorlijk laat en we hadden dan ook alleem flink honger. We hebben echt nog met zijn allen aan tafel gezeten en totzelfs pap heeft lekker zitten eten met zijn eitje toe (die beter was als in het ziekenhuis)

De mannen hebben heerlijk tv gekeken want je had Parijs Rubaix (voor de leken, dat is wielrennen) en wij hebben heerlijk buiten gezeten al was het wel een beetje koud. Remy en zijn vriendje hadden de honden meegenomen om lekker te spelen en te wandelen en zo deed iedereen waar die zin in had.

Pap is tot half 11 gebleven en mam ging om 8 uur naar huis en ik. Ik heb mijn zielige kat maar even gezelschap gehouden. Die is zaterdagavond thuisgekomen (veels te vroeg voor zijn doen) en had zijn pootje flink verstuikt. Tot vandaag toe heeft die hem nauwelijks belast en wil die ook niet echt naar buiten toe. Ja in de buurt van ons en in de veiligheid van de tuin gaat die wel, maar zodra de deuren dicht gaan weet die niet hoe hard die binnen moet komen.

Vandaag (maandag 2e paasdag) houden we het lekker simpel. Ik heb al een aardig tijdje bij de katten aan de overkant gezeten en heb ik heerlijk gelezen in de tuin. Toulouse wilde alleen maar aandacht en die heeft dus een aardig tijdje bij mij op tafel gelegen. Mulan gaat het liefst haar eigen weg, maar die houd je wel in de gaten. Maar goed vandaag komen ze weer terug.

En wat we verder doen vandaag???? Wie zal het zeggen!!!!!! Niet veel dus.....

Zaterdag 11 april: Eindelijk

Gisterenmiddag hebben we lekker gedaan wat we wilden. Er moesten nog wat boodschappen gedaan worden en dat was bij elke winkel Ships vergeten en ik had lekker geen zin om terug te gaan. Dan maar later terug, voor het avond eten had ik tenminste alles. Ik liep ook straal voorbij de vuilnisbakken en die van ons was nog niet terug. Die heb ik maar wel even terug gehaald.

Het eten was gezellie en ook Remy was hierheen gekomen. Eten hebben we ook buiten gedaan en na het eten heeft pap totzelfs even buiten gezeten. Niet lang, hij heeft even een sigaretje gerookt en is toen weer naar binnen maar het was een minuut of 5.

Ondertussen heb ik flink wat telefoontjes gepleegd en de reacties in de gaten gehouden. Allen reacties zijn begrijpelijk en het doet ons ook goed om ze te horen en te lezen en volgens mij heeft pap ze ook al gezien. Dus blijf lekker reageren op de blogs, hij leest alles, al zal die zelf niet veel erop reageren.

Nadat ze weggingen, hebben we even tv gekeken en gecomputerd. De honden uitgelaten en de katten aan de overkant verzorgd en om half twaalf waren we kapot en zijn gaan slapen. Op een vrijdagavond om 12 uur lagen we al in bed. En het mooiste?????

WE HEBBEN EEN KEERTJE DOORGESLAPEN.

Roy is twee keer wakker geworden en ik 1 keer. Om tien voor 8 kwam meneer Zwerver voor de deur mauwen en die binnen gelaten en de honden laten plassen en toen heerlijk terug. En toen werd ik wakker van de Vlieger van Andre Hazes. Toen ik de radio omzette kwam ik midden in een bruiloft terecht en na nog een keertje omgezet te hebben, kregen we Joep Meloen om onze oren. Als dat de toon voor vandaag zet dan kunnen we onze borst wel nat maken.

Vrijdag 10 april: uitslag.

Het was niet wat we ervan verwachte. Het is waarschijnlijk Galwegkanker, maar dat kunnen ze niet met 100% zekerheid zeggen. De leverbiopsie had niks uitgewezen, daar hadden ze geen kwaadaardige cellen in gevonden. Maar het kon zijn dat ze daar nu naast hebben geprikt. De tumormarker was veels te hoog. En de scan, de endoscopie en de echo laten zien dat het waarschijnlijk de Galweg is. Nu is het zo dat als het dat is dan spreken we nog van maanden dat hij heeft.

Er is een onderzoek waarmee we het echt met zekerheid kunnen zeggen. Alleen het is een zeer onprettig onderzoek en er is een redelijke kans dat dat fout gaat en dan doet het meer kwaad dan goed. Nu zei pap dat hij dat al niet wilde en gezien zijn conditie was dat ook niet aan te raden.

Hoe nu verder. Hij heeft net weer bloed moeten laten prikken want er is nog een HELE KLEINE kans dat het iets zeldzaams is, maar die is echt zeer klein. De dokter heeft die infectie nog maar 2 keer eerder meegemaakt. Nu is pap wel begonnen met Prednison en daarmee kan de kwaliteit van leven redelijk verbeteren. Ook mag hij de Tramadol zo blijven gebruiken zoals die nu doet. Hij neemt het alleen voor het slapen gaan in. Ook mag hij tot 6 flesjes per dag van de Nutri-drank omdat de spijsvertering is verstoord en hij daardoor nauwelijks tot niet kan eten. Voor de rest blijft die voorlopig aan de spuiten want dat is alleen maar gunstig voor de gezwellen en als er ineens wat onderzoeken gedaan moeten worden dan kan dat heel snel.

De arts nam echt de tijd voor ons en we konden ook nog even ons verhaal kwijt van de zaalarts. Ze stond echt met haar oren te klapperen en ook die was het met ons eens.

Nu hebben pap en mam over 2 weken een bel afspraak met haar om te kijken hoe het gaat en dan over 4 weken moeten we weer naar haar toe.

En nu ga ik naar beneden want ze zijn weer mee hier heen gekomen en ze eten hier mee. We gaan dus even genieten van het weer.

Dinsdag 7 april: eindelijk positief nieuws.

Nou ja redelijk positief dan. Mijn schoonmoeder moest vanmorgen voor de uitslag van de kweek en die was in zoverre positief dat ze niks meer hebben kunnen vinden dan dat de bindweefsel van de lever was aangetast. Nu krijgt ze tabletten omdat weer te verbeteren en daarmee moet dan tevens het vocht worden afgedreven en lukt dat niet dan gaan ze verder kijken om het vocht weg te krijgen.

In ieder geval is dat een pak van ons hart want we zagen het somber in nadat we het weekend daar waren geweest. In haar gezicht was ze heel smal geworden en haar buik was behoorlijk. Nu maar hopen dat dat een stuk minder wordt. Ze was niks aangekomen of afgevallen volgens de weegschaal maar nu maar kijken wat er nog overblijft als het vocht weg is.

Dwalen

Dwalen

Door één woord, één stom woordje
midden in een duister doolhof gezet,
verslingerd door emoties en gedachten dwalen we.

Dwalen in de duisternis
wetend het is ernstig,
dwalen in de duisternis
hopend op een wonder.

Dwalen in de duisternis,
zoekend naar antwoorden,
wachtend op een teken.

Dwalen in de duisternis,
zo vol plannen,
zoekend naar de uitgang,
maar die uitgang die is er niet.

Samen komen we er wel.
Ik hou van jou pap

6 april 2009

Voor wie hem al gelezen hadden sorry, maar ik was er niet tevreden over. Nu wel!!!

Zaterdag 4 april: Weer naar huis

We waren vanmorgen netjes op tijd om pa op te halen alleen wisten we niet dat we via de nachtingang moesten. De hoofdingang blijft tot kwart over 1 dicht.

Op de zaal aangekomen was alles vannacht gelukkig goed gegaan. Het bloed was perfect gebleven en dus kon hij mee. Dat was maar goed ook want mam had al gebeld of we al bij hem waren. We konden bellen en dan kregen we de medicatie voor het weekend mee, dus dat maar gelijk gedaan.

Toen vertelde pap het "werkelijke" verhaal. De verpleger die bij het gesprek zat vorige week had vannacht nachtdienst. Dus toen die kwam kijken had die de wind van voren want pap was het er nog steeds niet mee eens. Toen bleek dat ze alles op 1 dag hadden gepland. Alleen de dr Rogge was het daar niet mee eens en die heeft het dus geboycot. Pap was not amused dus.

De medicijnen kregen we gelijk mee en volgens het verslag was alles perfect gegaan en pap zei ook al dat hij heerlijk had geslapen. Het ontbijt was ook heerlijk geweest en dus stonden we om 11 uur weer buiten.

De taxi was er ook snel en alleen het weer liet ons in de steek. En pap heeft het de laatste tijd toch al zo koud. Dus dat was minder.

Thuis aangekomen was het lekker rustig. Al vond mam dat ook niet fijn. Remy had met Chelsea bij een vriend geslapen. Alleen hij was on 1 uur en 8 uur ineens thuis gekomen om te kijken hoe het met mam ging. Beide keren zat mam dus ineens rechtop want ze had niemand verwacht natuurlijk. En beide keren lag ze te slapen.

Daar wat gegeten en even de boodschappen gedaan dan hoefde ik niet meer naar het winkelcentrum. Toen kwam het moment dat mam toch ook de prik moest gaan zetten. Ze vond het heel eng en wat de mannen bij mij flikte deden ze bij haar ook. En ik kan je zeggen dan word je alleen maar zenuwachtiger. Maar ze heeft het perfect gedaan en totzelfs pap gaf haar een compliment. En voor ons weer een zorg minder.

Toen naar huis. Hier nog een kleine boodschap en toen nog even een uiltje knappen. Toen gegeten en ging de telefoon. Pap wilde nog graag even komen en Roy heeft mam maar overgehaald om ook nog even te komen. En dat was niet zo moeilijk. Voor een Latte Machiatto kwam ze wel.

Nog even in bad en toen naar bed. Nu is het inmiddels zondag en zit ik klaar om dadelijk naar het Zuiden te vertrekken. Nichtje lief was gisteren jarig en ze had gevraagd of wij zondags wilde komen want op haar verjaardag zelf ging ze lekker uit met haar vrienden en achteraf kwam het ons perfect uit. Meis van harte en tot dadelijk.

De volgende blog over mijn vader wordt waarschijnlijk vrijdag. Dan krijgen we eindelijk de uitslag.

Vrijdag 3 april: Kwaad

Ik dacht ik heb alles geregeld. Pap gaat voor het onderzoek, dan kan ik het receptje ophalen. Eerst bij de poli en dan bij de apotheek en dan de fiets even thuis brengen en zijn spullen meenemen die ze gisteren bij ons waren vergeten en dan kan ik hem thuis afleveren met de taxi. NNOOTTTTTTTTTT dus.

Ik was om half drie bij het ziekenhuis. Pap had te weinig stickers en had niks bij hem. Ik heel vrolijk kijken of ik ze mee kreeg en aangezien pap gister nog was geweest en de stickers had gebruikt kreeg ik ze zo mee gelukkig want voor het onderzoek hadden ze er aardig wat nodig.

Om even voor drieën netjes naar boven voor het onderzoek. We waren netjes op tijd want drie uur had hij het onderzoek en daar ging het fout. De secretaresse van de röntgen vroeg waar mijn vader was. Nou daar op de stoel en toen kwam de aap uit de mouw. Hij had dus 's morgens al opgenomen moeten worden voor het testen van het bloed.

De secretaresse is met ons meegelopen naar de poli van Dr Rogge, maar die had het onderzoek niet aangevraagd. Ze is voor ons op zoek gegaan en heeft ons toen door gestuurd naar boven. Ik Vind het in ieder geval wel een fijne arts.

Toen naar boven en daar ben ik dus woest geworden. Eerst nog netjes alles uitgelegd aan de diegene aan de balie en toen kwam die zaalarts. Ze kwam al aan lopen met de medeling dat ze vergeten was om bij de aanvraag te vermelden dat die ook voor de dagopname ingepland moest worden. En toen was het over. Ik heb haar haar fijn gezegd dat we volgende week vrijdag hoe dan ook die uitslag wilde en dat ze er maar voor moest zorgen dat dat kon. Maar inmiddels was het half vier en had ik Roy al gebeld. Ik ben heel netjes gebleven maar dat kwam door Roy. Die wist me weer tot reden te brengen.

De oplossing was dus dat pap voor de nacht opgenomen werd. Dat er met spoed een bloedafname werd gedaan voor het stollen en dat als dat goed was dan werd pap alsnog geholpen. Dus is er in de haast een kamer vrijgemaakt (hij ligt vannacht alleen, geen last van snurkers) en de opname geregeld. Ook zijn tv nog maar weer een keertje aan laten sluiten want ja wat moet die anders en toen begon het wachten.

Roy had ik inmiddels al een paar keer aan de lijn gehad en die werd ook steeds witheter. Om half vijf is die ook gekomen en toen maakte die arts nog een foutje. Ze blafte Roy een beetje af en dat was fout. We moesten eigenlijk nog langs de apotheek natuurlijk voor die medicijnen, maar het werd steeds later. Roy had zoiets van dan maar voor het weekend medicijnen mee van hier klaar. Maar daar wilde ze nog niet naar luisteren. Maar die medicijnen krijgen we mee vanuit het ziekenhuis.

Pap werd om even voor vijven gehaald en toen was het voor ons even naar huis en de spullen verzamelen. Even de buurtjes bijpraten. Ook even eten en weer terug. Mam was daar inmiddels ook alweer en de twee uur waren ook voorbij dat pap stil moest blijven liggen. De mensen die de biopt zouden nemen waren express voor hem gebleven en daar zijn we ze ook dankbaar voor.

Pap mocht recht op gaan zitten en wat drinken. Er ging een bak koffie naar binnen en toen was die niet meer te houden en zijn we even naar beneden gegaan. Gelukkig was die weer een stuk vrolijker en zonniger en was die blij dat alles weer voorbij was. Al was hij het er nog steeds niet mee eens dat hij moest blijven, maar er zou nog twee keer bloed worden geprikt om te kijken of er geen problemen waren.

Nadat we terug waren op zijn kamer kwamen ze vragen wat hij wilde eten. De maaltijd van gisteren beviel wel en dus was het weer een tomatensoep met een beker vla na en een lekkere sloot koffie. Ook zijn multi fibre flesje werd nog aangerukt en dus kon hij voetbal gaan kijken en hebben wij afscheid genomen van hem.

Thuisgekomen was ik gesloopt en ik ga dan nu ook gelijk door naar bed. Heel vroeg voor mijn doen maar ik sliep al bijna op de bank.

Morgen vroeg gaan Roy en ik hem ophalen en weer thuisbrengen dus uitslapen lukt morgen ook niet, maar dat maakt niet uit.

Zondag 22 maart 2009: de Keukenhof.

Oke het is alweer even geleden, maar ik heb mezelf nog niet de kans gegund om de foto's te bewerken en te plaatsen van ons middagje naar de Keukenhof in Lisse. Het was nog vrij vroeg in het seizoen, maar we hebben genoten. Het was lekker om even te vluchten en te genieten in de buitenlucht en te genieten van de ontluikende lente.

Vrijdag 3 april: Leverbioptie

Het begon vandaag al goed. Gisteren zijn we naar de poli van pa zijn arts gegaan omdat hij zoveel last van zijn buik heeft iedere keer en ook moet hij natuurlijk door met de trombose spuiten. Toen ik vanmorgen nog niks had gehoord heb ik maar eens gebeld. Het briefje lag nog steeds in het bakje en was nog niet bekeken. De secretaresse ging het nog tijdens het spreekuur bij de dokter neerleggen en dan zou ik terug gebeld worden. Ondertussen Roy even gebeld en daar was het een ramp op zijn werk, dus dat belooft veel goeds NOT. Nog geen kwartier later werd ik terug gebeld door de arts zelf. Ze wilde nog wat dingen weten en dat vond ik geweldig. Ik heb haar dan ook bedankt dat ze zo snel terug belde. Pap krijgt nu een sterkere pijnstiller en daarbij een laxeermiddel. Ook moet hij vanaf morgen weer aan de spuiten voor de trombose.

Even daarna belde ze van de Nederlandse Energie Maatschappij. Wie mij een beetje kent wist dat dat een foutje was. Ik heb ze netjes gezegd dat ik er nu geen zin in had en ze het ook niet moesten proberen. Toen ze vroeg waarvoor zei ik dat ik veel aan me hoofd heb. Toen ik Roy terugbelde met de beide verhalen schoot die in de lach.

Nu vanmiddag de bioptie zelf nog. Dat is pas om drie uur en dan kan ik in de tussentijd even naar de apotheek om de medicijnen te halen. Dus vanavond krijgen jullie de rest te lezen van vandaag.

Donderdag 2 april: Endoscopie

Vandaag moest pap zich melden voor de inwendige echo. Hij zou om half 4 geholpen worden alleen werd hij gebeld dat hij al om 12 uur geholpen kon worden omdat het anders te druk voor hem zou zijn. We waren er dus ook ruim op tijd en hij werd op tijd geholpen. Alleen door de beroerte kon hij niet op zijn zij liggen en dus hebben ze even een paar stappen om moeten gooien. Maar het is gelukt.

In de tussentijd zijn mam en ik naar beneden gegaan en hebben we wat gedronken. Toen even terug naar boven naar de poli omdat we nog met wat vragen zaten. Zo moet pap natuurlijk weer beginnen met een of andere bloedverdunner want we willen natuurlijk niet dat pap er nog een beroerte overheen krijgt. Ook heeft die regelmatig zoveel pijn in zijn buik dat het niet uit te houden is voor hem.

Toen is mam maar even snel naar ons huis gegaan en ben ik even gaan bloedprikken. Dat formulier had ik al en moest eigenlijk begin maart al, maar ja geen held ermee en ook nog de andere spanningen en dat moest nu maar eens afgelopen zijn.

Om even na half 2 zijn we terug gegaan en was pap alweer wakker. Eigenlijk mocht er geen familie op de zaal maar de meeste mochten al weg en bij de andere die nog op zaal lag, zat haar man. Zodoende konden we gewoon erbij blijven en liet pap ons niet meer gaan. Hij moest wat eten en dat werd een beker vla en een beker tomatensoep. Ook een beker koffie ging er wel in en toen mocht hij ook gaan.

Inmiddels Had ik Roy gebeld want we moesten nog even naar de arts. Ondertussen hebben we nog even met de zuster gepraat en die kon ons verhaal niet geloven. Maar ja dat doen we zelf ook nog steeds niet.

Ondertussen was Roy ook gekomen en zijn we naar de arts gegaan. Die arts die de endoscopie had gedaan heette dr kwispel (maar dan op zijn Frans geschreven.) en zo heette de hond van opa en oma ook waar pa zo'n heerlijke band mee had (ahum)

Die vertelde dat het gebied van de alvleesklier en de galblaas er onrustig uitzagen en dat ze van dat gebied en de klieren eromheen allemaal weefsel hadden genomen en dat gingen ze nu onderzoeken.

Daarna zijn pap en mam lekker met ons meegegaan. Pap heeft het stukje weer eens gelopen en dat was hem net te veel maar deed hem wel weer even goed. Verder heeft hij hier nog even geslapen want de narcose had er toch wel even ingehakt. Met mam heb ik heerlijk buiten gezeten.

Na het eten heb ik maar weer een paar telefoontjes gepleegd. Paps familie wist nog van niks en mam kon het niet opbrengen om ze te bellen. Ook mijn jongste oom van mams kant belde nog even en hadden we nog even sensatie in de buurt. Toen zijn mam en pap weggegaan en hebben Roy en ik nog maar even de huiskamer op orde gebracht want ook dat was nodig.

Nu wordt het even alles bijlezen en bijwerken en dan ga ik heerlijk slapen. Zo'n dagje hakt er wel weer in en morgen is het weer zo'n dag. Morgen krijgt pap de leverbioptie.

Maandag 30 maart. Cardioloog

Toen gingen we weer even terug naar de beroerte en moesten we bij de cardioloog komen om te kijken of pap zijn hart wel goed is en of daar misschien de beroerte vandaan kan komen.

Ik was bijna te laat. Ik moest nog wat doen waardoor ik bijna te laat was. Ik had ze net gevonden en toen gingen we alweer naar binnen. We zaten goed en wel en toen heeft hij de uitslagen bekeken. Dat was gelukkig wel goed en konden we weer gaan. Nog even wat gedronken. De trombose spuit gezet en de taxi gebeld en toen weer naar huis. Eens een lekker rustig dagje.